Teenage Dream

2.07

Adam

Wracałem z drabiną i książką od Emily pod pachą do domu, by skończyć poszukiwania tego cholernego przedmiotu.

Gdzie ja to wsadziłem? Przysięgam, że ostatnio widziałem to w tej szafie. Nikt tam nie zagląda, Harry chowa wszystko w swoich szufladach po swojej stronie garażu. Jedyne co tam jest jego, to przenośna lodówka z piwem. Nigdy mi nic stamtąd nie zginęło, nie zamierzam go o nic oskarżać. Ufam mu.

Poza tym to był najbardziej niepozorny i niepotrzebny przedmiocik, jaki znajdował się w tym garażu - nikt nie miał potrzeby go zabierać.

Dotarłem z powrotem do pomieszczenia, odstawiłem drabinę na swoje miejsce i znów podszedłem do szafy, by szukać zguby.

Zepsułem zawias, kiedy gwałtownie zamknąłem ją przed wyjściem.

Zdarza się, puściły mi nerwy.

Na szczęście nie było ofiar w ludziach.

Ponownie zacząłem przeglądać zawartość mebla, zaczynając od samej góry. Było tu wszystko, co nie mieściło się w domu, ale nie wylądowało w śmietniku z sentymentu. Stare zabawki, jakieś ubrania, porysowane, zacinające się płyty. Prywatna kapsuła czasu, gdzie znajduje się coś, co bardzo jest mi potrzebne.

Podniosłem do góry wiaderko z łopatką i grabkami do piasku, po czym przejrzałem przestrzeń dookoła.

Pusto.

Coś podpowiedziało mi, żebym zajrzał do środka. Nie pamiętam żebym chował to w dziecięcej zabawce, ale kto wie.

Może dostaję zaników pamięci.

Wyjąłem grabki i łopatkę w niebieskim kolorze, a moim oczom ukazał się wisiorek, o który było tyle zachodu. Wyciągnąłem go szybko z przedmiotu i schowałem do całej kieszeni, by nie zginął. Muszę zaszyć ta drugą, bo kiedyś mogę tego pożałować. Postawiłem wiaderko na miejsce, po czym do pomieszczenia wszedł Harry, ze skrzynką w jednej ręce, a w drugiej z talerzem zawiniętym w folię aluminiową.

Odstawił pudełko na swoje miejsce, po czym spojrzał to na mnie, to na szafę. Pokręcił głową z niesmakiem a następnie powiedział z westchnięciem.

- Dam ci kawałek, jak naprawisz ten zawias.

Ciasto. Wiedźma wręczyła mu je pewnie, kiedy poszedłem już z drabiną.

Bardzo nieładnie, będę o tym pamiętał.

Harry wyszedł z garażu udając się w stronę domu, a ja złapałem za śrubokręt, by naprawić uszkodzoną przeze mnie część. Poszło mi sprawnie, bo na szczęście był tylko poluzowany. Obejrzałem go z każdej strony, zauważając jaki jest już zniszczony. Muszę zająć się tym w wolnej chwili, bo szafa była w opłakanym stanie. Niby dodawało jej to uroku, ale zaczynała już przekraczać granice dobrego smaku.

Nie oszukujmy się - wyglądała jak z horroru.

Odłożyłem śrubokręt na swoje miejsce, po czym napisałem do przyjaciela, że znalazłem ten cholerny drobiazg. Ponownie wyjąłem go z kieszeni, oglądając z każdej strony. Złoty wisiorek z dwiema zawieszkami leżał na mojej dłoni, nie będąc pierwszej nowości.

W sumie nie był już taki nowy, jak go dostałem.

Wracaliśmy z Domem z zajęć do domu. Musiałem szybko zjeść obiad i jechać do pracy, bo od jakiegoś czasu biorę dodatkowe godziny, by więcej zarobić. Wycieczka do Meksyku coraz bliżej, więc coraz bardziej potrzebne mi są oszczędności.