Almost fell in love with a badboy!

Hoofdstuk 16 | Pinda hoofd & Big Foot (2)

H16: Pinda voorhoofd & Big Foot (2)

Dit hoofdstuk kan veel dialogen bevatten :) #sorrynotsorry
***

Ik klop op zijn rug. "Dit is echt klote man," mompelt hij, zijn handen op knieën.

"Volgens mij zijn we hem kwijt geraakt," zeg ik buiten adem. We zijn ergens beland. Ik heb geen flauw idee waar. "WAAR HEB JE DIE CONDITIE VANDAAN?!" vraagt James geïrriteerd. Hij staat nog steeds voorover gebogen en schud zijn hoofd. Ik neem een grote hap lucht en ga op de grond zitten. Ik haal mijn schouders op "Eh," zeg ik normaal.

Ik leg mijn handen onder mijn hoofd. "Waar zijn we?"

"Weet ik veel."

Fijn, dacht ik dus helemaal verkeerd dat hij de weg wist. "MAAR DIT IS JOUW SCHOOL!" zeg ik in de aanval. "Ik ben nooit buiten." James gaat rechtop staan en haalt zijn mobiel uit zijn zak. "Ik bel wel de cong-"

"NEE!" Ik ren als een bezeten eend naar hem toe en sla zijn telefoon uit zijn handen. Er wordt in slow motion gespeeld hoe de telefoon van James op de grond valt en uit elkaar spat.

"Oeps?" Ik sta nog steeds met één been in de lucht en mijn blik gericht op de kapotte telefoon. "Hier kunnen we gezellig over praten wanneer we oud zijn," zeg ik schaapachtig.

"Ha-ha-ha."

Er komt kippenvel over mijn rug heen wanneer ik de stem van James hoor. Ik zet mijn been weer op de grond en kijk naar mijn voeten. Ik weet niet of het een goed plan is om in zijn ogen te kijken. "Z-zullen we maar gaan?" komt er schaapachtig uit.

Je weet de weg niet eens.

Ik vind het wel, ik ben namelijk Nikita en Nikita heeft altijd wel een oplossing.

"Dus ook een oplossing voor mijn kapotte telefoon?"

"LAAT ME NIET ZO SCHRIKKEN BEHAARDE BANAAN!" Ik spring bijna haast de lucht in. Ik spreek weer eens hardop. Wat is er vandaag met mij? Owh wacht, was oma niet vandaag op bezoek?

ALLE THEEZAKJES IN REGENBOOG NAAM.

Ik neem een stap achteruit om na te denken. "Ik betaal de schade wel," zeg ik met moeite. Ik kan nauwelijks voor mijn eigen telefoon sparen. Ik kijk hem aan, wat denkt hij? Ik zit zo in mijn gedachte dat ik niet merk dat er langzaam waterdruppels naar beneden vallen.

"ARGH, JAMES. We moeten schuilen- nee sukkel niet die kant op!" gil ik. We rennen weer door het grote doolhof heen van gangen. Ik heb mijn jas over mijn hoofd gezet en mijn schooltas aan mijn linkerhand hangen. Mijn hand begint wel erg zwaar te worden zeg. Ik rol met mijn ogen.

Dat ik daar nu aan denk.

Ik kijk achterom of James me bij kan houden. Is hij altijd zo langzaam geweest? Wauw, dan moest hij wel een zielige speler zijn geweest in het rugbyteam. "Een hand zou wel fijn zijn!" roept de verzopen egel vanaf vijf meter afstand. "Ik raak jouw zweterige apen handen niet aan!"

Wat denkt die gast wel? Straks ruiken die van mij ook naar apenzweet.

Ik probeer door de regen heen te kijken waar we zijn, maar nog steeds herken ik niks. "James! James volgens mij zijn we verd-"

Ik let niet waar ik loop en struikel, volgens mij gleed ik uit. Veel herinner ik me niet meer of ik voel plotseling iets hards. "Nikita! Hé, blijf wakker-..."

Jij bent echt een rare appel James...

Mijn gedachten werkt zelfs zonder bewust te zijn.

~

"Volgens mij wordt ze wakker."

"Geef haar wat ruimte man!"