ALİN (gerçek ailem)

6.Bölüm

Medya: ALİN kızımız

Bu bölümü de kendi hayatını yazdığımı idda eden arkadaşımız Ruya1888 ifhâf ediyorum.

Merhaba arkadaşlar bazı aksilikler yaşadım ve hesabıma yaklaşık bir gün giriş yapamadım geç döndüğüm yorumlar bunun için di.

Neyse lafı daha fazla uzatmadan sizi yeni bölümle baş başa bırakıyorum.

Hatırlatma

Hemen ayağa kalkarak "ben bakarım" dedim ve kapıya doğru ilerledim ikizler gelmiş olsa gerek

Hatırlatma son

Kapıyı açar açmaz "seni çok özledim Alin bebeğim" diye üstüme atlayan Çağın' la dengemi koruyamadım ve ikimiz de yere yapıştık.

Ve şu an ne zaman geldiklerini bilmediğim Arda Alp abi tayfası ve Barın' la bakışıyoruz.

Ek olarak Barın' ın bakışları bunlar olmamış der gibi ve biri de çıkıp demiyor ki şunları kaldıralım.

En sonun da bu bakışmadan sıkılmış olucak ki Barın bana elini uzattı ve

"Kalk hadi güzelim" dedi.

Barın' ın elini tutup ayağa kalktım ve bende Çağın' a elimi uzattım.

Onuda kaldırınca Çağın' a döndüm ve "gel düzgünce sarılalım" dedim.

Kollarını açtı ve hemen kollarının arasına girdim sıkıca sarılırken "hoşgeldiniz" dedim.

Oda sıkıca bana sarılırken alnıma bir öpücük kondurdu ve "Barın' ı bilmem ama ben hoşbuldum güzelim" dedi.

Kıkırdayarak ondan ayrıldım ve bu kezde Barın' ın kolları arasına girdim "hoşbulduk meleğim" dedi ve saçlarımın arasına bir öpücük kondurdu oda.

Barın dan ayrılmamı sağlayan şey bi anda gelen öksürük sesleriydi.

Sesle birlikte unuttuğum abi tayfası Alp ve Arda' ya döndüm.

Eyvah eyvah gidiyo taş gibi çocuklar diyen iç sesimi

Sen sus iki dakika diyerek susturdum ve gergin havayı dağıtmak için bişeyler düşünmeye başladım.

Abi tayfası Alp ve Arda özellikle Toprak ikizlere öldürücü bakışlar atıyorlardı Ardam üzümlü kekim sen yapma bari .

Çağın da bu gerginliği farketmiş olsa gerek benim boyuma gelerek "bunlar kim ve niye bize öldürücek gibi bakıyorlar" dedi kulağıma fısıldayarak.

Ona cevap olarak "bilmiyorum niye öyle baktıklarını kim olduklarına gelirsek uzun hikaye" dedim.

Barın bana seninle sonra görüşücez dercesine bakarken.

Tam o anda Tuğsem hanım merdivenlerin başında gözüktü ve neşeli bir sesle "hoşgeldiniz çocuklar" diyerek yanımıza geldi.

Böylelikle gergin hava da yok oldu.

Resmen hızır gibi yetişti.