Frozen Lake | Minsung

⋆ 5 ⋆

"Felix hala uyuyor Chang. Tezgahta kahvaltı için ramen paketleri var yaparsın sen. Ben çıkıyorumm"

Changbin'e her şeyi teyit edip iki çantamı da aldım ve evin önünde bekleyen servise uçtum

Dönemin ortasında olmamıza rağmen hâlâ servistekiler bana soğuk bakışlar atıyorlardı.

Kıskanıyorlar kardeees

Arkalardaki boş tekli koltuğa oturdum. Kitaplarımın olduğu çantamı kucağıma alıp, spor çantamı ayağımın altına koydum ve kafamı cama yaslayıp dışarıyı izlemeye başladım.

Aah bacağım!
Sanki birisi üzerine tonlarca kilodaki bir kaya atmış gibi acıyor!

Felix...

Düşüşü hala gözlerimin önünden silinmiyor...

Bana kıyasla oldukça sağlıklı beslendiği için kemiğinin kaynaması uzun ve zorlu olmayacaktır.

Ama yarışmaya katılamayacak olmamız?..

Bu noktaya kadar ikimiz de çok çabaladık, her zaman olduğu gibi, ve en ufak bir hatamızda sonuçlarının bizi böyle vurması?

Adil değil

Hiç
Adil
Değil...

✩★✩★✩

Okul Felix olmadan çok sıkıcı. Tamam, diğer öğrencilere kıyasla daha az derse giriyorum - çünkü kariyerimi spor alanında ilerletmeye karar verdiğim için ona yoğunlaşmalıyım-

Tamam, etrafta birçok tanıdığım ve ban iyi davranan kişiler de olabilir.

Bizi kıskanlar ve nefret edenlerle uğraşmak, side eye falan atmak eğlenceli olabilir. (HEM DE NASIL)

Ama Felix'siz bir şekilde soluk.

Boşuna Güneş'im değil sonuçta

"Jisung-ah!"

Kafeteryada oturup kahvemi yudumlarken, karşıdan tatlı bir şekilde koşarak Lia geldi

Lia' yla lise 2den beri arkadaştık. Aslında ilk tanıştığımızda hep beraber takılırdık ama 3. sınıfta Felix, Ryujin ve Chaeryeong gelince gruplara ayrılmış olduk. Yine de benden asla soğumaz ve iletişimi kesmezdi

"Felix olayını duydum..Çok üzgünüm Jisung. Umarım çabucak iyileşir."

"Ah o kadar sıkıntı etme. Felix hala bildiğimiz Felix. 3 gün sonra okula tekrar geldiğinde koltuk değnekleriyle akrobasi yapıyor olur ben diyim."

Güldük "Şaka Bi yana, çok sağlıklı ve güçlü biri. Yani iyileşmesi zor olmayacak"

Lia duyduklarına sevinmişti. Onu tanırım, asla sahte davranmazdı. Üzgün olduğunu söylediğinde gerçekten üzgündü. Sevinirse gerçekten dürüsttü. Birini yalandan önemsiyormuş gibi yapmazdı.

"Okuldaki herkesin haberi var mı bu durumdan?"
"Hmhm.. Koç Solar söylemiş. Yarışma işi de yattı yani..."

"Gerçekten çok üzgünüm Jisung. Çok çabaladığınızı biliyorum ama bazen hayat seni şaşırtabilir."

Kafamı sallayıp elimdeki kahve bardağına bakmaya başladım

"Oh Hanji, Koç Hoseok seni arıyor"

Gözümü telefonuma çevirdiğimde ekranda parlayan arama ekranını gördüm. Lia'dan müsaade isteyip masadan kalktım ve balkon tarafına gidip aramayı açtım.