BÖLÜM ON: UMUT BİTMEZ

4 3 0
                                    

____________

Selam canlarım.
Son günlerde hayatım berbat her şey b*ka sardı, saçma olabilir bölüm.
SEVİLİYORSUNUZ❤️
______________

Multimedya: Manga- Dünyanın sonuna doğmuşum
Multimedya: Lee Fletcher
______________

***

"Umutsuz vaka diye bir şey yok." Sesim kulaklarımı tırmalıyordu. Zincirlerle bir sandalyeye bağlanmıştım. "LAW NEREDE?!"diye bir ses duydum karanlığın içinden. "ASLA SÖYLEMEM!" Elektrik çarptı beni. Acı dolu haykırışlarım arasında bir ses daha geldi. "SÖYLE!" "ASLA!" Bir daha çarpıldım.

"SON KEZ SORUYORUM! ŞU APTAL SEVGİLİNEDE SORARIM YOKSA!"

"ALEX APTAL DEĞİL. O KOCA YÜREKLİ. SEN ONUN TIRNAĞI BİLE OLAMA-" Bu sefer daha şiddetle çarpıldım. Yanık izlerim ve kesiklerim arttı. Konuşmama fırsat kalmadan bir daha çarpıldım. Alex için değerdi. Bir gün giderse her zaman onu bekleyeceğimi biliyordu. Herkes gitsede ben hep oradaydım. Terk edilen hep ben olurdum. Gözlerim iyice dolmuştu.

"SENİ ELİME GEÇİRİRSEM O ŞEREFSİZ YÜZÜNÜ DAĞITACAĞIM!" Bir daha çarpıldım. Ama bu hepsinden şiddetliydi. Çarpılma etkisiyle göğüs kafesimden ve yüzümden kanlar fışkırdı. Öksürdüm. Hissettiğim sallantıyla hala gemide olduğumuzu anladım. Alex belki beni kurtarabilirdi.

Umudum bitmek üzereydi artık. On iki saattir aç susuz gemide bekliyorum. "Seni unutamayız!"diye bir ses ile kafamı kaldırdım. Geminin duvarı delinmişti. En önde elinde benden uzun Katana ile Lee Fletcher arkasında Leo ve  yanında Cat vardı. Leo levyesini omzuna yaslamıştı. Cat elinde ucunda hançer olan bir zincir döndürüyordu. Lee bir ışık patlaması ile arkamda belirdi. Klik! Katanasını kınına geri soktu. Zincirlerim patladı. "T-Teşekkürler."

Güverteye çıkınca Alex'in önünde saldırmaya hazır mızraklı mürettebatı gördüm. Hızla önüne atladım. Sırtıma giren birinci mızrak, karnıma girip sırtımdan çıkan ikinci mızrak derken sekiz tane mızrak yedim. Omuzumun üstünden Alex'e baktım. "Herkes gitse bile ben hep buradaydım, seni bekliyordum..." Gözlerimin kararması ile yere serildim.

Karma duygular içindeydim. Ne oluyordu bana?

İlk evimde bana saldıran bir yaratık yüzünden yaşıyordum bunları.

Şu an silah zoruyla birinin yerini soruyorlar.

Gözlerimi araladığımda başımda ağlayan Alex'i gördüm. Arkasında ayakta Leo vardı. Yanına çömelmiş Lee ve gözleri kapalı ağlayan Cat. Kesin öldüğümü sanıyorlardı. Elimi Alex'in saçlarından geçirdim ve kendime yaslayıp sarıldım. "Umut bitmez..."diye mırıldandım.

TARİH YAZMIŞ ALTI KAHRAMAN 2: KİMYONAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin