my baby shot me down • AlperxNevzat

tolerate me

Oylarınızı ve yorumlarınızı heyecanla bekliyorum. İyi okumalar. Xxx

İkisi de bir süre öylece durdu. Alper olayı başlatan olmasına karşın ne yapacağını, nasıl yapacağını bilmiyor sadece solcunun başının iki tarafından tutmuş sabit bir şekilde duruyordu. En sonunda Nevzat başını yana eğip, dudaklarını aralayıp onu gerçek anlamda öpmeye başladığında gözlerinin kapandığını hissetti Alper.

  İlk defa öpüşmüyordu Alper; lisede Asuman olmuştu mesela sonra da Türkan diye bir komşu kızı. Ama hiçbiri Nevzat'ın bu öpücüğü gibi hissettirmemişti, bu çok... doğruydu. İlk defa atan kalbi boğazından fırlayıp diğer adamın dudaklarına değecekmiş gibi hissediyordu, ilk defa ona tutunmayı bıraksa havalanıp gidecekmiş gibi bir hafiflikle doluydu içi. Demek bu yüzden insanlar aşkları için ölüyordu. Alper bu his için bin kere ölüp bir o kadar da çok kez dirilirdi.

  Çok geçmeden durdu Nevzat; Alper'in kollarındaki yerinden kımıldamadı ama, gözlerini de açmadı.

"Yapma." diye fısıldadı solcu, yanakları hala ıslaktı.

  Bu dediğiyle afalladı Alper, yanlış mı anlamıştı diğer adamı? Bir nefeslik mesafeden ayrılmadan cevapladı sağcı.

"Nevzat-"

"Üzülmeyim diye yapıyorsun, yapma. Ölüme gideceğim diye yıllarca içimde tuttuğum sevgime tahammül ediyorsun."

  Konuşurken gözlerini açmış ıslanmış kirpiklerinin ardından sağcıya kırgın bir ifadeyle bakıyordu, hissettiği öfkeyi göstermek istiyordu ona ama bunun için çok yorgundu. Alper ise hafifçe geriye çekilmiş onun bu savunmasız itiraflarını ifadesiz bir yüzle dinliyor, kırılan kalbini saklamaya çalışıyordu. Bu kadar imkansız mıydı onu geri sevdiğine inanması? Alper onu kendisi öptüğünde bile böyle acımasızca davranıyorsa kendine yıllarca ne hissetmişti? Nevzat'ın adem elması titredi ve devam etti konuşmaya.

"Ölüyorum diye bana bir müsamaha göstermek zorunda değilsin, hatta normalde yapacağın gibi yüzüme yumruk atarsan beni daha mutlu edersin."

  Gözlerini zemine indirdiğinde Alper bunu gözyaşlarını gizlemek için yaptığını anlamıştı. Çekilmedi ama solcunun hemen önünde oturduğu yerden, onun yerine soluklarını toplamasını bekledi.

"Her şeyi en iyi sen biliyorsun değil mi?" diye nefes verdi sonunda Alper, sesinin sinirli çıkması için çabalamıştı ama sadece bitkin duyuluyordu, solcunun cevap vermesini beklemeden devam etti.

"Edebiyat sınavında kim bütün Servetifünun yazarlarını kronolojik sırayla yazabilir? Nevzat. Üniversite sınavında herkesin boş bıraktığı matematik problemini kim çözmüştür? Nevzat. Peki bizim miras işi için kime danışmak gerekir? Tabii ki Nevzat. Ama izin ver Alper'in gönül işlerini de Alper'in kendisi bilsin!"

  Bu dediğiyle Nevzat inatla bal rengi gözlerini onun kömür karalarına dikti.

"Öyle mi Alper Reis? Bir erkeği mi seveceksin? İbne mi olacaksın benim gibi?!"

  Alper kaşlarını çattı.

"Allah Allah, sana mı hesap vereceğim oğlum?! Kalp benim değil mi? Ota da konuyor boka da işte!"

  Nevzat kollarını birleştirdi.

"He bok benim yani."