Yalı Çapkını | Je t'aime [TAMAMLANDI]

11. Bölüm | Evlatlık

Bebeklerim yeni hikayem Yalı Çapkını || Desde el principio'yu da desteklersiniz çok sevinirim.
İyi okumalar!🤍
O nottan sonra betin benzin atmış bir şekilde masaya gitmiştim.Tabii bu halim herkesin dikkatini çekmiştiki hepsi iyi olup-olmadığımı sordular.Hepsine iyi olduğumu söyleyip onlardan kurtulmuştum.Ama atladığım bir şey vardı;Ferit Korhan'ın radarından kurtulamamıştım.Gayet sakin ve güzel geçen bir yemeğin ardından yalıya dönmüştük.Günün yorgunluğuyla herkes odalarına dağılmıştı.Ama ben Ferit'i odaya gönderip Asuman'la konuşmak için odasına gitmiştim.Son günlerde çok durgun ve üzgündü.Bu yüzden de onunla konuşma kararı almıştım.Hafifçe kapıyı çaldığımda Asuman'ın sesi duyuldu.
"Gel!"
Kapıyı açıp içeri girdiğimde Asuman bana gülümsedi:
"Gel Seyrancım."
Bende gülümseyip yanına oturduğunda gözlerinin hafif kızarık olduğunu fark ettim.Ağlamıştı.Ellerini tutup:
"Asuman iyi misin?"
Asuman sanki birinin ona bu soruyu sormasını bekliyormuş gibi bana sarıldı ve omzumda ağlamaya başladı.
"Değilim Seyran.Hiç iyi değilim."
"Anlat bana Asuman ben dinlerim seni."
Asuman benden ayrılıp bakışlarını yere çevirdi.Bu sırada gözyaşları akmaya devam ediyordu.
"Ben dayanamıyorum onsuzluğa Seyran.Daha doyamamıştı ki hayata.Daha biz ne yaşamıştık ki?"
"Asuman anlıyorum çok zor ama atlatmak zorundasın.Çünkü ölenle ölünmüyor.Biliyorum zor ama imkansız değil."
Asuman ağlamaktan kızarmış gözlerini bana çevirdi.
"Nasıl olacak ki?"
"Sizin Fuat abiyle en büyük hayaliniz neydi Asuman?"
"Yani çok var ama sanırım en büyüğü evlat edinmekti."
"O zaman evlat edin."
"Ne?"
"Diyorum ki evlat edin.Böylece hem Fuat abinin hayalini gerçekleştirmiş olacaksın hem de acını biraz da olsa azaltacaksın."
"Çok güzel ama,Halis ağa?Diğerleri?Onlar ne olacak?Kabul etmezler ki."
"Ben Ferit'le konuşacağım ve unutma biz senin arkandayız.Asla korkma."
Asuman burukça gülümseyerek gözyaşlarını sildi.
"İyi ki varsın Seyran."
"Asıl sen iyi ki varsın Asuman."
Bu sefer ben ona sıkıca sarıldığımda ikimizde kıkırdadık,hatta kahkaha attık.
Sanırım ikimizde kafayı yemiştik!
Asuman'la oturup biraz daha konuştuktan sonra odaya çıktım.Odaya gittiğimde Ferit uyumamış hala beni bekliyordu.Geldiğimi gördüğünde hemen yanıma geldi.
"Ne oldu Seyran,ne konuştunuz Asuman'la."
"Dertleştik biraz.Ama seninle konuşmam gereken önemli bir konu var."
"Tamam,konuşalım."
"Ben ondan önce bir banyo yapayım olur mu?"
"Tamam.Bende geliyim mi?"
"Azdın yine Ferit!Hayır,olmaz."
Ferit'i arkada bırakıp banyoya girdim ve duş aldım.Pijamalarımı giyip banyodan çıktım ve koltukta oturan Ferit'in yanına oturdum.
"Ferit?"
"Evet Seyran?"
"Asuman evlatlık edinmek istiyor."
"Ne?"
"Yani dertleştik ve bana bu acıya dayanamadığını söyledi.Bende 'Fuat abiyle en büyük hayaliniz ne?' diye sorunca bana 'Evlat edinmekti.' diyince bu fikri attım ortaya.Ama nasıl mutlu oldu görmen lazımdı."
"Peki bunun benle hatta bizle ne alakası var?"
"Yani karşı çıkmalarından korkuyor.Bizimde onu desteklememiz lazım."
"Tabii ki destekleriz içi rahat olsun."
Gülümseyerek baktım ona.Hayatımda başıma gelen en güzel şeydi.İyi ki girmişti hayatıma.
