Özgür Çiçek

10. Bölüm: Dört Harf

Keyifli okumalar 🤗

Satır arası yorumlarınızı bekliyorum 🍀

🧸

Volkan, karşısında aldığı darbeyle sarsılan kardeşine endişeyle bakarken yüreği ağzına gelmişti. Çiçek ise omzuna kısa bir bakış atıp yamukça gülümsemişti. Kardeşine bir adım atıp dikkatle kucağına alırken tüm enerjisiyle bağırdı genç adam.

"Hastaneye! Çabuk! Aksel, topla burayı!" Volkan, endişeyle kardeşine bakarken kolunu oynatmaması için sıkı sıkıya tuttu. Tepkisizce kendisine bakan kıza acı içerisinde gülümsemişti. Neyi olduğunu anlayamıyordu çünkü sevgili kardeşi hiçbir reaksiyon göstermiyordu. Yanlış bir harekette bulunup kalıcı bir hasara sebep olmaktan korkuyordu. Konuştuğu tüm doktorların söyledikleri birbir zihninde çınlarken stresi kat be kat artmıştı.

"Abi? Ne oluyor?" Ilgaz merakla abisinin yanındaki yerini alırken Giray'da aceleci bir tavırla cevap beklediğini belli etti.

"Anlatacağım! Çekilin önümden!" Volkan sinirle Giray'ın omzuna çarparak arabasına ilerlerken Ediz, abilerine her şeyi anlatacağını söyleyerek gitmişti.

"Ne oluyor kodumun yerinde?!" Giray, Ilgaz'a dönerken yangın yerine dönen kafenin haline bakıp güldü. "Yalnız mekanın amına komuşuz!"

"E o zaman meaşallah bize!" Ilgaz, abisine yumruğunu uzatırken karşılık beklemeden kolundan tuttuğu gibi dışarı sürüklemişti. "Kaç kaç! Kodaman herif geliyor! Yahni yapacak benden!"

"Kimin kuyruğuna bastın yine?! Lan Ilgaz! Lan Ilgaz iti!" Giray hem söyleniyor hemde Ilgaz'ı çekiştiriyordu. Arabaya geldiklerinde ise Volkan'ın dikkatli şekilde Çiçek'i arka koltuğa oturttuğunu gördüler. Abilerini böyle stresli ve ne yapacağını bilemez halde görmeye alışkın değillerdi.

"Giray, geç hemen yanına Çiçek'in! Sol koluna dikkat et, oynatmasın sakın! Siktir et! Ben geçerim! Hemen çalıştır arabayı!" Volkan ne kadar kardeşlerine konuşuyor gibi görünse de aslında kendi kendisine konuşuyordu. İçten içe Çiçek'i kimseye emanet edemeyeceğine karar vermişti.

Hemen kardeşinin yanındaki yerini alırken sırtını göğsüne yaslayarak sarmalamıştı. Sonuçta bu kızın sağı solu belli olmazdı, en iyisi böyle zapt etmekti.

"Doğru dur, hastaneye gidiyoruz." Çiçek, gözünün önünde oynayan parmaklara hırsla vururken Volkan, sağ elini de kavramıştı. Sonuçta dikkat etmeliydi kardeşi, her şey olabilirdi.

"Ne olduğunu anlatacak mısınız?" Giray'ın sorusu ile Ediz olan biteni anlatırken Volkan o adamı doğduğuna pişman etmek için yemin etmişti.

Çiçek, geziye gidercesine rahat şekilde Volkan'a yaslanmışken içindekileri söylemek için parmaklarını kaldırmıştı ancak kendisini sıkı sıkıya saran eller buna müsaade etmemişti. Cebinden telefonunu çıkararak kardeşinin sağlam olduğunu düşündüğü eline bıraktı.

"Bak yine ruh hastası gibi davranıp abartıyorsun! Bir şeyim yok benim!" Volkan kendine hakim olamayarak kardeşinin başına öpücük bırakırken görebileceği şekilde parmaklarını oynattı.

"Sen hissetmiyorsun diye bir şey yok demek değildir bu! Doktordan duyana kadar böyle kalacaksın!" Çiçek'in kıkırtısını duymasıyla gözünü telefona dikmişti Volkan ne yazdığını görmek için.