Almost fell in love with a badboy!

Hoofdstuk 13 | We survive

H13: We survive

"NIKITA?!"

Ik hoor James verbaast schreeuwen. Ik blijf maar lachen, de jongens houden me in de lucht. Het enige wat ik heb gedaan is gaan rennen en een bal gegooid hoor...

"Oke jongens, jullie kunnen me weer neerleggen." vraag ik hun.

Ze luisteren en zetten me neer. Ik houd mijn helm op, wat nou als we niet gewonnen hebben doordat ik een meisje ben?

Ik grinnik, dat zou iedereen nog gekker maken. "Het is beter dat ik alvast ga." Leon knikt naar me. Ik kijk het team nog aan en probeer een glimlach te maken door mijn helm heen. Ik ren zo snel als ik kan van het veld af. Mensen proberen nog een interview met me te houden of proberen me te stoppen maar het lukt me toch om de kleedkamer te halen.

Ik druk de deur dicht en zak langzaam tegen de deur aan. "Gehaald.." Nu ben ik helemaal uitgeput. Wanneer ik eindelijk op sta hoor ik geluid. Ik spits mijn oren. Mijn ogen als spleetjes door de helm heen. "Hallo?"

Ik loop een paar stappen vooruit. Uit het niets voel ik me omhoog getrokken worden, ik gil.

"ALLE KIKKERS IN WATERSNAAM!"

Ik ruk me uit zijn grip en geef zo snel als ik kan een onder trap in zijn kokosnoten en val naar voren. Ik word opgevangen door mijn pak.

"Owh, je bent een meisje."

Ik sta vlug op en gooi mijn helm op de grond. "WAT DACHT JE ANDERSSSSSH, HOLY CRAP."

Wauw.

Hij heeft rode ogen.

"Hu wat?" Hij glimlacht even. Hij haalt zijn handen bij zijn kruis vandaan, heeft hij mijn schop tegen gehouden?

Zijn rode ogen en zwarte haren doen we denken aan een vampier. Ik schud mijn hoofd, vampieren bestaan niet Nikita. "Ik dacht echt dat je een jongen was, sorry voor het laten schrikken." Hij wrijft met zijn linkerhand over zijn nek. "Heb ik je pijn gedaan?"

"Nee," zeg ik. Het enige waar ik naar kijk is zijn kleding.

Hij draagt een soort van verband om zijn polsen heen, en hij draagt een schooluniform, ook nog eens helemaal in het zwart.

Houdt hij van anime of zo?

Hij doet me denken aan die jongen op het verjaardagsfeest van James. Zijn grijze ogen en zijn Brits accent....

"Hello? ben je er nog?"

"Hm ja sorry." ik voel mezelf een beetje rood worden.Hij lacht -een hele sexy lach-.

De deur van de kleedkamer wordt opengedaan. "Hey Nikita ben je al klaar?" Mijn broer stapt binnen. Nu pas ziet hij de jongen ook. "Bryan? Ik dacht dat jij inschrijvingen had?"

Hij draait zich om naar Leon. "Kennen jullie elkaar?" vraag ik verbaast. Ik heb nog nooit Leon met deze jongen gezien. "Ja," antwoord Bryan. "We kennen elkaar. We zitten in de zelfde rugby team en binnenkort samen in de zelfde klas." Hij knipoogt naar me.

"Whut?"

"Nikita, het team wilt samen naar een bar gaan om te vieren dat we gewonnen hebben, eigenlijk dankzij jou. Kom je mee?"

Ik kijk even twijfelend. Ik ben niet zo'n feest persoon. "Het word gezellig! We zullen je netjes weer thuis brengen en je geen alcohol geven." Bryan loopt naar me toe en slaat een arm om je me heen. "Hu?"

Ik heb geen flauw idee wat hier allemaal gebeurd. Hoe bedoeld hij; binnenkort in de zelfde klas? Gaat Leon weer naar school?

Leon zucht en stapt me af. "Kleed je aan."

Ik heb geen zin om vragen te stellen en knik maar. Ik pak mijn kleren wat ik in een van de kluisjes heb laten liggen en kijk Leon en Bryan aan. "Gaan jullie nog weg of?"

~

Wanneer we samen (Bryan, Leon en ik) naar het team lopen wat al buiten staat, wordt ik hevig begroet. "Je was echt geweldig man!" zegt een van hun. "Hoe heb je zo leren spelen?"

"Ik heb wat op gepikt van mijn broer." Ik lach naar Leon. Hij straalt van trots.

"We survive Niki"

Ik raak in shock. "Nikita! Hey! Nikita! Adem." Mijn broer duwt het team van me af en ik zak op mijn knieën. Ik kan geen adem halen, ik probeer het. De tranen stromen over mijn wangen. Mijn keel voelt leeg aan. Ik wil wat zeggen maar het lukt niet. Ik dwing mezelf om adem te halen. Na wat uren leek komt er eindelijk lucht door mijn keel. "Goed zo... blijf door ademen. Het is al goed, je bent veilig." Mijn broer slaat zijn handen om mij heen. Ik stop met snikken.

Huilen lost niks op, zeg ik tegen mezelf.

Hij haalt zich van me af en wrijft de laatste tranen van mijn wangen. "G-gaat alles goed?" hoor ik van achter. Ik voel dat iemand op mijn hoofd klopt. Ik kijk omhoog, twee diep rode ogen kijken me aan. Hij glimlacht naar me. Ik voel me al een stuk beter en sta op. Ik draai me terug naar het team. "Het ga-aat al weer." Ik zet een glimlach op. Nu onderuit zakken zou niks helpen.

Ze kijken elkaar aan en knikken. "Dus..."

"Ik ga gewoon mee." besluit ik. Een van de jongens probeert nog wat zeggen maar ik ben hem voor. "Het was niet erg en trouwens moeten wij niet wat vieren?"

Met die woorden loop ik langs ze heen. "Komen jullie nog?"

~~~
YASSSSS
Ik had zin om te update :P had dit hoofdstuk gelijk af na h12 dus ja...

WIE IS BRYAN??? (Bryan is ma bro bro)
GHEHEHEHE >;) *EVIL WITHIN*
I KNOW, KORT HOOFDSTUK. (HOOFDSTUK 14 IS GEWOON: BAASSSSSSS)

LET IT GO
LET IT GOOOOOOO

Oke.

Ik ben weer raar bezig.

bye

VOTE
COMMENT
SHARE

XXXX
~chelsea