GEÇMİŞİN İZLERİ

Karanlık Dünyamda Işığım Olur Musun?

Güneş'in. Ağzından.

Sabah uyandığımda etrafıma baktım. Ben nerdeydim. Ah doğru ya ben dün gece Defneyle yattım . Onun odasındayım. Bi dakika ya benim bu üstümdeki ağırlık ne . Arkamı döndüm Savaş.  Üstünde hic bir şey yoktu. Yuh yani  biz yanımızda çocuk yatıyor beyefendi yarı çıplak yatıyor. Bide

Uzatmış kolunu belime sarmış, bacaklarını da bacaklarımın üstüne koymuş. Oh valla yayılmış yatağa.

Defne nerde ki? Saate baktım dokuz olmuş bugün Emir ile dışarı çıkacaz ve sadece iki saatim kalmış. Hemen Savaş' ı kaldırmalıyım. Ama önce şu ağırlıkları üstümden atmam gerekli.

" Savaş! Hadi uyan"

" Hııııı"

" Hadi kalk ya"

" Yaa azıcık daha"

Küçükkende böyle yapardı. En geç o kalkardı. Tembel şey kolay kalkmıyor ki ama şimdi görürsün sen masanın üstünde duran bir sürahi suyu alıp Savaş ' ın suratına döktüm. Uyku sersemliğiyle ne olduğunu anlamadı ama elimde sûrahiyi görünce peşime düştü. Koşarken yine sakarlığım tuttu , düştüm Savaş'da beni kolay bir şekilde yakalayıp gıdıklamaya başladı. En sonunda pes edip odasına üstünü giymeye gitti. Bende Emir beni almaya geldiğinde bekletmemek için odama gidip hazırlandım. Banyoda günlük işlerimi halledip oda da kıyafet seçtim. Altıma kot şort üstüme dantel işlemeleri olan bir bluz giydim ayakkabı olarak bileklerimde biten siyah botlarımı giydim. Saçımıda saldım, makyajımıda hallettikten sonra çantamıda aldıktan sonra aşağı indim. Bizimkiler yine kahvaltı yapıyorlardı. Annem

" Aa bakın Güneş' de geldi işte"

" Evet anneciğim ne olmuş?"

" Kızım biz düşündük ki"

" Evet baba ne olmuş ne düşündünüz?"

Savaş ortaya atladı. Hayret beyefendimiz erkenden sofraya teşrif edebilmişler. Sabah ki bir sürahi su iyi gelmiş anlaşılan.

" Ben de merak ediyorum ama sen gelmeden söylememede kararlılar. Defne bile annemlerle işbirliği yapmış söylemiyor cadı"

Annem Defne' ye göz kırparak konuşmaya başladı.

" Şöyle ki çocuklar biz 2 haftalığına Paris'e gidiyoruz"

" Ama bu nerden çıktı?"

" Güneş, Defne'nin kaldığı yurttan iki haftalığına izin aldık. Defneye de en çok gitmek istediği yeri sorunca Paris' e gitmek istediğini söyledi bizde böyle bir karar aldık"

" İyi düşünmüşsünüz anne Defne için de değişiklik olur"

Savaş hiçbir tepki vermeden yemeğini yiyordu. Babam Savaş'a bir şey söleyince yemeğinden kafasını kaldırarak babama döndü.

" Savaş biz tatildeyken ev ve Güneş sana emanet ona göre"

" Tamam baba gözün arkada kalmasın"

" Siz ne zaman gidiyorsunuz anne?"

" Bugün saat on iki de kızım"

" Tamam o zaman ben sizinle görüşeyim çünkü biraz sonra dışarı çıkacağım"

" iyi olur sana iyi eğlenceler"

Sırayla hepsine sarıldım. Ben annemler olmadan yaşamasını öğrendim yani alışkınım ama Savaşla beraber tek başıma hiç kalmamıştım çok eğlenceli olucak. Defne' yi kucaklarken kokusunu içime çektim . Ailemin herzaman bu yönünü sevmişimdir kimsesiz çocuklara değer veriyorlar, sahip çıkıyorlar . Defne' yide bizden ayırmıyorlar onun mutluluğu için tatile çıkarıyorlar. Ailemle gurur duyuyorum.