Yorumlarınızı bekliyorum...
sla_aslaan ve bigeeNur 'a ithafen...
(Diğer bölümleri de başka okurlarıma ithaf edeceğim. Üzülmeyin olur mu? 🙈♥️)
"Azrail olmama şaşırmıyorsun da, evine girebilmeme mi şaşıyorsun gerçekten?"
Çok doğru bir konuya parmak basmıştı. Gerçekten de onca şeyden sonra evime girmesi mi garibime kaçmıştı yani?
Sanki beklediğim bir şeydi bu. Hayatıma beklenmedik şeylerin girmesi. Ama bu kadar da beklenmedik bir şey olmasını istemezdim. Sonuçta o Azrail'di.
"Azrail, ba-"
Her zaman ki gibi sözümü kesti.
"Safir." Dedi ve ekledi.
"Adım, Safir."
Safir... Kız ismi değil miydi bu? Ne olursa olsun ismi çok hoştu. Gözleriyle çok uyuyordu.
"Şu an nasıl hissediyorsun? Sonuçta şu deliler gibi sevdiğin, hatta aşık olduğun çocuk bu gece başka bir kızı öpecek."
Kollarını bağladı. Cevabımı bekliyordu.
Bunu nasıl bildiğini sorgulamak istemiyordum bile. Ne diyebilirdim ki? Sadece ağlamak geliyordu içimden. Acıyı saklamak onu hafifletmezdi. Oysa ben, acılarımı saklamakla kalmamış adeta içime gömmüştüm.
Ne olurdu sanki? Biriyle dertleşsem, konuşsam? Üstelik bu kişi Azrail'di. Ne olacaktı sanki? Ona anlattığım şeyleri cennete veya cehenneme gidip Melek'lerle Şeytan'lara mı anlatacaktı? Ah, gerçekten çok saçma düşünüyordum!
Başımı elime yaslayarak ona baktım. Yine kusursuz görünüyordu.
İfadesiz yüzüyle bana bakarken, hangi duygu içinde olduğunu anlamak çok zordu. Açıkçası bunu pek umursamadım. Şu an çok fena konuşmak, derdimi paylaşmak istiyordum.
"Acaba gerçekten öpecek mi? Azr- pardon Safir?"
"Görmek ister misin?"
Kaşlarımı çatarak ona baktım. Nasıl yani? Böyle bir şey mümkün olabilir miydi?
Hemen kafamı kaldırdım. Karşımda Azrail duruyordu. Ya da ismiyle Safir. Elbette mümkündü.
Ama görmek ister miydim gerçekten? Ruhum bir darbe yemişken o darbeyi iki üç katına çıkarmak ister miydim?
O benim içimde, ben zamanın içinde...
İkimizin tek ortak noktası ölüm ve bu ölüm de benim elimde. Amansız bir aşk için, öleceğim belki de. Ama o, sadece başka bir kız uğruna beni yok edecek acı içinde.
Yutkundum.
Sanki boğazıma oturan yumru gidecekmiş gibi. Gitti mi? Elbette gitmedi...
"İstiyorum."
Safir, cevabıma karşılık olarak gözlerini devirdi.
"Bir an hiç cevap vermeyeceksin sandım. En azından bugün cevap verdin."
Yanıma doğru geldi. Yanımda duran diğer sandalyeyi çekerek oldukça rahat bir şekilde oturduğunda uzun bacaklarına göz gezdirdim. Onun bacak boyu, benim boyum kadardı zaten.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zaman Çiçeği
Fantasy"Onu gördüğüm her gün ömrümden bir gün eksilecekti. Ama vazgeçmeyecektim. Tek bir günüm bile kalsa onu görmeye devam edecektim. Çünkü gerçek aşk bunu gerektirdi. " ... Bazen zamana ihtiyaç duyarsın, bazen de zamandan kaçmaya. Oysa o, zamanı yok etm...
