Helalim

3. Bölüm

Bölüme başlamadan oy verirseniz çok sevinirim!

•••

Bismillahirrahmanirrahim...

Tonton teyze ayaklanınca hepimiz ayaklanmıştık. "Gidiyor musun teyzeciğim?" Diye sordu Ebrar yumuşak bir ses tonuyla.

"Gideyim kızım artık, ev beni bekler." Dedi. Daha sonra gözleri beni buldu ve, "Meryem, kurs açılacak mı kızım?" Diye sordu.

"Açılacakmış tonton teyze, Yusuf abiyle konuşacağım." Diyince tonton teyze başıyla beni onayladı ve pazar çantasını tutup çekiştirmeye başladı.

"Yardım edelim mi?" Diye sordu Rukiye.

"Ben ederim tonton teyzeme!" Dedi Canan ve hızlı adımlarla tonton teyzenin yanına gitti.

"Etmeyin kızım, kendimi sakat gibi hissederim ben öyle." Dedi ve Canan'ın elinden çantayı çekip yürütmeye başladı. "Hadi, Allah'a emanet olun!" Dedi ve önüne dönüp ilerledi.

"Zor olmuyor mu Yusuf abi demek?" Diye soran Ebrar'a doğru döndüm ve gülümsedim.

"Nasıl bir evi inşaat eden usta varsa, sevgiyi inşaat eden de bir saygı vardır. Ben ne üzülmüyorum ne de zorlanıyorum çünkü daha belirli olan bir şey değil. Seviyorsam bunu dağa taşa değil de Allah'a söylemek isterim. Uzaktan sevmekten mutluyum ben, önemli değil." Dedim gülerek ve diğerlerine döndüm.

"Rukiyeciğim, bana çikolata alsana iftardan sonra yerim?" Canan'ın sevimli sevimli söylediği şeyi Rukiye kaşları çatık bir şekilde izliyordu. Sena ile Ebrar birbirine sarılmaya başlarken benim gözlerim tekrar Canan ve Rukiye ikilisine döndü.

"Alamam, param bitti." Diyen Rukiye'nin cümlesi Canan'ın omuzlarını düşürmeye yetmişti. Canan elinden gelse orucunu çikolatayla açardı.

Sena, "Hadi, başka şeyler yapalım!" Diyince herkes ona dönmüştü. Ne yapabilecektik ki? Gerçekten canım sıkılmaya başlamıştı. Eski yerime oturduktan sonra yüzümü ellerimle sabitledim.

"Senacığım, bana çikolata alırsan seni sırtıma alır oradan oraya at gibi koştururum." Diyen Canan yine bizi güldürmeyi başarmıştı.

"Ay, şu Hasan değil mi?" Rukiye'nin baktığı tarafa bakan ilk kişi Ebrar olmuştu. Hasan'ı seviyor mu bilinmez ama bizden bir şey sakladığı belliydi.

"Aman, Ebrar'la kavga ederler yine." Diyen Sena ile başım ona döndü.

"Kavga mı ettiler?" Diye sordum şaşkınlıkla.

"Şu gariban benim ciğerimi söküyor, aç gözünü Meryemciğim. Hasan, Ebrar'ı seviyormuş ya!" Canan'ın dediği şey ağzımı açık bırakırken Ebrar'a dönmüştüm.

Ebrar omuzlarını silkti ve karşıma oturdu. "İstemeye gelecekti ama babam başkasına verecek, bana sinirli çünkü benim başkasını sevdiğimi düşünüyor, yüzümü görmeye tahammülü bile yokmuş, öyle dedi." Sesindeki çaresizlik yüreğime hançer gibi saplanırken gerçekten ne kadar kötü bir şey olduğunu sorguluyordum.

Rukiye, "Hasan mı dedi gerçekten bunları?" Diye sordu şaşkınlığını saklayamadan. Ben bile bu kadar kötü şeyler söyleyeceğini düşünmezdim.