Almost fell in love with a badboy!

Hoofdstuk 18 | Babysitter Bryan

Oke, ik had dus zo'n ding met demigoddessofpizza dat als zij haar verhaal zou update naar h8 dat ik mijn hoofdstuk zou posten. DUS GENIET ZOU IK ZEGGEN.
***

H18: Babysitter Bryan

We lopen door het drukke winkelcentrum door. "Het is hier echt vol," hoor ik van achteren. Ik vind mijn pas door de menigte en haal opgelucht adem wanneer ik op een open plek sta. "Wow, niet verwacht dat vrijdag zo druk zou zijn." Bryan verschijnt ook en trekt zijn kleren recht.

"Is dat misschien niet de reden?" Het kwam er botter uit dan dat ik verwacht had. Ik kijk vlug naar de grond. "S-sorry, ik heb niet echt mijn dag.."

Zeg maar dagen pinda.

Ik hoor hem lachen. "Nah, iedereen heeft wel een rot humeur." Ik zucht opgelucht wanneer ik die woorden hoor. Ik kan niet weer iemand van me afstoten.

Ik kijk om me heen. "Waar is Leon?" vraag ik.

Bryan kijkt ook om zich heen en maakt van zijn ogen spleetjes om in de menigte te kijken. Hij draagt als gewoonlijk zwarte kleding. Rood is trouwens niet zijn oogkleur (lijkt me logisch maar oké..) hij draagt lenzen. Hij draagt een rode sjaal om hem heen tegen de kou. "Volgens mij is hij ergens blijven haken." Hij moet lachen om zijn eigen grap.

"We kunnen alvast beter gaan." Knikt Bryan.

Het begint akelig druk te worden...

Ik stem toe. "Bedorven pinda kent de weg wel."

Hij geeft geen commentaar op de bijnaam die ik voor mijn broer gebruik. Bryan loopt naar me toe en slaat zijn arm om me heen. "Ik wil best wel babysitten op het zusje van mijn beste vriend."

"Ik ben zestien rare meloen," zeg ik spottend. Ik sla zijn hand weg. Bryan is echt een apart typje. "Of wil je echt op een baby gaan zitten?" Ik begin te lachen.

"Misschien wel..." zegt hij grijzend.

Zo lopen we naar mijn favoriete zaak 'Hello Cupcake'. Ik wil net de deur openduwen wanneer iemand voor me is en de deur open trekt. Een meisje loopt langs me heen, achter haar aan loopt een jongen aan.

"Die is boos..." fluistert Bryan naar mij. Het enige wat me opviel was de roze cupcake in de jongen zijn hand. Eten jongens ook roze cupcakes? (ME: WAAR KOMT DIT BEKEND VOOR DENK JE? >:D je weet het alleen als je mijn andere boek leest :P)

Ik haal mijn schouders op en loop naar binnen. Ik moet niet vergeten waarom ik hier ben...

~

"Wat dacht je van haar?"

Ik schud voor de zoveelste keer mijn hoofd. "Nah, mijn vader valt niet op blondies." Ik zie Bryan weer een streepje bij turven. Dit is al de 15de vrouw die de winkel binnenstapt. Is het zo moeilijk om in paprika's naam een vrouw te vinden?!

Ik kijk weer op mijn kladblok.

1. Ze moet niet te lang zijn. (mijn olifanten vader kan niet echt tegen lange vrouwen.)
2. Ze moet van kinderen houden. (want ja, hoe wil je anders met deze GEWELDIGE brownies samenleven?)
3. Ze moet de humor van mijn vader snappen.

Dat zijn een paar punten die ik heb opgeschreven. "Je gezicht lijkt op een zure augurk," zegt hij plagend. Ik kijk op van mijn notitieblok. Bryan pakt nog een -roze- cupcake van de tafel en zet hem in zijn mond. "Moet jij zeggen rode kraai," kaats ik terug.

Ik heb gemerkt dat Bryan niet zo snel boos wordt. EIGENLIJK ZIE IK HEM ALLEEN MAAR GLIMLACHEN. "Hahahaha, kijk ik zuur dan?" Hij stopt met eten. "Juist het tegenovergestelde. Je lijkt op een wandelende suikerstok." Nu moet ik ook lachen.