Yalı Çapkını | Je t'aime [TAMAMLANDI]

16. Bölüm | Huzur ve Mutluluk

Önümdeki ayaklarını gelişi güzel sallayan güzelliğe gülümseyerek bakıyordum.Üstündeki sarı elbisesi,altındaki uzun beyaz çorabı,kafasındaki sarı beyaz şapkası ile etrafa gülümsemelerini saçan Alisa yalıda ki ilk kahvaltısına ve ilk gününe hazırdı.Alisa üç haftalıktı ama yalıya yeni gelmişti.
Nedeni ise;Alisa doğar doğmaz sarılık olmuştu ve üç hafta boyunca hastane yatmak zorunda kalmıştı.Bizde onun başından bir an olsun ayrılmamıştık ve yalıya sadece birkaç kere uğrayıp ihtiyaçlarımızı giderip tekrardan hastaneye geçiyorduk.Üç haftanın sonuna sarılığı biten Alisa ile dün gece yalıya dönmüştük.Tam uyuyacağımız zaman Alisa huysuzluklarıyla bizi gece boyunca uyutmamış sabaha karşı azad etmişti.Üç saatlik bir uykunun ardından ise kahvaltıya hazırlanmak için kalkmıştık.Ben ilk önce bir banyo yapıp üstümü değiştirmiştim ve Alisa'yı hazırlamak için odasına geçmiştim.
Alisa'yı dikkatle kucağıma alıp kendi odamıza geçtiğimde Ferit duştan çıkmış üstünü giyiniyordu.Üstüne giydiği lacivert sportif tişört ve beyaz pantolonu alt dudağımı dişlememe neden oldu.Ferit bizi fark ettiğinde gülerek yanımıza geldi ve ilk önce benim alnıma sonra da Alisa'nın yanağına öpücük kondurdu.
"Sanki bütün gece bizi uyutmayan o değilmiş gibi masum masum bakıyor."
Ferit'in söylediğine kıkırdarken Ferit kucağımda ki Alisa'yı kendi kucağına aldı ve boşta kalan eliyle elimi tuttu.
Üçümüz de yüzümüzdeki gülümsemeler eşliğinde salona indiğimizde herkes oturmuş sohbet ediyorlardı.Salona girdiğimiz an herkesin gözü bize döndü ve gülümsediler.
"Günaydın!"
"Günaydın canlarım!"
Gidip oturduğumuzda Alisa yalıdakileri birkaç kez gördüğü için salonda ona gülerek bakan herkese sorgulayıcı bakışlarını gönderiyordu.Hepimiz bu bakışlarına kahkaha atarken Alisa sık sık yaptığı şeyi yapıp başını babasının göğsüne gömdü.
Ferit,Alisa ile ilgilenirken bende diğerleriyle sohbet ediyordum.Nükhet hala gülerek,
"Seyran aynı sen!Ne kadar da benziyor sana."
Alisa'nın saçları altın sarısı iken gözleri bana benziyordu.
Burnu,dudakları ve diğer fiziksel özellikleriyle yine bana benzerken huy konusunda Ferit'e benziyordu.Attığı bakışlar,verdiği tepkiler ve diğer bütün herşeyiyle aynı Ferit'di.
"Aynen,huy konusunda da aynı babası ama!"
"O zaman Allah yardımcın olsun Seyrancığım.İki tane Ferit ile uğraşmak zor olacak!"
Bir kahkaha daha attığımızda kısa bir sohbetin ardından Latif Bey'in Halis ağanın geleceğini haber vermesiyle masaya geçtik.Ferit Alisa'yı yanımdaki mama sandalyesine bıraktıktan sonra yanımdaki yerini aldı.Halis ağanın gelmesiyle hepimiz ayaklandığımızda Halis ağa mama sandalyesinde kendi kendine birşeyler yapıp anlamsızca şeyler mırıldanan Alisa'ya gülerek baktı.Ferit ile ayağa kalktık ve Alisa'yı kucağımıza alarak Halis ağanın kucağına verdik.Halis ağa dikkatle tuttuğu Alisa'dan başını çevirip bize baktı.
"Çocuklar ölmeden önce kucağıma bir torun verdiniz ya başka bir şey istemem bu dünyadan."
