Rodzina Monet - moja wersja

Rozdział 11 - Hailie? 💗

Will podszedł do mnie i zapytał
- Hailie?
Nie chciałam z nimi rozmawiać miałam ich dość. Po tym co mi zrobili. W głębi serca brakowało mi ich ale nauczyłam się z tym żyć.
Zaczęłam mówić
- Zawsze mi powtarzaliście "Rodzina jest najważniejsza" , "Monetowie trzymają się razem" zrobiłam małą przerwę i w tym momencie popatrzałam na Vincenta, i zobaczyłam jak po jego policzku spływa łza, a patrząc na Willa widziałam troskę, i złość, złość na samego siebie. Aż zrobiło mi się ich żal ale nie chciałam tego pokazywać.

Ciągnęłam dalej

- Myślałam że nawet jako przyrodnie rodzeństwo będziemy się wspierać, nawet jakbyśmy się nie polubili. A wy zrobiliście coś przez co nie chcę z wami rozmawiać. Wybaczyłam wam, ale to nadal boli. Może w przyszłości przyjdę do was i będę rozmawiać z wami jak by się nic nie stało. Nie teraz, kiedy nie jestem gotowa.
Pierwszy zaczął mówić Vince
- Hailie, nie wiedzieliśmy czy to ty.
Przerwałam mu
- Tak, a czy ja przepraszam bardzo zmieniłam numer w tej trumnie, czy głos
Kontynuował
- Nie, ale..
- No właśnie - powiedziałam
- Czy ja się bardzo zmieniłam?! Dzwoniłam do każdej osoby z tej rodziny. KAŻDEJ! *pokazałam mu nawet połączenia* i nikt z tej rodziny nie chciał mi uwierzyć. NIKT! Musiałam zadzwonić do Adriena Santana czego mi zabroniłeś. Ale chociaż on jako jedyny mnie uwolnił. I nie chcę wam robić jeszcze wyrzutów, ale Vince wiedziałeś że zawsze chciałam pójść z tobą na zakupy ale nigdy nie miałeś czasu dla cholernej siostrzyczki *widziałam jak mu się cisnęło na język "Hailie słownictwo" ale jakimś cudem się powstrzymał*. A ty Will z tobą też chciałam pójść, ale nigdy też czasu nie miałeś ale chociaż chciałeś spędzić ze mną czas, ale ostatnio zaczęłam się zastanawiać czy napewno z własnej woli.

Skończyłam mówić.
- Hailie uwierz nam, naprawdę chcemy dla ciebie jak najlepiej! - W
- Hailie wróć do domu!

[Przed poprawą 300 słów]
307 słów