Muzan x Reader

Cıpcıp

Yerde fıstık yeşili bir kimono duruyordu.Hemen ilerisinde bir nehir vardı.Kimono'nun üzerindeki kahverengi lekeler göze çarpıyordu.Eski bir şeye benziyordu.Kimonoyu elime aldım.İncelemeye başlayacaktım ki.Başıma giren keskin bir ağrıyla olduğum yere yığıldım.Ondan sonrası karanlık...

Siyah saçlı yeşil gözlü güzeller güzeli bir kadın kucağında aynı kendisine benzeyen bebeğiyle bir şeyden kaçarcasına ormanda koşuyordu.

"Çok özür dilerim İnosuke!Annen tam bir aptal.Özür dilerim.Her zaman başarısız oluyorum.Her zaman kötü birisine gidiyorum.Olamaz kayboldum!Ne yapmalıyım?!"

Kadın bir uçurumun kenarına gelince olduğu yerde kaldı.Uçurumun altında bir nehir vardı.

"Buradan başka gidecek bir yer yok!İkimiz de öldüreleceğiz.Ama sen...Hayatta kalmanı istiyorum Inosuke!"

Kadın gözyaşları içinde bebeğini nehire saldı.Tam o sırada arkadan bir ses duyuldu ve kadın arkasını dönemeden kanlar içinde kaldı.Kadın yere yığılırken arkadan uzun boylu sarı saçlı renkli gözlü bir figür göründü.

Nefes nefese kalmış bir şekilde uyandım.Yanaklarım nemliydi.Bir elimle göğsümü tuttum.Bu da neydi böyle?O bebek...Domuz kafa mıydı?O kadın da onun annesi...Ve arkalarında onları kovalayan kişi...Douma!Bu demek oluyor ki Douma Inosuke'nin babası!Ama bu nasıl mümkün olabilir?!Ve ben bu rüyayı nasıl gördüm?Bu benim iblis kan sanatım mı?!Geçmişi görebiliyor muyum?!

"Y/N?"

Douma'nın sesini duymamla kendime geldim.Ormanda değildim.Douma'nın yatağındaydım.Douma bana oturduğu yerden endişeli bakışlar atıyordu.Yataktan doğrulmaya çalıştım fakat vücudumdaki acı buna izin vermiyordu.

"Ne oldu bana?"diye sordum Douma'ya

"Güneş batınca seni aramaya başladım.Seni bulduğumda yerde yatıyordun elinde bir kimono vardı ve etrafında tuhaf bir sis bulutu.Seni kucakladığım gibi buraya getirdim."

"Kimono nerede?"

Parmakla elimi işaret etti.Kimonoyu hala elimde tutuyordum.Kimonoyu tuttum ve gözlerimi kapattım.Bu sefer Douma ile o kadının gülüp eğlendiği bir sahne geçti gözlerimin önünden.Douma koltukta oturuyordu.Kadının kucağında bebek vardı.Gülüyorlardı.Douma gerçekten de mutlu gözüküyordu.Gözlerimi hızla açtım.Yattığım yataktan kalkıp Douma'ya doğru ilerledim.Elimi uzatıp alnına dokundum.Kafamda keskin bir ağrı hissettim.Beyaz bir ışık gördüm.Dokunduğum yerde beyaz bir iz oluştu.Douma'nın gözleri dönmeye başladı ve öne doğru düştü.Parmağımı çekemiyordum.Bir mıknatıs gibi yapışmıştı.Cesaretimi toplayıp gözlerimi kapattım.Gözümü kapatmış olsam bile gözlerimin önünden bir sürü sahne geçiyordu.Kan,cinayet,tapınma...Bir ara Douma'nın iblis olduğu an geçti gözlerimin önünden.Doğumundan şu ana kadar yaşadığı her şeyi gördüm.Kurbanlarının yüzündeki dehşeti,daha sonra onları parçalara ayırıp yemesini,Kanae'yi,Inosuke'nin annesini,daha sonra da kendimi gördüm.Etrafımda pembe bir aura vardı.İlk tanıştığımız andan şuan yaşadığımız ana kadar her şey her detay gözümün önünden geçiyordu.Bir film şeridi gibi.Bittiğinde ben de Douma gibi öne yığıldım.İkimiz de birbirimizin gözlerine bakıyorduk.Dehşete düşmüştüm.Evet iblislerin ne kadar boktan yaratıklar olduğunu biliyordum ama en yakın iblis arkadaşım dediğim birisinden bundan daha azını bekliyordum.

"Hatırlıyorum..."

"İblis olmadan önceki hayatımı...hatırlıyorum"

Kaşlarımı çattım.Ve olduğum yerden korkuyla zıpladım.Unuttum!İblis keser olmadan önce yaşadıklarımı unuttum!Bu bir yan etki mi?!Ama iblis kan sanatının yan etkisi olur mu ki?Ya da bu bir iblis kan sanatı değil mi...?

Tırnaklarımı yüzüme geçirdim.Hatırla!Hatırla!Aptal kafam!Giyu ile tanıştığım günden gerisi yoktu.Bir ailem var mıydı?Neden iblis keser oldum?Olduğum yere çömeldim ve hatırlamaya çalıştım.Hayır hatırlayamıyorum!Gözlerimin yaşardığını hissettim.Unutamam!Unutmamam lazım!Geçmişim bana güç veren şeydi.

Omzumda sıkı bir tutuş hissettiğimde başımı kaldırıp tutan kişiye baktım.Douma bana sarılıyordu.O kadar sıkı sarılmıştı ki karşılık veremiyordum.Başımı Douma'nın boynuna gömdüm.Öyle ne kadar kaldık bilmiyorum.İblislerin vücut ısısı olmamasına rağmen sıcak geldi bana Douma.Birbirimizden ayrıldığımızda Douma'nın yüzüne baktım.Düşünceli gözüküyordu.Başını kaldırıp bana baktı ve gülümsedi.Daha önce hiç öyle gülümsediğini görmemiştim.Ellerimi iki eliyle tuttu.

"Teşekkür ederim Y/N...Artık duygularımı hissedebiliyorum."

"..."

"Artık insanları öldürmektense hayatımda odaklanmam gereken başka bir şey var"

Ben...Başardım mı?Douma'yı kendi tarafıma mı çektim?

Tanıdık bir ses öksürdü

"Bir şeyi mi bölüyorum?"

💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗
Bu bölüm bol "Dolmalı" bir bölüm oldu.Dolmayı sevmeyenlerden özür diliyorum😿Bir sonraki bölümde önemli gelişmeler olacak.Yavaş yavaş kitabın sonuna doğru ilerliyoruz.Mutlu sonla kötü son karışık yapıcam🤠Tamamen kötü olmayacak ya da tamamen mutlu.İkisinden de azar azar serpiştiricem.Ama genel olarak mutu diye düşünüyorum.Bu arada söylemiş olayım iyi bir lise kazandım.Hayalimdeki lise değil ama yine de çok iyi bir lise.Önümüzdeki yıl Lgs'ye girecek olanlara başarılar diliyorum.İnşalllah istediğiniz liseyi kazanabilirsinizz.Sormak istediğiniz bir şey varsa bana yazabilirsinizz.Elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıcam.O zamann bir sonraki bölümde görüşmek üzeree sizi seviyorum💞

💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