my baby shot me down • AlperxNevzat

confessions

Yorumlarınızı ve oylarınızı heyecanla bekliyorum, keyifli okumalar. Xxx

"Vurulmanız bir nevi sizi kurtarmış diyebiliriz."

  İki genç de affalamış bir şekilde dinliyordu doktorun sakin açıklamalarını. Solcunun basit bir kontrol için sabahleyin kaygısızca girdiği MR'ın üzerinden birkaç saat geçmişti yalnızca ama her şey tepetaklak bir hale gelmişti.

"Beyninizde bir tümör var Nevzat Bey ve bunu bu sabah çektiğimiz MR olmasaydı görmemiz belki de yıllar alacaktı. Ama vurulmanız erken teşhisinizi sağladı ve sizi vuran kişi hayatınızı kurtarmış kadar oldu diyebiliriz."

  Alper başını yana eğdi; anlamaya çalışıyordu, gerçekten deniyordu bunu.

"Ne yani? K...kanser mi?"

"1. Evre. Fakat acilen tümörü almalıyız, agresif olmamasını umuyoruz ama asla emin olamayız. Merak etmeyin ülkenin en iyi nöroşirurji uzmanı yapacak ameliyatınızı, Deren Çoban."

  Açıklamanın ağırlığı hissediliyordu ortamda. Nevzat doktora diktiği gözlerini katiyen ayırmıyordu, sağcının çaresiz bakışları karşılıksız kalıyordu böylece.

"İyileşecek miyim?"

"Bakın söylemek zorundayım ki tümör çok riskli bir bölgede. Ameliyatı riskinden dolayı reddedebilirsiniz ama bu size maksimum bir yıl verir. Tavsiyem ameliyatı olmanız ve her halükarda... hazırlıklı olmanız."

"Ölmeye hazırlıklı olmam." dedi Nevzat başını sallayarak, sesinde inkar edilemez bir alaycılık vardı.

"Nevzat!" Diye çıkıştı Alper ama solcu güldü.

"Ne var Alper? Bu değil mi doktor hanım dediğiniz şey?"

  Doktor oturduğu yerden kalktı yavaşça ve kapıya yöneldi.

"Size düşünmeniz için biraz fırsat tanıyacağım ama Deren Hocam ameliyatı hemen yapmakta ısrarcı. Bu bir şans Nevzat Bey, birkaç ay daha geç gelseydiniz... asıl o zaman size kötü haberleri vermek zorunda kalabilirdik." dediği gibi çıkıp sessizliğe terk etti iki genci.

  Bir ölüm sessizliği vardı havada, kurşun gibi ağır. Bağırmak istedi Alper ve sonsuza dek susmak istedi Nevzat. Haberler üst üste geliyor, yorgun olan ruhlarını daha da eziyordu. Toparlamaya çalıştı kendini genç ülkücü, dostu için güçlü durabilmeliydi en azından. Ama kendini hiç mi hiç güçlü hissetmiyordu.

"Gezmek ister misin? Terasa çıkarız."

  Solcunun yüzü mümkünmüş gibi daha da solmuş, ifadesizleşmişti. Cevap vermedi.

"Kadın haklı Nevzat... şanslısın oğlum! 1. Evre diyorlar, ne ki lan 1. Evre?! Alacaklar bitecek işte."

  Kendini yorganlara gömdü genç oğlan ve sırtını döndü Alper'e. Ne diyeceğini bilmez bir vaziyetteydi Alper, ne yapacağını bilmez bir şekilde duruyordu öylece. Yavaşça uzattı elini ve omzunu tuttu diğer oğlanın, hatırladığından çok daha zayıftı.

"Nevzat?"

"Yalnız kalmak istiyorum." diye boğuk bir ses duyuldu yorganın altından.