Sırların Sonuçları

Dördün Kabusları/Nikolas&Emiliano

Nikolas'ın bakış açısından
Etraf sisliydi. Sisin her zaman huzurlu olduğunu düşünmüşümdür. Ama o sözlerden sonra huzurlu hissedemem. "Sırlar uyansın mı?" Ne sırları? Benim özel bir sırrım bile yok. Bir yere çarptım ve kafamı kaldırıp baktım. Bu baya büyükçe bir camdı sanırım. Kalkıp  bakınmaya başladım. Hayır aynaymış. Yansımamla bakışmaya başladım sanki farklı görünüyordum. Göz altlarım daha çökük ve morarmış sanki uzun zamandır uykusuz gibi , saçlarım karışmış ve kemiklerim sayılabilecek gibiydi. Gerçekten böyle mi görünüyordum?

"Hayır sen böyle görünmüyorsun , ben böyle görünüyorum Nikolas."

"S-sen benim yansımam... AAAAA...!"

"Ben senin yansıman değilim. Bu bir ayna sayılmaz Nikolas."

"Bu ne , sen nesin ?"

"Asıl soru şu olacaktı Nikolas, kendine şunu sor; ben neyim ?"

"Şuan felsefe düşünecek halde miyim? Ben sıradan bir insanım , bilimde hayvan da sayılabilirim , değil mi?"

"Dııd yanlış cevap, sen bir insan olsan burada olmazdın. İnsanlar bu aynamsı şeyden bakma şansına asla sahip olamayacak."

"Bunun anlamı nedir?"

"Hmm cevabı bilmek istiyor musun gerçekten?"

"İstemesem neden sorayım?"

"Meraktan , korksan ve cevabı bilmek istemesen de merak ediyorsun. Ne kadar şirin."

"Ben başka bir yol arayacağım."

"Başka bir yol yok , dört duvar arasındasın Nikolas."

"Ha? Ama gelirken değildi ya! Bu benim rüyam felan değil mi? Gerçek felan değil ."

"Hmm , gerçek gibi gelmemesi bunun gerçek olmadığı anlamına mı gelir?"

"EVET!"

"Fazla sığ düşüncelisin Nikolas. Senin zihninin reddettiği çoğu şeyin gerçekliğini biliyorum ben. Sana göre şuan önünde biri hiçbir eşya kullanmadan uçamaz ama uçmak en masum yetenek benim için."

"Yetenek ? Uçmak ?" Etrafa bakındım. Bir tür büyülü evrende olma ihtimalim mi vardı? Yani belki biri beni portala felan atmıştır o biri de zaten ... E eğer öyle portal felan varsa da zaten direk sıradan bir evrende yaşamamış oluyorum. Yani zaten en başından belli başka evrenlere inanmam da benim zaten büyüye inancımı gösterir. Tamam , tamam ben sihire net inanıyormuşum ama ben de bilmiyormuşum.

"Münakaşan bitmiş gibi duruyor, hangi sonuca vardın?"

"Ee sanırım ben sihre inanıyormuşum."

"Vee...?

"Ve ne? Sihre inanıyormuşum işte ."

"SEN DE SİHRİN BİR PARÇASISIN AAAAAAAAAAAAĞ!"

"Sihir benim bir parçam değil de ben mi sihrin bir parçasıyım?"

"Dur ne? Beni paradoksa mı düşürmeye çalışıyorsun ?"

"Yoooooo ne alaka :D"

"Çok çabuk adapte oldun sen ya , gerçi şu kırmızı gözlü de bir tık öyleydi sanki? Neyse neyse konu bu değil ."

"Sebastian da mı burdaydı!?"

"Yok değildi ama biliyorum , sana benden başka bu olayları anlatacak uygun birini görmemiş olmalı evren benim işim bu değil yoksa."

"Ya sen kimsin ki? Hem bana da benziyorsun zaten ."

"Sana benzememin sebebii yok , canım istedi daha heyecanlı ve ürkütücü bir giriş bekliyordum , seninle biraz dalga felan geçecektim ama kıyamadım ."