"İyi ki varsın Ferit.Çok seviyorum seni."
Gülümsedi ve yaklaşıp dudaklarıma ufak bir öpücük bıraktı.
"Asıl sen iyi ki varsın Seyran.Bende çok seviyorum seni,"
Yerinde dikleşti ve ciddi bir ifadeye büründü yüzü.
"Seyran tuvalette ne oldu?"
Ferit Korhan'ın radarına yakalanmıştık artık kurtuluş imkansızdı.Ama yine de ona gerçekleri söyleyip moralini bozmayacaktım.Her ne olursa olsun.
"Yani ara sıra sancı giriyor karnıma.Yine onlardan biriydi ama bu sefer bir tık daha şiddetliydi.Bende korktum bir an bir şey olur diye.Başka bir şey yok."
"Seyran bu şimdi mi söylenir!Bir hastaneye gidelim."
"Ferit ne hastanesi doktor zaten söylemişti ara sıra olur böyle sancılar diye.Önemli bir şey yok,merak etme."
"Tamam,ama bir daha böyle birşey olursa hemen söylüyorsun,tamam mı?"
Ellerimi teslim olurcasına kaldırıp:
"Tamam!"
Ferit gülerek alnımı öptü ve ayağa kalkıp elini bana uzattı.Elini tutup ayağı kalktığımda beni aniden kucağına aldı.
"Ferit ne yapıyorsun?!"
"Karımı taşıyorum."
İkimizde kahkaha atarken Ferit beni yatağa götürüp yatırdı ve üstümü örtüp o da yanıma yattı.Göz kapaklarım kapanırken:
"İyi geceler kocacığım."
"İyi geceler Antep Fıstığım."
****
Sabah gözlerimi açtığımda Ferit'in göğsündeydim.Gözlerimi yüzüne çevirip onu izlediğimde ona bir kez daha aşık olmuştum resmen.Saate baktığımda kahvaltıya az bir zaman kalmıştı.Ferit'in dudaklarına bir öpücük kondurduğumda usulca gözlerini açıp kısık gözlerle bana baktı.
"Allah'ım bu ne güzel bir sabah böyle!"
Doğrulup her zamanki enerjisiyle konuştuğunda elimle saati gösterdim.
"Çok güzel bir sabah ama eğer kahvaltıya geç kalırsak sabah bizim yüzümüzden herkese zehir olacak."
Gülerek yataktan çıkıp kıyafet bölgesine gidip kıyafetlerimizi seçtik ve giyindik.Odadan çıkıp salona indiğimizde herkes salonda oturup konuşuyorlardı.Ferit ile oturup:
"Günaydın!"
"Size de günaydın canlarım!"
Yanımda oturan Asuman'ın kulağına eğilip:
"Hazır mısın?"
"Hazırım ama çok heyecanlıyım."
Ferit'te konuşmaya dahil olarak:
"Heyecanlanma biz senin hep yanındayız."
"Teşekkürler Seyran,Ferit.Siz olmasaydınız asla bunu yapmayı düşünemezdim bile."
Gülümsedik.
****
Kahvaltıya çoktan başlamıştık.Asuman'la göz göze geldiğimizde ona başımı salladım ve güven verici bir şekilde gülümsedim.Asuman derin bir nefes alarak Halis ağaya baktı.
"Dedecim izninizle bir şey söylemek istiyorum."
"Tabii kızım izin senin."
"Ben evlat edinmek istiyorum."
Halis ağadan önce İfakat Hanım lafa girdi.
"Neden ki?"
"Fuat'la en büyük hayalimiz buydu.Bende onun hayallerini gerçekleştirmek istiyorum.Hem böylece acım az da azalacak."
Bende lafa girerek:
"Efendim bende Asuman'ı destekliyorum.Böylesi onun içinde daha iyi olur."
Ferit'te bana destek verdi.
"Bende Asuman'ın arkasındayım dede."
Halis ağa düşündükten sonra gülümseyerek konuşmaya başladı.
"Sen nasıl istiyorsan öyle olsun Asuman kızım.Bende arkandayım.Madem böylesi senin için daha iyi olacak izin veriyorum."
Masada İfakat hanım hariç herkes mutluydu.
"Çok teşekkürler dede."
Asuman'ın heyecanı sesinden anlaşılıyordu.
Nükhet Hanım'da Asuman'ın omzunu sıvazlayarak:
"Tebrikler Asuman çok mutlu oldum senin adına."
"Teşekkürler."
****
Asuman önümüzde heyecanla ilerlerken Gülgün anne ve bende onun arkasından ilerliyorduk.Gülgün anne kulağıma eğilip:
"Fuat'ımın ölümünden sonra ilk defa bu kadar mutlu."
