my baby shot me down • AlperxNevzat

i love you too

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum aşklarım. Xxx

Odadaki sessizliği bozan Meral Hanım oldu.

"Ferit Bey bizi başhekim çağırmıştı ya, ona bakmayı unuttuk biz. Hadi."

Alper içinden teşekkür etti ona çünkü eğer gitmeselerdi bu sefer o utanmaz bir şekilde solcusunun kollarına atlayıp öpmeye başlayacaktı onu anne babasının önünde.

"Yoo, çağırmadı ki." diye cevapladı onu Ferit Bey dalgın bir şekilde ve eşinden keskin bir bakış kazandı karşılığında.

"Çağırdı, çağırdı."

"Yok ama-"

Ferit Bey kaburgasına yediği dirsekle öksürdü en sonunda.

"Doğru, çağırdı evet. Gidelim, bakalım biz ona."

Nevzat ve Alper'in gözleri ayrılmıyordu bu konuşma boyunca, birbirlerine kenetlenmişti ülkücünün kömür karaları ve solcunun kehribarları. Kendini yeniden liseli bir aşık gibi hissetti Nevzat, sağcının bakışları karşısında içi titreyen aptal bir çocuk gibi. Alper yukarı doğru kıvrılan dudaklarını gizlemeye çalışamadan yaklaştı yatağında oturan sevdiğine. Nevzat ise kahkahalarla gülmemek için zor tutuyordu kendini. Bak Alper, demek istiyordu, yaşıyorum.

Alper eğilip solcunun alnına bir öpücük kondurunca Nevzat hayranlık dolu bakışlarını çekmedi yüzünden.

"Günaydın sevgilim."

Solcu bir çocuğunkini andıran gülümsemesini gösterince diğer adama Alper dayanamayıp yanaklarına ve suratının her bir yanına öpücükler kondurmaya başladı, bıyıkları tarafından gıdıklanan solcu ise halinden memnun bir şekilde boynuna sarılmıştı.

"Alper?"

"Söyle kurban olduğum." dedi sağcı sanki doyamıyormuş gibi öptüğü boyundan kendini çekerek.

"Ben hayattayım."

Alper'in ciğerlerinde birikmiş hava göğsünü titreterek dudaklarının arasından kaçtığında solcu bir an için onun ağlamaya başlayacağını düşündü ama güçlü kollar tarafından tutulup Alper'in göğsüne bastırılınca sağcının bugün göz yaşı akıtmayacağını anladı.

"Şükürler olsun." diye mırıldandı Alper kolları arasındaki adamın saçlarına öpücükler kondururken.

Nevzat'la uyandığında konuşmuştu hatta bayağı bir eğelenmişti de ama kafası yerinde olmadığı için şu an tekrar bir kavuşma yaşıyor gibiydi sevdiğine.

"Alper bu kan ne?"

Nevzat yaslandığı göğüsün üzerindeki lekeleri fark etmişti en sonunda. Sevgilisinin kolları arasındaki güvenli yerinden çıkıp endişe ile sağcının suretine baktı Nevzat. Alper ise cüssesine yakışan büyük elleriyle solcunun başının iki yanından tutmuş, seviyordu dokunmaya kıyamazcasına.

"Benim değil, merak etme."

"Kimin peki?"

Alper baş parmağını dudaklarının üzerine bastırdı yavaşça.

"Tamam sen yorma kafanı, bir iş vardı hallettim."

"Alper-"

"Güzelim, tamam." diye ısrar etti Alper, her ne kadar sesi baskın çıksa da yumuşacıktı tonu; bir zamanlar yumruk yumruğa kavga ettiği adama artık sesini yükseltmeye bile kıyamıyordu.

Nevzat bir süre iyice irileşmiş gözleriyle baktı ona, zeki bir çocuktu, elbette anlamıştı çevirdiği dolapları. Umursamadı ama Alper, dudaklarında aptal ve aşık bir sırıtışla solcunun yüzüne bakıyordu sadece.