Helalim

7. Bölüm

Selamın aleyküm!💗

Hikayeye başlamadan oy verirseniz çok sevinirim!☺️

Yazım hataları için şimdiden özür dilerim.

•••

Bismillahirrahmanirrahim.

"Geç, Meryem." Kızlarla camiye girdiğimizde Nazlı teyzenin, Murat amcanın ve annemle babamın sohbet içinde olduğunu görmüştüm. Nikahı Murat amca kıyacaktı fakat Yusuf ortalıkta yoktu.

"Gel kızım." Nazlı teyzenin gösterdiği yere oturduktan sonra muhabbetlerine bende dahil olmuştum. Kızlar ise başka tarafa geçmiş fotoğraf makinasıyla ilgileniyorlardı. Fotoğrafları Rukiye çekecekti.

"Bizim oğlan nerede kaldı? Yusuf, gel artık!" Adım sesleri yakından gelirken takım elbise giymiş, saçlarını özenle taramış Yusuf tam karşımdaydı.

Murat amca ayaklanıp imamın namazı kıldırdığı yere oturdu ve, "Meryem, kızım şöyle karşıma geç." Dediğini yapıp karşısına geçtiğimde Yusuf'ta yanıma geçmişti.

Murat amca elindeki kâğıdı yanına koyup bir kaç hadis ve ayet okuduktan sonra bizlere sorma vakti gelmişti. "Mehir olarak ne veriyorsun, oğlum?" Yusuf ceketini düzeltirken soruya cevap verdi.

"Yazlık bir ev, kendine ait araba ve altı yüz dönümlük iki tarla." Diyince şaşkınlıktan ağzım bir karış açılmıştı fakat Murat amca tatmin olmuşçasına gülümseyip sorularına devam etti.

"Bu erkeği kabul ettin mi?" Diye sordu bana karşı.

"Ettim."

"Bu erkeği kabul ettin mi?" Sorusunu tekrarlarken bende cevabımı tekrarlamıştım.

"Ettim."

"Bu erkeği kabul ettin mi?" Son soruyu da içtenlikle cevaplarken içimdeki heyecan dinmemişti.

"Ettim." Son cevap.

Canan ve Ebrar yanımda dururken, Yusuf'un yanında Hasan ve Hüseyin vardı. Murat amca, Yusuf'a yönelip aynı soruları sormaya başladı.

"Bu kadını kabul ettin mi?" Bakışlarım istemsizce Yusuf'a yönelirken, başının eğik olduğunu görmüştüm.

"Ettim." Kalbim hızla atarken başımı önüme çevirip halıyı incelemeye başlamıştım.

Murat amca sorusunu yenilerken, ben sadece dinliyordum. "Bu kadını kabul ettin mi?" Rukiye'nin fotoğraflarımızı çektiğini hissediyordum.

"Ettim." Yusuf tereddütsüzce cevap verirken ben ellerimle oynamaya başlamıştım.

Ve son soru sorulmuştu. "Bu kadını kabul ettin mi?" Yusuf'a hâlâ bakamazken, o son cevabını vermişti.

"Ettim."

Sıra şahitlere gelince Murat amca sorup bizleri hayırlamıştı. "Hayırlı olsun, sende benim bir evladımsın artık, Meryem." Murat amcanın dediklerini gülerek kabul ederken Canan ve Ebrar'ın kalktığını görmüştüm tam bende kalkacaktım ki.

"Çocuklar baş başa ilk konuşmasını yapsın." Babamın dediği şeyle yerime çivilenmiştim. Başımı Yusuf'a çevirdiğimde onun zaten beni gülerek izlediğini farkettim. Başımı eğdiğimde herkesim çıktığını gördüğümde içimdeki heyecan ve stres çoğalmıştı.

"Bakmayacak mısın?" Yusuf'un sesiyle bakışlarımı yavaşça ona değdirdim. Gözlerinin içi resmen parlıyordu. "Nasılsın?" Diye sordu.

"Şükür, sen?" Aferin Meryem, işte bu! Başardın, sakın kekeleme.