MAHALLE ABİSİ

2.ben size ne yaptım?

Mert'ten

Okuldan eve geldikten sonra üstümü değiştirip biraz dinlendim. Daha sonra yemek yapmak için kalkıp mutfağa gittiğimde hiç birşey olmadığını gördüm sıkıntıyla oflayarak üstümü değiştirmek için odama gittim.ağrım çok fazla yoktu Emir ve Deniz orada olmasaydı daha kötü olurdu ama sırf yönelimim ve görünüşüm yüzünden dayak yemek oldukça acıttı. Altıma pembe etek ve siyah kilotlu çorap üstümede beyaz bir sweat giyerek aynada pembe saçlarımı karıştırdım, gözüme eyeliner çektim ve anahtarımı alarak evden çıktım. Bakkala doğru giderken herkezin beni izlediğini hissetim ama çevreme bakamadım. Bakkala girip yumurta süt bir tane de ekmek alarak çıktım.

Eve doğru yürüyodum fakat bir ara sokağın yanından geçerken oradan bir el beni sıkıca tutarak bedenimi duvara yapıştırdı. Korkuyla çığlık attım. Önümde bana bakan siyahların öfke ve tiksinme karışımı bana baktığını gördüm insanların böyle bakması can yakıcıydı.

"Ne işin var lan bu mahallede" dedi öfkeli bi şekilde ağzımı zarzor açarak
"Yeni taşındım bu mahalleye" dediğimde yüzüme yumruk yedim çok acıtmıştı.
"Madem yeni taşındın sana şunu söyleyeyim ben bu mahallenin abisiyim anladınmı burada herşey benden sorulur ve mahallemde senin gibi bi ibneyi istemiyorum." ibne mi benim gibi mi ayrı bi ırk olarak görüyolar...

Beni duvara yapıştıran beden beni sarsarak "anladın mı beni?" Dediğinde zar zor çıkan sesimle "gidiceğim başka bir yerim yok" dediğimde suratıma bi yumruk daha yedim acıyla gözlerim doldu . "O zaman kendine çeki düzen vericeksin" ama ben buyum neden insanlar sürekli değişmemi istiyo neden olduğum gibi kabul etmiyolar beni. Yüzüme bi yumruk daha yedim bu sefer beni tutmadı ve yere sert bi şekilde düştüğümde yanaklarımdan yaşlar almaya başladı iri beden eğildi ve bileğimi sıkı bi şekilde kavradı canım çok yanıyodu

"ben size bişey yapmadım ki. Niye böyle davranıyorsuzun bana?" dedim korkudan kısılmış sesimle. O ise sesli bi şekilde gülerek

"Senin böyle şeyler giymen ve böyle olman başlı başına bi sorun" dedi beni göstererek. "ERKEKSİN LAN SEN KENDİNE GEL. " dedi bağırarak ve sıktığı bileğimi sert bi şekilde bıraktı "ailen nası izin veriyo böyle giyinmene, makyaj yapmana" beni baştan aşağı süzdü "kızdan tek farkın sikinin olması." dedi ve karnıma sert bi tekme atarak arkasını döndüğü gibi gitti.

Bense orada oturup düşünmeye başladım . Ailem bilmiyodu acaba bilselerdi onlarda beni istemeyecekmiydi?.acaba gerçekten değişmeli miyim? Değişirsem insanlar beni severmi? İyide görünüşümü ne kadar değiştirirsem değiştiriyim içimi nası değiştirebilirim ki?

Bu sorular kafamda dolandı durdu.
Hiç birine cevap bulamadım. Ayağa kalkmak için hamle yapmıştım ki acı ile inleyerek geri oturdum. Her yerim acıyodu. Ama eve gitmem gerekiyordu. Zarzor ayağa kalktım. Bacaklarım hala titriyordu. Yavaş yavaş eve yürümeye başladım. Her adım attığımda acı sapladıyordu.

Sonunda eve vardığımda yemek yeğemeye dermanım yoktu o yüzden direk odama gidip yattım.
...
Sabah gözümü açtığımda çoktan havanın aydınlandığını gördüm. Yanıbaşımdaki komidinden telefonumu aldım. Saat 3.30 du ve ben okulun ikinci gününde okula gitmemiştim. Alarmı bile duymamıştım. Yataktan kalkıp mutfağa gitdim.yürürken bile canım acıyodu. Mutfağa gitdiğimde aldığım yiyecekleri dün o ara sokakta unuttuğumu farkettim.

