When In Batanes (A Vicerylle Story)

KABANATA IX

Months passed, mas naging malapit sa isa't isa sila Emar at Karylle kahit nasa magkalayong lugar sila. Constant ang communication nila at patuloy pa rin ang pagsuporta sa ginagawa ng bawat isa. Ayon sa kanila mismo, ang relationship nila ay "more than friends but not lovers".

Si Karylle ay natanggap na sa isang malaking kumpanya sa Makati. Si Emar naman ay patuloy pa din sa pagtulong sa kanyang ina sa paggawa ng mga souvenirs at paminsan-minsan ay tumutulong sya sa kanyang kapatid na mangisda.

Nasa Batanes ulit si Karylle. Muli silang nagkita nila Emar. Masaya sila dahil inamin na nila ang nararamdaman nila sa isa't isa. Hindi na manhid si Karylle at hindi na banban si Emar. Kasalukuyang silang nasa hill at nagpipicnic. Bakas sa mukha nila ang saya at pag-ibig. Naghahabulan sila nang biglang madulas si Karylle. Nakahawak nalang sya sa edge ng cliff. Sinaklolohan sya ni Emar. Inangat sya nito at nailigtas. Ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon, hindi nahawakan ni Karylle ang kamay ni Emar at si Emar ay nahulog sa bangin.

KARYLLE: Emar!!!

Alas dos y media ng madaling araw nang magising si Karylle. Hinihingal, butil butil ang pawis, at mistulang takot na takot at umiiyak. Agad nyang binuksan ang lamp sa bedside table nya.

KARYLLE: Panaginip lang. Masamang panaginip. Karylle, he's fine and there's nothing to worry about.

Ang mga pangyayari sa panaginip ni Karylle ay parang totoo at para mapanatag ang kanyang loob, tinawagan nya si Emar.

Ring... Ring... Ring...

KARYLLE: Sagutin mo please. Pick up the phone. Pick up the phone.

E: (husky voice) Alam mo ba kung anong oras palang?

K: (sigh of relief) Sorry.

E: Napatawag ka. May problema ba?

K: Wala... Ahm, I just had a nightmare.

E: Kung ano man yun, panaginip lang yun, okay?

K: Natatakot ako.

E: There's nothing to be scared of. Bad dream lang yun.

K: Parang totoo eh.

E: It won't happen, okay?

K: Wag mo 'kong iiwan ha? Ikaw lang ang kaibigan ko na parang pamilya ko na din.

E: Oo naman. I'll never leave you. Gusto mo kantahan kita? Para mabawasan yung takot mo.

K: Sige. I guess that'll help.

E: (sings)

Tomorrow morning if you wake up

And the sun does not appear

I, I will be here

If in the dark, we lose sight of love

Hold my hand and have no fear

'Cause I, I will be here

I will be here

When you feel like being quiet

When you need to speak your mind

I will listen

And I will be here

When the laughter turns to crying

Through the winning, losing, and trying

We'll be together

'Cause I will be here

K: Thank you.

E: Nakatulong na ba yun?

K: Oo. Sobra. Salamat Emar.

E: Wala yun. Ako naman ang kantahan mo.

K: I don't sing.

E: Wooh! I heard you before and you were great.

K: Next time.

E: Sige. Sabi mo yan ha?

K: Oo naman. Sorry sa abala ha?

E: Ayos lang. Matulog ka na. Panaginip lang yung kanina, okay?

K: Sige. Salamat. Matulog ka na ulit.

E: Goodnight!

K: Goodnight.

*call ended*