~Yirmi bir yıl boyunca hiç bir hafta, saati saatine dolu olarak huzurlu bir şekilde geçirmemiştim.Tüm bu yaşadıklarım hiç bir zaman mutlu olamayacağımı simgeliyordu haşince.Ona bakıyordum, gözlerim bomboştu.
Zaten istesemde yapamazdım doğru söylüyo...
Sabah alarımın sesiyle uyandığımda yatağımdan kalkmak istememiştim . Sabahın erken saatlerini sıcacık yatağımda geçirmek varken ben okula gitmek zorundaydım. Okula gitmek istemiyordum . Fakat gidecektim. Lise 3'e geçmiştim. Derslerimde inek olmasam da iyi bir öğrenciydim. Komodinin üzerinden telefonu alıp parlak ekrana gözlerimi kısarak baktım.
Saati fark ettiğimde alarmı defalarca çaldıktan sonra kapatıp uyuduğumu ve bunun çalan son alarım olduğunu anlamak için artık kendime tamamen gelmiştim.
Bu gün yaz tatilinden sonra okulda ilk günüm olacaktı .Ama ben her zaman ki gibi geç kalmıştım. Uzun bir aradan sonra yeniden sabah erken kalkmak hiç bana göre değildi . Hem bu yıl lise son sınıfta olduğum için başım fazlasıyla belalıydı .
Hızla yerimden kalkıp lavaboya geçtim. Yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım. Aynanın karşısına geçip kendime bakmaya başladım. Kahverengi düz saçlarım ve kehribar gözlerim vardı. Nedensizce aynanın karşısında kendime gülümsemiştim. Geç olmaya başlamıştı. Rutin işlerimi hall ettikten sonra üzerimi giyinip çantamı toparladım. Fazla vaktim olmadığından kantinde bir şeyler atıştırırım diye düşünüp evden çıktım .
Ceketimi dışarı da giyinip hareketlenen otobüse doğru koştum. Vardığımda derin bir nefes alarak okula doğru yürümeye başladım.
Seulun en prestijli okullarından biri olan Dwight okulunda okuyordum . Benim gibi maddi durumu o kadarda iyi olmayan biri böyle bir okulda okuyamazdı tabiki de .Elbet okul burs verdiği için bende çok çalışıp bu fırsatı kaçırmamıştım.
Okumayı sevsemde bu okulu hiç sevmiyordum , çünkü okuldaki her kes zengindi ve burslu olanlarla çok az karşılaşa bilirdiniz .
Hızlı adımlarla merdivenlerden kalkıp sınıfıma doğru yürüdüm . Koridorda ilerlerken hâlâ gergin hissediyordum. Sanırım geç kalmıştım.Ne yapacağımı bilemiyordum . Kapıyı çalıp içeri geçtiğimde hoca bunu sorun etmemişti.
Kapı taraftan en son sırada yalnız oturuyordum.Önüm boş olsa da sonda oturmayı hep severim .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Park Arin ,17 yaşında Babaannesiyle yalnız yaşıyor. Daegudan . Burs kazandıktan sonra Seula taşındı.
Okullar yeni açıldığından hem çalışıp hem okumak benim için yorucu olucaktı. Dersten sonra yarı zamanlı işime yetişmem de ayrı bir dertti zaten .
Tam başımı sıraya koyup biraz kestiricem derken hocanın konuşması dikkatimi çekmişti.
"Evet çocuklar bu gün okulumuza yeni öğrenciler gelecek onlarla iyi anlaşacağınızı umuyorum. Belki birazdan ya da bundan sonraki derste burada olurlar .Şimdi dersimizi işlemeye odaklanalım.Sınıf hocanız eğer bu ders gelmezlerse kendisi tanıştıracağını söyledi , ama şimdi gelirlerse ben ilgileneceğim".