Halis ağa Alisa ile gidip sandalyesine oturduğunda herkes tekrar yerine oturdu.Güzel ve sakin bir geçen kahvaltının ardından ben Alisa ile odamıza çıkarken Ferit Halis ağayla konuşmak için odasındaydı.Alisa esnemeye başladığında uykusunun geldiğini anladım.Odasına götürüp üstüne pembe bir tulum giydirdim sonra da beşiğine yatırdım.Alisa'nın değişik bir özelliği de;Onu biri salladığında uyuyamamasıydı.Beşiğe koyulduğu an uykusu varsa direkt uyuyordu zaten.Alisa'nın aldığı derin nefes sesleriyle uyuduğunu anladığım an üstünü örtüp odadan çıktım.
Baş ağrım ve doğum ağrılarımla yatağa yattım.Doğumdan beri ağrılarım vardı ve bu ağrılarla baş etmek çok zordu.Bir de Alisa gibi huysuz bir bebeğim üstüne eklenince iyice baş edilemez hale geliyordu.Kapı açıldığında Ferit içeri girdi.
Gözleri yatakta yatan bana kaydığında o da gelip yanıma yattı ve beni göğsüne çekti.
"Ağrın mı var yine?"
Başımı salladım.
"Biraz var.Katlanılmayacak gibi de değil ama."
Beni biraz daha kendisine bastırdığında sırıttı.
"Alisa'da uyuyorken yapsak ya?"
"Neyi?"
"Of Seyran!Özledim seni işte anlasana!"
Ferit'in hafifçe karnına vurduğumda ona sinirli bir bakış atmaya çalıştım.
"Aklın fikrin hep orada Ferit!"
"E ama Seyran özledim!"
"Olmaz Ferit,hem uykum var benim.Malum Alisa hanım bütün gece sabaha kadar huysuzlanıp uyutmadığı için..."
Ferit sessizce kahkaha attığında bende huzur ve uykuyla gözlerimi kapattım.Kendimi uykuya bıraktım.
****
Alisa'nın tiz ağlama sesiyle gözlerimi açtığımda Ferit yanımda yarı uykulu bir sesle homurdanıyordu.
"Bende ne zaman uykumuzu bölecek diye bekliyordum!"
Yataktan kalkıp Alisa'nın odasına girdiğimde kollarını bacaklarını havaya doğru sallayarak ağlayan Alisa'yı gördüm.Yanına gidip kucağıma aldığımda yavaşça sırtını sıvazlarken odaya Ferit girdi.Alisa'nın başına ufak bir öpücük kondurup sanki küçük bir çocuk gibi,
"Ne oldu babacığım?Niye ağlıyorsun?"
Alisa anlamsızca birşeyler söyleyip babasına eliyle beşiği gösterirken ağlaması durmuştu.Ferit sanki Alisa'yı anlıyormuş gibi başını ona destek verir gibi sallarken bana beşiği gösterdi.
"Emziği araya düşmüş."
Dehşetle kucağımda ki küçüğüme döndüm.
"Bu yüzden mi uyandırdın bizi anneciğim?"
Ferit gülerken uzanıp beşiğin arasına düşen emziği alıp Alisa'ya uzattı.Alisa hızlıca babasının ona uzattığı emziği alıp taktığında kollarını babasına gitmek için Ferit'e uzattı.
Ferit Alisa'yı kucağına aldığında küçük prensesi öpücük yağmuruna boğmaya başladı.Sırtımı duvara yaslayarak tebessümle ikisini izliyordum.Alisa babasının öpücüklerine kahkaha atarak karşılık veriyordu.Odanın içini kahkaha seslerimiz doldurduğunda hiç olmadığı kadar huzurlu ve mutlu hissediyordum.Şimdi köşede ki pembe koltukta Ferit'in omzuna başımı yaslamış,ortamızdaki Alisa ile otururken Ferit iç sesimi sanki duymuş gibi,
"Sende hiç olmadığın kadar huzurlu ve mutlu hissediyorsun,
değil mi?"
"Evet,hiç olmadığım kadar huzurlu ve mutlu..."
"Bu mutluluğumuz hiç bozulmasın diye hep savaşacağım Antep Fıstığı."
Onu düzelterek,
"Savaşacağız Kara çocuk..."
_________________________
55 oy 17. Bölüm?
Finale son 2...
Buraya mutlu ve huzurlu bir SeyFer ve küçük bir prenses bırakıyorum ve kaçıyorum.
Diğer bölüm görüşmek üzere.Hoşçakalın!