ရင်ခုန်ရလွန်းလို့
အပိုင်း (3)
"မိုးမိုး သား ထွန်းလင်းနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကို အိမ်ဖိတ်ထားတယ်နော် အမေတို့ပဲတွေ့ချင်နေတယ်ဆိုလို့"
"ကြိုမပြောဘူး သားရယ် စားသောက်ဖွယ်ရာလေးနဲ့ ထမင်းကျွေးဖို့ လုပ်ရအောင်"
"မိုးမိုးရယ်ရပါတယ် အဲ့ကောင်တွေကို ရေပဲတိုက်လို့ရတယ်"
"ငြိမ်းငြိမ်းရေ မီးကြီး စျေးထဲခနပြေးပါအုန်း စျေးရုံကြီးထဲကစျေးကိုပဲ "
"မိုး ....ငြိမ်းကနွယ်နဲ့ဆိုင်သွားရမှာလေ ညကပဲပြောထားပြီးတော့"
"ငါသွားလိုက်မယ် နင်၀ယ်စရာရှိတာ၀ယ်လိုက် နင့်တီကြီးကဒီနေ့မအားဘူးသူ့ရွာပြန်ဖို့တဲ့ ငါ့ကိုပြောထားသေးတယ် ...ဧည့်သည်တွေလာရင် ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက် ကလေးတွေနဲ့ဆိုင်ကိုထားခဲ့လိုက်မယ်"
ဇယ်စပ်သလို တတွိတွိပြောနေသည့်မွေးမိခင်ရယ်ပါ မိုးမိုးရဲ့အားသာချက် စကားပြောနိုင်တာပင်။
"ဟဲ့ ငါပြောတာကြားလား မငြိမ်း"
"ဟုတ်မိုးမိုး"
စလာထဲက ဒီဧည့်သည်တွေနဲ့ကကောင်းကြိုးကိုမပေးတာပါ။
"ရတယ် တီတီ နွယ်ကူပေးလိုက်မယ်"
"နွယ်နွယ်လေးကမှဟုတ်သေးတယ် နင်ငါ့ဗိုက်ထဲဘာကိစ္စလာ၀င်စားမှန်းမသိဘူး ငါကိုက ပါ အိမ်မက်ထဲမှာတောင် မငြိမ်းကိုဘယ်သူမှမယူကြဘူးတက်တောင်နင်းသွားကြသေးတယ်
အခုအသက်ကြီးတော့လည်း ယူမဲ့သူကမရှိ ငြိမ်းငြိမ်းရယ် နင်ဘ၀ကတော့ သွားပြီ"
ပြောလည်းပြောခေါင်းကိုမော့ကာ ကော့ကော့ ကော့ကော့ဖြင့်သွားနေသည့်အမေရယ်ပါ။
ယောကျာ်း ကောင်းကောင်းတစ်ယောက်လောက်ယူပြီ ဂုဏ်ဆာပြလိုက်အုန်းမယ် ဒီအိမ်မှာဒါပဲလာလာခလုတ်နေကြတာ အမေတို့တွေကတော့။
ပြောချင်တာပြောပြီး အခန်းထဲ၀င်သွားသည့် အငယ်ကောင်
ကိုစိတ်တိုသည်တစ်ကယ် အခုတေ့ာ ငြိမ်းမှာတောက်တိုမယ်ရ ကြီးလို သူတို့ခိုင်းခဲ့သမျှ အကုန်လုပ်ရတော့မည်။
"ထော်ရာဒို နဲ့ ဟန်နွယ်ငိုးရယ် ထပေ;အချဥ်ဟင်းနဲ့ပဲ လုပ်ပေးလိုက်မယ်"
