Zaman Çiçeği

13. Bölüm "Ağlamak"

Hepinize selam. Uzun bir aradan sonra yine beraberiz. Yorumlarınızı esirgemeyin lütfen. Hepinizi öpüyorum. İyi okumalar...

Tlyerg'e ithafen...

Bölüm şarkısı: Dead to Me / Palaye Royale

Makbule'nin Ağzından...

"Canımı acıtıyorsun ama!"

Astro sırt çantamın içinden bana bağırırken bende sitemle ona bağırdım.

"Kulakların çok büyük sığmıyor ben ne yapayım Astro? Hem nereden çıktı bu benle okula gelme işi? Ben seni nasıl saklayacağım okulda?"

Astro kulağını ovuştururken düşündü. 

"Tamam ama senin güvende olabilmen için benim yanında olmam lazım!"

Derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştım. Sanırım bunu Safir istemişti.
Kulaklarını dikkatli bir şekilde hafif katlayarak çantamın üst kısmının fermuar altına dikkatlice yerleştirdim. Yok yok olmuyordu. Çantamda bir tuhaflık olduğu kesindi. Hem Menekşe çantamdaki tuhaflığı anlarsa içinde ne var diye mutlaka bakmak isterdi. Derin bir nefes alıp ne yapabileceğimi düşünmeye çalıştım. Safir neden burada değildi ki. Dün akşamdan beri hiç gelmemişti. Yoksa artık beni görmek istemiyor muydu? Bu düşünceyi hemen kafamdan savmaya çalıştım. Düşüncesi bile kötü gelmişti. Bir dakika duraksadım. Safir'in olmaması fikri bana kötü mü gelmişti az önce? Kendime şaşırdım. Hem yokluğu kötü hissettiriyordu hem de varlığı.

"Makbule nefes alamıyorum ama burada!"

Astro'nun sesini duyunca düşüncelerimden ayrıldım. Hemen fermuarı açtığımda Astro'nun kulakları adeta fırlayarak çantamdan taştı ve kendisi yeni doğmuşcasına derin bir nefes aldı.

Yanımda hafif bir esinti hissettim. Safir gelmişti! Hemen kafamı ona doğru çevirdim. Gözleri yere bakıyordu. Sanki bana bakmak istemiyordu. Veya çekiniyor da olabilirdi. Bilmiyordum. Ayrıca neden çekinecekti ki o koskoca Zaman Bekçisi'ydi. Bense basit bir insandım.

"Nerelerdesin Safir, Makbule okula gidecek ama ben onunla nasıl gideceğim bilmiyorum."

Astro hemen söze girince bende kafamı sallayıp onu onayladım.

"Evet Safir, Astro'yu nasıl götürebileceğimi bir türlü bulamadım. Ayrıca Astro'nun yanımda gelmesi şart mı? Okulda başıma ne gelebilir ki?"

Yere bakan gözleri benimkilerle buluştu. O an kalbimde bir şeylerin ezildiğini hissettim. Gözlerinin içi o kadar kederliydi ki sanki o keder okyanusunun içine düşmüştüm. Neden bu kadar üzgündü?

"Ne olur ne olmaz senin yanında olması daha doğru olur. Astro seni görünmez yapacağım. Yalnızca Makbule görebilecek seni. O zaman bir sıkıntı olmaz değil mi?"

Biraz düşündüm. Evet onu benim görmemde sıkıntı yoktu. Önemli olan başkalarının görmemesiydi.

"Tamam o zaman olur." Dedim. Astro heyecanla zıplarken Safir elinde sanki bir toz varmış gibi avucunun içinden üfledi. Işıl ışıl taneler Astro'nun üstünde toplandı ve hepsi birleştikten sonra söndüler.

"Artık tamamdır."

Safir Astro'ya baktı ve hafifçe gülümsedi. Tam ona dönüp teşekkür edecektim ki bir toz bulutu ile karşılaştım. Gitmişti. Ona teşekkür bile edememiştim. Ne olmuştu? Neden birde bire bu kadar soğuklaşmıştı? Onu üzecek bir şey yapmıştım, onu kırmıştım ama tam olarak ne yapmıştım bilmiyordum.