Bu sıralar çok mutluyum çünkü Taekook beni çok mutlu ediyor.
Bunun şerefine yb atıyorum amaa pek mutluluk verici bir yb değil.
Jeongguk'u biraz daha yakından tanıyacağımız bir bölüm.
Yorum sınırı 60.
İyi okumalar diliyorum♡
•••
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••
30 Eylül, cuma
Sıkılmak başıma çeşitli işler açıyordu.
Sessizliği ve sakinliği sadece iş üzerindeyken seviyordum. Eğer bulunduğum ortamda sohbet dönüyorsa, çok ses varsa ve çok fazla insan varsa işime odaklanamaz, hatta hiç çalışamazdım. Voleybol dışındaki tüm işlerimi kendi evimde hallederdim çünkü evimde kimse beni rahatsız etmezdi. Yeni ev tutarken de ev arkadaşımı buna göre seçmiştim. Sessizlik sadece iş üzerindeyken benim tercihim oluyordu.
Eğer iş dışında bir sessizliğin ve sakinliğin içerisindeysem, sırf o sakinlik mahvolsun diye seçimlerimi değiştirebiliyordum. Şimdi de yine bu huyumu icraate geçirmek üzereydim. Taehyung'a yolladığım hediyelerin üstünden geçen iki gün çok sakin geçmişti. Onu sadece iki kez görebilmiştim. Sevgilisini ise günde en az iki kez görüyordum çünkü aynı binadaydık ve derslerimiz neredeyse çakışıyordu. Bu daha sinir bozucuydu. Hiç işim olmayan birisini sürekli görmek sinirimi bozuyordu.
"Jungkook, küçükken birçok dans yarışmasında birinci veya ikinci olmuşsun. Sen bu takıma lazımsın."
Evet, küçükken ailem sayesinde neredeyse her dalda gelişim göstermiştim. Yüzme, buz pateni, tenis, dans, tiyatro... çocukluğum çok meşgul geçmişti. Şimdi de bu meşguliyetin eksilerini çekiyordum çünkü bulunduğum herhangi ortamda bu dallarla ilgili bir şey olduğunda ilk benim adım geçiyor, ya da ilk bana teklif geliyordu. Ama voleybolla tamamen meşgul olan ben için bu teklifleri kabul etmek epey sancılı oluyordu.
"Hocam, antrenmanlarımı bir dans yarışması için aksatamam." Dedim bir kez daha. Karşımda oturan adam fazla ısrarcıydı ve ben çok ısrarı sevmezdim.
Burada kalmamın tek sebebi hemen çaprazımda duran kızdı. Hoca takıma almak istediklerini odasında toplamıştı ve o kız da buradaydı.
"Aksatmayacaksın, Jeongguk. Antrenmanlarınıza göre plan oluşturacağız."
"Açık konuşmak gerekirse güvenmiyorum. Bir anda bugün şu saatte dans odasına gelmek zorundasınız diyen çok hocayla karşılaştım."
Açık sözlülüğüme karşı derin bir nefes alırken onun cevabını beklemeye devam ettim. Voleybolu her zaman, her şeyde önüme koymak zorundaydım çünkü hedefim yüksekti.
