Kırık Kalp

~12

Serkan'ın ağzından,

Son hastama da baktıktan sonra odama geçip üstümü değiştirdim. Bugün çok yorucu geçmişti ayrıca içimde bir sıkıntı vardı. Hayır inşallah diyip odadan çıktım. Hastanenin çıkışına doğru giderken bir ambulans geldi.Birkaç doktorla beraber ambulansın durmasını bekledim. Ambulans durunca hemen kapısını açtık .Gördüğüm yüzle yerimde donup kaldım. Bu Tarık dı benim kardeşim kanlar içindeydi. Hemen sedyenin kenarından tutup ameliyathaneye doğru sürüklemeye başladım o sırada ambulans hemşiresi bize bilgi veriyordu."Bıçaklı yaralanma. 3 kere bıçaklanmış.İkisi karın bölgesinde diğeri kalbe yakın bir bölgede, çok kan kaybetmiş"

Ameliyathanenin kapısına geldiğimizde sedyenin diğer tarfından tutan arkadaşım Kıvanç beni durdurdu ve "bak anlıyorum o senin kardeşin ama sen de biliyorsun ki ameliyata giremezsin "  dedi. "Kıvanç ya ona birşey olursa" diye sordum. Beni omuzlarımdan tuttu ve "sana söz veriyorum yaşaması için elimden geleni yapacağım kardeşim, bana güven tamam mı? " dedi. Sadece kafamı sallamakla yetindim o da son kez bana bakıp hemen ameliyathaneye girdi.

Kalbim acıyordu. Tarık'ı hâla tam tanımıyordum ama ona birşey olacak diye aklım çıkıyordu çünkü o benim kardeşimdi. Biz daha abi kardeş olamamıştık onu bu kadar çabuk kaybedemezdim. O daha çok küçüktü bu düşünceyle gözyaşlarımı daha fazla tutamadım ve ağlamaya başladım. Biraz sonra başımı yan tarafa çevirdiğimde ileride yere oturmuş iki çocuk ve sırtını duvara yaslamış bir kız gördüm ağlıyorlardı üçü de Tarık'ın yaşlarındaydı. Çocuklardan biri diğerini zorlukla yerden kaldırınca buraya doğru gelmeye başladılar. Biri diğerine "Ömer merak etme Tarık iyi olacak o çok güçlü " dedi. Bu çocuklar kardeşimi tanıyormuydu ?

"Siz kimsiniz Tarık'ı nereden tanıyorsunuz" diye sordum.Az önce konuşan çocuk "arkadaşıyız asıl sen kimsin "

"Ben Tarık'ın abisiyim adım Serkan" ikisi de ilk önce bana baktı sonra anladım dercesine kafalarını salladılar.Benimle konuşan çocuk "Ben de Sinan " dedi. "Olay nasıl oldu?"

Sorumu yine Sinan cevapladı "Tarık, Ömer ve ben yolda yürüyorduk sonra bir kızın çığlığını duyduk" sonra yanlarındaki kızı gösterdi "bi baktık ki 4 şerefsiz bu kızı sıkıştırmış kızı kurtarmaya çalışırken kavga çıktı sonra da şerfsizin biri Tarık'ı buçaklayıp diğerleriyle beraber kaçtı" dedi. Kız ağlayarak "benim yüzümden" diye sayıklayıp duruyordu. Hemen kızın yanına gidip "senin bir suçun yok bütün suç o pisliklerde" dedim. Kız bayılacak gibi olunca hemşireden onu bir odaya götürüp sakinleştirici vermesini istedim.

Hala ameliyathanenin önünde oturmuş ameliyatın bitmesini bekliyorduk. Telefonumun çalmasıyla arayan kişiye baktım. Babam arıyordu kahretsin ben onlara haber vermeyi unutmuştum.Olduğum yerden biraz uzaklaşıp telefonu açıtım ve kulağıma dayadım.

Serdar Bey : Oğlum Tarık  hâla eve gelmedi. Telefonlarını da açmıyor. Biz onu aramaya çıktık sen de sahil tarafına bak hemen bulalım kardeşini

Serkan: Baba Tarık burada,hastanede

Serdar Bey : Ne! Ne oldu o iyi mi birşeyi yok değil mi ?