Hazırlanmadan evden çıkıp mahalle abisini görmemek için yaralarımdan dolayı çok hızlı yürüyemesemde ne kadar hızlana bilirsem hızlandım.

Melih'ten

Agalarla anıra anıra parka doğru yürüyorduk yokuştan hızlı hızlı inen küçük pembe saçlı bir beden görünce
"Knk siz parka doğru gidin ben birazdan gelicem" diyerek o pembe saçlı ibnenin yanına doğru yürümeye başladım. Arkamdan "nereye lan? " demişlerdi fakat ben cevap vermeden ilerlemeye devam ettim.

Kendimi farkettirmemeye çalışarak yanına gittim o beni hala farketmemiş hızlı hızlı yürümeye devam ediyordu. Beyaz sweatinin kapşonundan tutarak bi binanın duvarına yapıştırdım. Korkuyla ağzından kısık bi çığlık çıkmıştı. Kolumu başının tam yanına koydum. O ise korkuyla bana bakıyordu.

"Ba-" birinin beni sert bir şekilde itmesiyle diyeceğim şey yarım kalmıştı. "Ne yaptığını sanıyorsun"
"Asıl sen beni iterek ne yaptığını sanıyorsun"
"Arkadaşımın korkudan titremesine neden olan ve üstüne çullanmış bi ayı görünce ne yapmamı bekliyordun"
"Madem arkadaşısın anası babası anlaşılan sahip çıkmamış sen çık" dedim ardından çocuğu göstererek

"Bu ne böyle ortalıkta kız gibi geziyo"
Çocuğun pembe saçlarını alarak çektim. O ise acı ile inledi. Arkadaşıysa çocuğun saçını tutan elimin bileğini sıkıca tutarak

"Mert niye sizin bu kadar gözünüze batıyor. Yöneliminden, giyiminden, saç renginden size ne lan! İstediğini giyer,istediğini sever"diyerek çocuğun saçını tutan elimi saçından çekti.
"İSTEMİYOM LAN MAHALLEMDE BÖYLE BİRİ"çocuğu yanına çekerek

"Burası senin mahallen deil bunu kafana sok ayrıca insanlar ne giyip giymeyeceğini sana mı soracak lan insanlara karışma hakkın yok senin!"
Dedi ve çocuğu elinden tutarak benden uzaklaşmaya başladılar.

Mert'ten

Mahalle abisinin yanından deniz ile beraber ayrılmıştık.
"D-deniz b-biraz yavaşlasak"dediğimde kendine gelmiş ve yavaşlamıştı.

Binamın önüne geldiğimizde kapı açıktı bizde içeri girerek dairemin kapısının önüne geldik . anahtarla kapıyı açtım ve içeri girdik. İkimizde tek kelime etmeden salona geçip oturduk.sessizliği bozan deniz olmuştu.
"bu gün okula gelmeyince seni merak ettik bizim sınıftan biri ile aynı mahallede yaşadığını öğrendim. Mahallede belki seni görürüm diye dolaşıyodum ki seni duvara yaslamış bi herif yüzünden korkudan titrediğini gördüm. Senin bu şekilde muamele görmen sinirimi bozuyo. Hayır yani senin kimseye zararın yok ki. "

"Teşekkür ederim. İnsanların beni istememesi canımı yakıyor. Bu şekilde muamele görmem canımı yakıyor. Değersiz hissediyorum. Sürekli bana zorbalık yaptıkları için insanlardan çekiniyorum. Acaba değişirsem insanlar beni sevicekler mi?" deniz kolumu tutarak yumuşak bir sesle

"Bana bak mert değişmeyi düşünme insanlar seni sevmiyo diye değişemezsin. Bu arada okuldaki leri uyardım bi daha sana yanlış yaparlarsa bana söylemen yeterli. "
"Teşekkür ederim biraz yanlız kalabilir miyim düşünmem lazımda"
"Tabiki ama düşünürken dediklerimi unutma onlar yüzünden değişmek zorunda değilsin"

"Biliyorum bende değişmek istemiyorum ama bilmiyorum işte "
"Peki sen düşün biraz tamam mı ne karar verirsen arkandayız bunu unutma" diyerek kapıya doğru gitti bende onunla giderek onu uğurladım ardından oturup düşünmeye başladım. Böyle devam edemezdim. İnsanlardan sürekli zorbalık göremezdim.

Buda bizim mahalle abisi Melih

Yarın 2 bölüm daha atmayı düşünüyorum
Şu ana kadar nasıldı?