Aşk Seni Bulmaz

Bölüm 9

...

Gözlerimi açtığımda Sıla yanımdaydı. Endişeli gözlerle bana bakarken ağlamak istiyordum. "Sıla ben iyiyim." "Sevda beni çok korkuttun. Seni bu sefer kaybettiğimi düşündüm." "ben ne olduğunu anlayamadım. Sen yemeğe geri dön." "Sevda yeter artık!" o an n söyleyeceğimi şaşırdım "senin yanında olmalıyım ve yanında olacağım. Evet, abim için önemli gecelerden birisi ama seni yalnız bırakamam." "Sıla yalnız kalmaya ihtiyacım var." O an Sıla afallamıştı ama net bir şekilde görüyordu ki kendimi zor tutuyordum. Alnımdan öptükten sonra "bana haber ver." Başımı olumlu anlamda salladıktan sonra odadan çıktı ve içimden attığım çığlıkları artık serbest bıraktım ve bağırmaya başladım. Hemşire içeriye girmişti. Beni sakinleştirmeye çalışsa da içimdeki cehennemi söndürmeye hiçbir söz tesir edemezdi.

Zorla yapılan sakinleştirici ardından ruhum çekilmişti resmen. Sesim de kalmamıştı zaten. Doktor Bey yanıma geldiğinde gözlerine dolu dolu baktım "çok bağırdım ama duygularım elimden neden aldınız? İçimi nasıl sakinleştireceğim ben?" "Sevda Hanım, zorlu bir süreçten geçtiğiniz belli ama o bağırmalarınız da yalnızca size zarar veriyor." "ben çıkmak istiyorum." Doktor sertleşti "bu gece burada kalmalısınız." Başımı olumsuz anlamda salladım "hayır, tüm sorumluluğu alıyorum. Burada kalamam." O an doktor kararım karşısında ne söyleyeceğini şaşırdı ama o da engel olabilecek bir düzeyde değildi. Belgeleri imzaladıktan sonra ölü bedenimle bir otele gittim. Konağa gidebilecek bir gücüm yoktu. Otelde işlemleri zorla da olsa yaptırıp odaya çıktım ama ne bedenim ne de ruhum sağlamdı. Odaya çıktığım gibi telefonu sessize aldım ve ölü bedenimi yatağa bıraktım. Ağlayamıyordum, bağıramıyordum ve tek istediğim bu ilacın etkisini biran önce gitmesiydi.

...

O gece nasıl sabah olmuştu, ben ne ara bayılmıştım bilmiyorum. Sılanın defalarca araması karşısında ona geri döndüm. "Sevda seni orada bırakan aklıma." O an araya girdim "yalnız kalmam gerektiğinin farkındaydın. Kendine hakaret etme." "Neredesin sen?" dün geceden beri seni arıyorum ama budamıyorum. "oteldeyim ama konağa geçeceğim." "Sevda bana bir açıklama borcun var. Seni konakta bekliyorum." Sesi çok netti. Telefon kapandıktan sonra hızla aşağıya indim. Taksi gelmişti. Konağa geldiğimde kapıda bekleyen Sıla hemen boynuma atlayıp sarıldı "senden nefret ediyorum ama bir o kadar da seviyorum deli kız." "bende seni çok seviyorum canım dostum." Birlikte konağa girdiğimizde ona bir açıklama yapmadan kurtulamayacağımı biliyordum ama ona müstakbel gelinleriyle ilgili gerçeğimi anlatamazdım. Bunu o zorlu süreçlere yorduktan sonra hazırlanmam konusunda bana yardım etti. Onun tatmin olmadığını biliyordum ama elimden bu kadar geliyordu.

Eşyalarımı arabama koyduktan sonra Melike Hanıma veda etmek için yan konağa girdim ama kendimde değildim. Henüz kendime gelmemiştim. Melike Hanım bana sımsıkı sarıldıktan sonra "arayı uzun süre açmıyorsun Sevda. Sen de benim bir kızımsın ve beni endişeli bir vaziyette bırakma." Başımı olumlu anlamda salladıktan sonra "her şey için çok teşekkür ederim." Ne Keremi ne de o kızı görecek halim vardı. Burada olmayışları çok iyi olmuştu. Aracıma bindiğim an karşımdan gelen araçta olduklarını gördüğüm an arabayı bağırttırıp sokaktan ayrıldım. Öfkemi belki de hız yaparak bastırmaya çalışıyordum.

Ben bir defa daha kaybetmiştim. Benim için en özel olan şeylerden birisi aşkımla sınanmıştım. Hayat sınavım çok büyük biliyorum ama artık kaldıramıyorum. Babamın armasıyla aracı kenara çektim ve ses araca verdiğim an başımı koltuğa yaslayıp "babacığım." "kızım." O an ağlamaya başlamıştım ve sesim çok net ona ulaşmıştı. "anneden uzaktayım meleğim. Gözyaşlarını sakın tutmadan ağla ve bana neden ağladığını anlat." O an nefesimi toplamaya çalıştım "babacığım kaybetmekten yoruldum. İşten atıldım ve" babam asıl önemli kısmın ve de olduğunu anlamıştı "ve" "ben artık kaldıramıyorum." "güzel kızım biz hep uzaktaydık ama aslında ben senin her an yanındayım. Bunu asla unutma. Çok ağır darbeler aldın ve almaya devam ediyorsun ama şunu unutma aldığın darbeleri aslında sen büyütüyorsun. Bunu belki seneler sonra fark edeceksin ama şunu unutma ben her zaman yanındayım ve olmaya devam edeceğim. Seni kaybeden işler içinde üzülmeyi bir kenara bırak. Sen benim hayatımda en önemli iki kadından birisin ve içindeki güçlü kadına ihanet etme." "İstanbul'a dönüyorum." "istersen yanımıza gel." "hayır babacığım. Şu an o kadar güçlü değilim. Gücümü topladıktan sonra yanınıza geleceğim ve annem lütfen bunu bilmesin." "hiç merak etme meleğim ama bana gelişmelerden haber vermen gerekiyor. Söz mü?" "söz babacığım." Telefonu kapattıktan sonra bağırmaya başladım.