control, pablo gavi.

14

“Şimdi ne olacak peki?”

Hararetli geçen dakikaların ardından içeriye giren insanlar sayesinde birbirimizden ayrılabilmiştik. O tam yanımda durmuş, tezgaha yaslanmıştı. Kanımca, kimiz de olayı kendi içimizde çözümlemekle uğraşıyorduk. Sessizliği ilk bozan Pablo olmuştu. Mantıklı bir soruydu, o sormasaydı ben soracaktım. “Bilmiyorum, bence şu an akışına bırakmalıyız.”

Gülerek konuştu. “Şu an kavga ettiğimiz şeylerin hiçbir şey ifade etmemesi aşırı komik.” Çok haklıydı, beş dakika önce canım uğruna onunla kavga ettiğim meseleyi bu öpüşme garip bir şekilde unutturmuştu bana.

“Sorma, meğer bunu bekliyormuşuz.” Gözlerim kırmızı rujumun bulaştığı dudaklarına gitti, telefonumun kamerasını açıp baktığımda benim rujumun da dudaklarımın çevresine dağılmış olduğunu gördüm. “Bu dudaklarla aşağıya inemeyiz, silmemiz lazım.”

Elimden telefonumu alıp kendi dudaklarına baktı, sonra konuştu. “Neyle sileceğiz, ıslak mendil falan var mı burada?”

Mutfaktaki dolaplara bakarken sadece peçete bulabilmiştim, zaten mutfakta ıslak mendil bulmak zor olurdu. Son çare olarak elimdeki peçeteleri ıslatıp, dudağımı silmeye başladım. Elimdeki diğer ıslak peçete parçasını ona uzatıp da aynısını yapması için bir hareket yaptım, o da elimden aldı ve dudaklarını silmeye başladı.

Rujum biraz fazla kalıcı olduğu için, ki bu ruja o kadar parayı sırf dudaklarımda bu kadar uzun süre kalabildiği için veriyordum, dudaklarımdan çıkartmakta zorlansam da çıkarmayı başarmıştım. 

“Sara, çıkmıyor bu ruj.” Telefonun kamerasından gözlerimi ayırdım ve Pablo’ya baktım, salak çocuk çıkarmak yerine daha da çok yaymıştı ruju. Bir parça peçete daha alıp ıslattım, dudaklarını silmeye başladım. 

“Düzgün silmeyi beceremediğin gibi başka yerlere yaymışsın.” 

“Asıl sen bunu nasıl sürüyorsun dudağına, hadi sürdün nasıl çıkarıyorsun?”

“Makyaj temizleme suyu var, onunla temizleyince çıkıyor, Pablo. Dünyadan haberin yok.”

“E o zaman onunla çıkarsaydık ya, niye peçeteyle uğraşıyoruz. “ Gözlerimi sildiğim dudaklarından çektim ve ‘Ciddi misin?’ bakışlarımı attım.

“Sence yanımda makyaj temizleme suyuyla mı geziyorum?”

“Bilmem, siz kadınlar taşıyorsunuz yanınızda makyaj malzemelerinizi.”

“Sana daha fazla açıklama yapmaycağım, sildim dudaklarından ruju.” Elimdeki peçeteleri çöp kovasına attım. “İlk ben çıkayım, sen de arkamdan gel." Onaylarcasına başını salladı.

Kapıya doğru adımlamadan önce dudağına küçük bir öpücük kondurdum, kapıyı kapatmadan önce kalan küçük aralıktan gülümsedim.

Kapıyı kapattığımda hala daha az önce yaşananların gerçek olup olmadığını sorgulama evresindeydim. Nasıl bir anda böyle bir şey olmuştu ve nasıl tüm sorunlarımız bir anda çözülmüştü? Ya da çözülmüşler miydi?

Tüm sorular peş peşe zihnimde sıralanırken şu anlık bu konuyu daha fazla düşünmenin bana yararı olmadığını bildiğim için başka bir zamana erteledim ve merdivenlerden inip arkadaşlarımı buldum.

Arkadaşlarımla bir süre daha takıldık, bu süreçte Pablo ile de ara ara göz göze geliyorduk. Birbirimize attığımız kaçamak bakışları kimse fark etmiyordu. Gecenin devamında Maria ayakta duramayacak kadar sarhoş olduğu için onunla beraber otele dönmeye karar verdim.

Çevirdiğim taksi ile güvenli bir şekilde otele vardık, sarhoş olduğum için araba kullanma gibi bir sorumluluğu üstlenebileceğimi sanmıyordum. Maria'nın giyinmesine ve yatmasına yardım ettikten sonra ben de üzerimi değiştirip yatağıma yerleştim. Kanıma karışmış olan alkolün de etkisiyle hızlıca uykuya daldım.