Almost fell in love with a badboy!

Hoofdstuk 17 | Verberg je glimlach achter een masker

Voor de duidelijkheid als mensen het vragen: IK HEB NIKS TEGEN CLICHÉS. De meeste boeken die ik lees zijn dat een beetje. But, I don't care. Het heeft altijd wel zijn eigen draai en ik schrijf het soms ook.

Dat wilde ik gewoon even mededelen.

Dit is btw. echt een serieus hoofdstuk die ik heb geschreven :')
***

H17: Verberg je glimlach achter een masker

Hij ontloopt me.

Weer.

Nog een keer.

Urgh.

Blijf staan.

Ja.

Nee.

"Nikita, wat ben je allemaal aan het doen?"

James kijkt om als hij mijn naam hoort. Ik spring achter mijn verstopplek vandaan wanneer hij zich weg haast. Mensen kijken op -van wat ze aan het doen waren- en staren ons aan.

"Jaaammeeessss!"

Ik kan hem nog inhalen.

Hij rent de gang in richting de kantine...

BAM!

Het is weer eens mijn dag niet. "Au.." zegt de meisjesstem voor me. Ik krabbel omhoog en voel aan mijn achterwerk.

Daar ligt ze dan.

De roze flamingo. (Me: Wie heeft haar gemist? :D)

Ze kijkt de schuldige aan die tegen haar is aan geknald.

Dit brengt zoveel herinneringen op. "Jij bent het," sist ze door haar tanden heen.

De gang waar we staan is verlaten. (nog meer herinneringen.) Er verschijnt een grijns op mijn gezicht. "Jup," zeg ik doodnormaal.

Zoals gewoonlijk is heel haar outfit roze. "Je kon beter langer in het ziekenhuis blijven bitch." Ook op haar gezicht komt een lichte glimlach op, maar in haar ogen kan je het zien.

Haat, jaloezie en zeker weten: wraak.

En ik weet dat ze dat ook gaat proberen. Hoe weet ik niet, maar ik neem geen make-up van haar aan in ieder geval.

"Volgens mij kon jij daar ook langer blijven Charlotte," kaats ik terug. Nadat Charlotte haar allergië prikken had gekregen bleef ze serieus twee dagen in het ziekenhuis.

Echt een grote aansteller zeg. Ze heeft het vast gedaan zodat James haar kon bezoeken.

Als we nu over James beginnen...

"Ik ga," zeg ik kortaf. Ik loop langs haar heen. "Zeker achter Jammie aan?" (A/N: Ik wist niet dat mensen Jammie als: Owh dat toetje was echt jammie! Uitspraken xD Ik dacht dat je zo Jamie schreef :') maar dat maakt het nog leuker... toch?)

"Wat boeit jou dat?"

"Omdat ik alles weet."

Ik sta stil.

"Nog niet geraden? Ik weet alles over het ongeluk in het doolhof... en trouwens de reden van jouw slechte wraak actie tegen James en ik. Maar jij had hem toch niet verzonnen?" Haar stem echoot door mijn oren heen.

"Sprakeloos? Blijkbaar weet je niet alles over Es..." Ze begint te lachen. Ik heb nog steeds niks gezegd en de sfeer begint langzaam op te lopen.

Wat wilde James dat Esly deed? Hoe wist ze zijn shampoofles? Hoe wist ze eigenlijk zijn badkamer? Zeg me niet...

"Zelfs de mooiste vruchten hebben doornen."

Een bang gevoel loopt zich op in mijn lichaam. Waarom? Waarom krijg ik die stem weer in mijn hoofd?