Νεφελη
Καθομουν στο πισω καθισμα και περιμενα τον μπαμπα μου να ερθει. Επαιζα στο κινητο μου, οταν ειδα την τσουλα του σχολειου να περναει γεματη αυτοπεποιθηση μπροστα απ'το αμαξι μρ τα μαλλια της να αεριζουν και εκεινη να εχει ενα πλατυ χαμογελο. Ομως γυρισε προς τα εμενα και το χαμογελο της μεγαλωσε ακομα περισσοτερο... Χτυπησε το τζαμι του αυτοκινητου. Το κατέβασα.
-Γεια σου φυτουκλακι!
-Γεια.
-Τι εγινε; Λυπηθηκες που σε παρατησε ο Νικος;( ο Νικος ειναι ο πρωην της Νεφελης ) Μαντεψε τι! Μαζι μου πηδιοταν οσο σρ αγαπουσε!
Ειχα μεινει με ανοιχτο το στομα. Ανοιξα την πορτα του αυτοκινητου και βγηκα. Σε λιγο αυτο το ηλιθιο χαμογελο θα χάνοταν απο το ψευτικο προσωπο της. Την χαστουκισα με τοση δυναμη που παραπατησε και επεσε. Την κλωτσησα στα πλευρα και εφυγα τρεχοντας απο εκει γιατι ηξερα πως δεν θα μπορουσα να συγκρατησω αλλο τα δακρυα μου, αλλα και ουτε να συγκρατηθω απο το να τη χτυπησω.
