telekinesis | avengers & st

0.8

2 Gün Sonra;

"Janey Janey? Ne uykucu bir kız oldun sen böyle? Öğle yemeği vakti." Peter iç çekerek Ned'e baktı. Okuldalardı. Öğle yemeği vaktiydi ve Jane coğrafya dersinde derin bir uykuya dalmıştı.

"Uyanmıyor."

Ned sırıttı. "Belki de öpmen gerekiyordur. Uyuyan güzel masalı."

"Ne!? Yani, ne? Ned!... Saçmalama istersen..."

Peter utanmasını sinirle gizlemeye çalışırken Ned gülmeye devam ediyordu. "Sussana! Komik değil, onu öpmem. O arkadaşım."

"Ben de Leonarda Dicaprio."

"Ha ha ha!... Salak."

"Ne oluyor?"

Gözlerini açan Jane başında dikilen iki çocuğa baktı. Peter kıpkırmızıyken Ned'in gülmekten gözünden yaş gelmişti.

"Aaa Jane! H-hadi uyan öğle arasındayız." dedi Peter kendine gelmeye çalışırken. Jane gözlerini kıstı Bakışları ikisi arasında mekik dokuyordu. Sonra başını sağa sola sallayıp gözlerini ovuşturdu.

"Her neyse. Hadi gidelim." Jane ayağa kalktı ama Peter'la fazla yakınlaşmıştı. Kısa bir süre yüzüne baktıktan sonra güldü. "Bu arada domatese benziyorsun Bay Parker." dedi ve
sınıf kapısına yürüdü.

"Sağ ol ya... Gülme Ned. Hayır. Gülme. Bakma öyle. Ned. Ned."

Yemekhaneye varmışlardı. Yemek sırasındalardı ve önlerinde en az 25 kişi vardı. Jane oflayarak kafasını Ned'in omzuna bıraktı.

"Açlıktan karnım ağrıyor."

Ned onu onayladı. "Benim de. Bir yemek sırası neden bu kadar uzun sürer ki?"

Peter ise sadece başını salladı. Kafasında başka düşünceler vardı. Baktığı yer de düşüncelerini açığa çıkarıyordu. Jane ve Ned. Neden hep ona temas ediyordu ki? Kendisinde bir şey mi vardı? Kokuyor muydu acaba? Ya da başka bir şey. Ya da Ned'den mi hoşlanıyordu!? Bu Peter'ın en son isteyeceği şey olabilirdi. Ama neden en son isteyeceği şey olabilirdi? Neden bunu kafaya takıyordu. Gerçekten Jane'den mi hoşlanıyordu? Yo yo... Ama ya öyleyse?

Bu düşüncelerinden onu kurtaran şey Jane'in sağa sola sallanan eliydi.

"Pete? İyi misin? Daldın gittin uzaklara?"

Peter hızlı hızlı başını salladı. "İyiyim. İyiyim. Aklıma bir şey geldi de. İyiyim."

Yaklaşık on beş dakika sonra yemeklerini alabilmişlerdi. Yemekhanede boş bir masa bulup yerleştiler hemen. Oturduktan sonra bir süre kimseden ses çıkmadı. Üçü de yemeklerine gömülmüştü. Yavaş yavaş karınları doymaya başlarken konuşmaya başladılar. Matematik sınavından bahsettiler. Bu sefer tek yakınan kişi Ned'di. Çünkü Peter ve Jane'in matematiği iyiydi. Hatta Jane'in favori dersiydi matematik. 

"Ben bir lavaboya gidip geleceğim." dedi Peter ayağa kalkarken. Jane ve Ned, Peter'ı onayladı. Genç çocuk yemekhaneden çıktı. Ned kıza döndü.

"Hadi şu yemek tepsilerini yerine bırakalım." İkili ayağa kalkıp tepsileri bırakmak için yürümeye başladı. Tam o sırada Jane'in önüne o kız grubu çıkmıştı. Angela ve arkadaşları.

Jane geçmek için uğraşsa da onu itip geçmesine izin vermediler. Angela gülerek konuştu. "Nereye ucube? Acelen mi var yoksa?"

"Geçebilir miyim?"

"Hayır, tabii ki. Biraz eğlenmek istiyoruz."

Angela ve diğerleri Jane'i birbirlerine itmeye başlamışlardı. "Ah şuna bakın... Korktun mu? İki erkeği birlikte işletmeyi nasıl beceriyorsun bu tiple?"