Kronol | √

15-Nervous.-

..🎀

"Niçin aramışlar?" dedim sorgular şekilde. Üçüzlerin yapacağı şey umrumda değildi ama biraz merak ediyorum tabii.

"Üst katta bir şey oluyormuş sanırım. Ben gidiyorum. Gelecek misin?"

Omuz silktim. "Bağırış çağırış bizim okulda her zaman normal. Erika'yı beklemeyi tercih ederim."

Ryuuji başını sallayıp bir şey demeden merdivenlere koştu. Kardeşi ona ne söylemişti ki olayı böyle merak etmişti? Koşarak gidiyor resmen.

|•Erika Takatou🎀|

"Reika'ya güvenmen, senin en büyük hatandı Takatou."
Kaure konuşmama fırsat vermeden kolumu çekip bedenimi duvara adeta yapıştırdı. Sırtımda yoğun bi ağrı olsa da, ses çıkaracak güçte değildim. Daha ne yaşadığımı idrak edemeden yediğim darbeye aklım yetişemiyordu.

Ciddi anlamda Kaure beni okulun bir köşesinde sıkıştırmayı başarmıştı. Yanıma ilk geldiğinde her zamanki gıcık ifadesiyle Reika ile arkadaşlığımız hakkında bir şeyler gevelemişti. Bundan saniyeler sonra ise bu hale gelmiştik..

Elini bir anda yüzüme doğru getirince tokat yiyeceğim korkusuyla başımı geriye atmıştım. Başımı duvara çarpınca iyice feleğim şaştı.. Ben başımın ağrısıyla savaşırken, o fırsat bulmuşça elindeki şeyi ağzıma sokmaya çalışıyordu. Midem ağzımdan çıkacak.

Çocuğu sertçe geri itmeye çalıştım, fakat iki dakika önce karın boşluğuma indirdiği yumruk yüzünden adamakıllı nefes dahi alamıyorum. Tabii itme çabam boşaydı. Hareket bile edememişti.

Sağımdan duyduğum bağırışa karışık sesle çocuğun hareketleri hızlanmıştı, elindeki şeyi tekrar dudaklarıma yasladı. Dudaklarımı ve gözlerimi sıkıca kapatarak, kafamı sağa sola çevirerek ağzıma tıkamaya çalıştığı şeyden kurtulmaya çalışıyordum. Eline, hatta yüzüne tükürmek istiyordum lakin tükürecek olursam, o şey direkt ağzıma girecekti.

Dudağımın üstünden bir çıtırtı sesi gelince çene kemiğim hakkında endişelenmem, beklenmedik bir şey değildi. Yoğun bir acı tadın ardından dudaklarımda ufacık bir uyuşukluk olmuştu. Midem bu sefer gerçekten gelmişti. Gelen sıvıyı yutmamak için dudaklarımı sıkı sıkıya kapamıştım fakat uyuşukluk yayılıyordu.

İğrenç bir koku vardı.. Olasılıksız kitabındaki gibi, Bir koku insanı ölüme sürükleyebilir miydi? Doğrusu, bu koku gerçek miydi?

Çocuğun aniden geri çekilmesiyle ayağımdaki ağrı neredeyse gitmişti. Hızla olası şeylere karşı korunmak için kolumu yüzümün çevresine abadım.

Etraftaki sesler boğuk geliyordu ama bir tartışma olduğu belliydi. Yavaşça kafamı kaldırdım. Ağzıma rastgele bir madde sokmaya çalışan Kaure yerdeydi ve başında üç çocuk vardı.

Gözlerimi ovuşturarak yaşadığım şeyin korkusunu üstümden atmaya çalışıyordum. Karşımda, az önce bana şiddetle karışık, belki de ilaç vermeye çalışan kaure oturuyordu. Şu beş dakika boyunca olanlar, neyin nesiydi?

Yanıma çöken kişiye bakmak için kafamı çevirdim. Ouzou Furuya.

Furuya hem endişeli, hem de sinirli bir şekilde bana bakıyordu. "Yutmadın değil mi?!" diyerek kolumu çekip ayağa kalkmamı sağladı. Dizlerimin tutmayacağını hissediyorum!

Kota diğer kolumu tutunca başımı çocuğa çevirdim. "Tükür!" diye bağırdı emir verircesine.

Sakin kalmaya çalışarak elimi kaldırdım. "Yutmadım, dudağımın üstünde parçalandı. Zarar verir mi?" deyince Kota "Tükür Erika!" diye bağırdı tekrar.