Kardeşini kurtarmak için paraya ihtiyacı olan fakir bir kız...
Hayatını işe adamış aşırı kuralcı olan bir adam...
Ve onları bir araya getiren mecburi bir AŞK OYUNU...
Başlangıç: 5 Mart 2023
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1 hafta sonra... Dilan... Korku, bir insana en yapmayacağı şeyi bile yaptıracak kadar güçlü bir duyguymuş. Bunu 1 hafta önce şirkete geldiğim gün odasına dosya bırakmak için girdiğim de bana
" Dilan, söylemeyi unuttum kardeşim.Baran... Gitmiş... Amerikaya... 1 hafta orada kalıp kafasını dinleyecekmiş. "
Diyerek bilgi veren Kerem bey'den öğrendiğim haber ile anlamış ve o iç yakan duygunun verdiği acıyla ayakta zor da olsa durup yutkunarak ona
" A. Anladım Kerem bey. Şey, mü. Müsaadeniz ile. Ben. Ben, gitmek istiyorum. "
Diyerek müsaade isteyip ardımdan bana
" Tabi. "
Diyen adamı geride bırakarak ofisten çıkıp kendimi dışarıya attım o gün anlamıştım. Şimdi ise odam da oturmuş çok değil yarım saat sonra geleceğini söyleyen şirket çalışanları ile Kerem'in gelecek dediği adamı bekliyordum. Fakat geçmiyordu sanki zaman. O kadar çok özlemiştim ki onu. Kalbim kanatlanıp uçacak olan bir kuş gibi hızlı hızlı atıp duruyordu sürekli. Bir an önce gelip karşımdaki camın ardında olan şu odanın kapısından içeriye girerek nefretle de olsa bana bakmasını, o kehribar gözlerini görmek ve onlarda kaybolup gitmek istiyordum. Heyecan içinde gelmesini beklediğim anlarda dışarıdan gelen çığlıkla bir anda kendimi dışarı da bulurken yere dizleri üzerinde oturmuş ağlayan kızın ona nolduğunu soranlara
" Ba. Baran. Baran beyin. Baran beyin arabası kaza. Kaza yapmış. "
Diyerek verdiği cevapla nefesimin kesildiğini hissettim bir an. Geriye doğru sendelenmem ile sırtımın arkamdaki duvara çarpmama sebep olurken canımın yanmadığını fark ettim. Yaşadığım Kaybetme Korkusu ile güçsüzleşerek yere düşmemle bir anda
" Hayırrrrrrr, olamazzzz. Barannnn. "
Diyerek avaz avaz haykırırken gözlerimin kararmaya başladığını önümün bulanıklaşmaya başlamasından anlayıp kendimi beni içine almaya çalışan karanlığa teslim ettim. Gerisi yoktu bende.
Baran... Gözlerimi açtığımda kendimi hastane de bulurken olanları yanıma gelip beni kontrol eden doktordan öğrenerek bilgi sahibi olmuştum. En son gece Kerem'in evinden çıkıp eve gitmek için arabama binmiş yola koyulduğumu ve Dilan'ın aramasını görmemledikkatimin dağılmasından dolayı direksiyon hakimiyetimi kaybedip yol kenarındaki ağaca çarptığımı hatırlıyorum. Sonrası yoktu ben de. Nasıl geldim hastaneye? Kim getirmişti beni? Hiç bir şey hatırlamıyordum. Kazadan dolayı incindiği için alçıya alınan koluma dikkat ederek yatakta doğrulup oturur pozisyonuna geçerek hatırlamak için uğraş verdiğim sırada odaya girip bana