Başımı salladım.Yetimhaneye doğru ilerlerken koşturan çocuklar yüzümdeki gülümsemeyi genişletiyordu.
.Yetimhaneden içeri girdiğimizde bizi bir kadın karşıladı.
"Hoş geldiniz!"
"Hoş bulduk!"
"Ne için geldiğinizi biliyoruz,haberimiz var.O zaman direkt benim odama geçelim detayları orada konuşalım."
"Çok iyi olur."
Beraber kadının odasına girdiğimizde oturmamızı gösterdiği koltuklara oturduk.
"Ben Sema Yıldırım bu yetimhanenin müdürü ve ortağıyım."
"Çok memnun olduk Sema Hanım ben Asuman Korhan."
Sema Hanımın gözleri bana çevrildiğinde hafif bir gülümsemeyle:
"Seyran Korhan."
Gözleri bu sefer Gülgün anneyi bulduğunda:
"Gülgün teyze seni zaten tanıyorum."
Gülgün anne ile kahkaha attıklarında odağını tekrardan Asuman'a çevirdi.
"Asumancığım ilk öncelikle nasıl bir çocuk istiyorsun.Yani kız mı,erkek mi?Bebek mi,çocuk mu?"
"Açıkçası bebek istiyorum.Ama cinsiyeti önemli değil."
"O zaman bebeklerimizin yanına gidelim mi?"
"Gidelim."
Kalkıp bebeklerin olduğu tarafa ilerlemeye başladık.Sema Hanım bir kapıyı açıp geçmemiz için içeriyi gösterdi.İçeriye girdiğimizde ise burnumuza dolan bebek kokusu bizi karşıladı.Daha sonrada beşiklerinde yatan ve oyun oynayan bebekler.Hepsi o kadar güzellerdi ki...Sema Hanım,Asuman ve Gülgün anne çoktan bebeklere bakmaya başladıklarında onların yanına gitmek yerine oyun alanında oynayan bebeklerin yanına gittim.Tahminen bir-iki yaşlarında olan bir kız çocuğu beni gördüğünde güldü ve emekleyerek yanıma geldi.Bende ona tebessüm ettim ve karnıma dikkat ederek eğildim ve onu kucağıma aldım.
"Ne kadar güzelsin öyle."
Küçük kız gülümsemesini bana sunmaktan başka hiçbir şey yapmıyordu.O küçük ellerinden bir tanesini boynuma dolarken diğer elini saçlarıma doladı.Gülümsemem büyürken o güzel kokusunu içime çektim.
"Çok güzel kokuyorsun..."
Arkadan yanağıma bırakılan bir öpücükle aniden arkamı döndüğümde Ferit gülümseyerek bana bakıyordu.
"Ferit aklım çıktı ya!"
"Aa Seyrocuğum çocuğun yanında sesimizi yükseltmeyelim lütfen."
Gözlerim küçük kıza çevrildiğinde ellerini Ferit'e doğru uzattığını gördüm.Ferit gitmek istiyordu.
"Ferit sana gelmek istiyor."
Ferit'in şaşkınlığı yüzüne yansımıştı çoktan.
"Bana mı gelmek istiyor?"
"Evet,hadi bekletme prensesi!"
Ferit korka korka ellerini uzattığında dikkatlice ona verdim.Ferit'in kucağında olan prenses bana bir eliyle gel işareti yaptığında Ferit kahkaha atarak bana baktı.
"Hadi gel yamacıma Seyran,prensesi bekletme!"
Kahkaha atarak kollarımı Ferit'in beline doladım.Ferit'te bir kolunu benim belime attı.Diğer koluyla küçük prensesi tutuyordu.Dudaklarını saçlarımda hissettiğimde anın huzuruyla gözlerimi kapattım.Bir süre öyle durduktan sonra gözlerimi açıp Ferit'e çevirdim.
"Ferit?"
"Efendim?"
"Kızımızla böyle zamanlar geçirebilir miyiz sence?Hep bir arada olabilir miyiz?"
"Nereden çıktı bu şimdi?"
"Öylesine çıktı işte.Hem sen soruma cevap vermedin hala."
"Emin ol ki Antep Fıstığı hep bir arada olacağız.Aksinin olmaması için elimden geleni yapacağım."
_______________________
35 oy 12. Bölüm?
Canlarım çok özel,çok güzel ve çok minnoş bir bölümle sizleri baş başa bırakıyorum.Yazareken çok keyif aldığım bölümlerden bir tanesi.
Diğer bölüm görüşmek üzere.Hoşçakalın ve kendinize iyi bakın!