Babamın endişesi ve  sorusuyla ağlamam daha da arttı

Serdar Bey: Serkan delirtme adamı. Birşey söylesene iyi mi kardeşin

Serkan:B-b-baba onu b-bıçaklamışlar. Durumu ağır ameliyata aldılar

Cümlemin bitmesiyle beraber sert bir fren sesi duydum ardından babam "hemen oraya geliyorum" diyip telefonu kapattı.Telefonu cebime koyup geri eski yerime döndüm. Ben bir doktordum ama kardeşim için bi bok yapamıyordum. Ne işe yarıyordu benim doktorluğum. Hissettiğim sinirle duvarı yumruklamaya başladım. Birileri birşey diyordu ama  hiç birşeyi duymuyordum sadece duvarı yumrukluyordum. Kolumda bir acı hissettim hemen ardından da bayıldım.
************************

Serdar Bey'in ağzından,

Serkan'ın söyledikleriyle başımdan kaynar sular dökülmüştü adeta. Hemen diğer aile üyelerine de haber verip hastaneye doğru sürmeye başladım. Benim oğlum ölemezdi o daha çok küçüktü. Söz vermiştim ,onu koruyacağıma söz vermiştim ama koruyamamıştım bir kez daha insanlara karşı olan güvenini kırmıştım. Ben iyi bir baba değildim. Daha çocuğumu bile koruyamıyordum.

Hastanenin önüne gelince hemen arabadan inip resepsiyondan ameliyathın olduğu inip öğrenip yukarıya çıktım .Ameliyathanenin önüne geldiğimde üç çocuk oturmuş ağlıyordu. Yanlarına gidip "Ben Tarık'ın babasıyım durumu hakkında birşey söylediler mi" diye sordum. Içlerinden biri "hayır, biz de bekliyoruz" dedi. Bu sefer "Serkan nerede " diye sordum.Aynı çocuk "sinir krizi geçirdi sakinleştirici yaptılar " dedi.

Bu sözlerle beraber canım daha çok  yandı. Çocuklarımdan biri bıçaklanmıştı diğeri de kriz geçirmişti .Daha fazla ayakta duramayınca oturağa oturdum. Başımı ellerimin arasına alıp dirseklerimi de dizlerime yasladım.Gözümden birkaç damla yaş düştü. Yine aklıma kendime verdiğim sözüm geldi

Flashback
 
Serdar babasından yine dayak yememek için eve o uyuduktan sonra gitmeye karar verdi. Anlamıyordu kendisi daha 10 yaşındaydı annesi öldükten sonra babası adeta delirmişti.  babası neden onun sevmiyordu neden içip içip onu dövüyordu ? Küçük çocuk hissettiği duygu yoğunluğuyla ağlamamak için derin bir nefes aldı . Hava kararmaya başlamıştı şimdiye babası çoktan sızmıştır diye düşünüp evin yolunu tuttu küçük çocuk. O sırada birkaç serseri küçük çocuktan para koparmaya çalıştı küçük çocuk az miktarda kalan parasını vermemek için direnince çocuğu dövmeye başladılar en sonunda da parayı alıp kaçtılar. Küçük çocuk zorlukla ayağa kalkıp eve gitti. Eve gelince de geç geldiği için babasından dayak yedi  çocuk o gün kendisine bir söz verdi o asla babası gibi olmayacaktı , çocuklarını sevip onları koruyacaktï.
Flashback bitti

Sözümü tutamamıştım ben onları koruyamamïştım. Düşüncelerimi Selvi'min sesi böldü. Hemen ayağa kalkıp ona kollarımı açtım. O da bana sarılınca daha sıkı sarılıp saçlarının kokusunu içime çektim. Benim meleğim, aşkım ağlıyordu benim içim yanıyordu onun ağlamasına dayanamıyordum. Geri çekilip alnından öptüm "merak etme hayatım o iyi olacak, o çok güçlü bir çocuk "