*TAMAMLANDI*
*Her ne kadar bağımsız olsa da hikayeyi daha iyi anlamak için önce UZAYLI adlı hikayemi okuyun.*
Halam, aynı zamanda bir nevi teyzem, ben ona kısaca Hatey derim, bana hep bir masal anlatırdı. Bir gün yıldız kayarken bir dilek dilemiş. S...
Gözlerimi kızıl güneşten çektim ve aşağı indirdim. İnsanlar sarayın önünde toplanmaya başlamıştı. Kamrah belli ki onlara bir geri bildirim göndermemişti. Bu da tedirgin olmam için büyük bir sebepti. Evina ona karşı koymamızın ters tepeceği konusunda bizi uyarmıştı aslında ama Erian bu konuda çok katı davranmıştı. Şimdi o yanımızda yokken ve biz tamamen kilit altında güvende olmamıza rağmen içten içe öyle hissetmiyordum. Üstelik Tan ile yaptığımız konuşmanın acısı hala göğsümdeki ağırlıkla devam ediyordu. O konuşmaya kadar Tan'ın bize çıkışmasının nasıl iyi hissettirdiğini fark etmemiştim bile ama öyleydi.
Tan'ın her çıkışı her şeyin normal olduğunu hissettiriyormuş aslında bana. Kıskanç kardeş tripleri sanki Erian'la bir geleceğimiz olabilirmiş gibi düşünmeme neden olmuştu. Şu anki tepkisiz hali ise gerçekleri bir tokat gibi yüzüme çarpmıştı. Zaten o da öyle dememiş miydi?
Kısıtlı günlerinizde size karışmamaya karar verdim.
Keşke karışsaydı, keşke Erian'a çıkışıp beni ondan uzak tutmaya çalışsaydı. En azından biraz daha bu güzel hayallerde gezinebilirdim ama şimdi... Gerçeğe dönmüştüm.
"Tekrar et cipsi! Sana aşığım."
Başımı çevirip yatakta bağdaş kurmuş Çağrı'ya baktım. Karşısında ise Layes vardı ve alık alık ona bakıyordu. Çağrı ona dilimizi öğretmeye çalıştıkça da kıvranıyordu. Özellikle de ş harfini kabız olmuş gibi söylüyordu. Dikkatimi onlara verdim çünkü kafamı ancak böyle dağıtabilirdim.
