TANLEY

20. Bölüm ÖLÜ RUHLAR

              

Selam aşkolar yine ben geldim. Etkileşimimiz çok düştü, lütfen elinizden geldikçe oy verip yorum yapar mısınız? Yapan herkese şimdiden teşekkür ederim.

Keyifli okumalarr 🤍🤎

 

                         Bölüm Şarkıları

                     Mabel Matiz / Müphem

Kendimden Hallice/Rakı İçmeyi Bilmesen Tanışabilir Miydik

                     Mabel Matiz / Yeni Yaz

 

 

 

 

 

 

 

 

“Bazen ölü olan bedenler değil ruhlardır.”

 

Nefes alan bir ölüyüm, hiçbir şey hissetmiyorum. Her şeyin farkındayım ama tepki veremiyorum. Sesim çıkmıyor, fark edilmiyorum.

Ne kadar zormuş, yaşarken ölmek. Kimsenin seni görmemesi ya da görmezden gelmesi...

Ruhum kayboldu, bulamadım. Ruhum öldü engel olamadım.

Kayboldum, dolanıyorum. Ölü ruhlar mezarlığında bulunmayı bekliyorum. Bulacaklar mı bilmiyorum.

Neredeyim bilmiyorum, kimse var mı görmüyorum. Hayat devam ediyor mu? İnsanlar yaşıyor mu? Ruhlar dans ediyor mu? Bilmiyorum.

Hiçbir şey bilmiyorum çünkü ben sadece nefes alan bir ölüyüm.

                                      ✨

Yine başa döndük. Olayların sürekli dönüp dolaştığı tek bir yer, tek bir kişi var. Murat Tekeli. Gerçekten abim onun elinde mi bilmiyorum. Bizimle oynama ihtimali çok yüksek. Ama abim o benim. Ya gerçekten onun yanındaysa ve kurtarılmaya ihtiyacı varsa?

İşimi şansa bırakamam, olmaz. Abimi kaybedemem. O beni kaybetmeyi göze almış olabilir ama ben yapamam.

Şerif’in hâlâ telefonda olduğunu hatırlayıp sesimi düzeltmek adına boğazımı temizledim. “Tamam Şerif, siz bilekliği alıp gelin. Orada yapacak bir şeyiniz yok.”

“Peki efendim, nasıl isterseniz.”

“O-o bilekliğin Murat itinin evinde ne işi var?”

Eylül’ün titrek sesiyle daldığım yerden sıyrılıp ona döndüm. Gözleri dolmuştu. Zaten zor dayanıyordum, onu böyle görünce daha kötü oluyordum.

“Bilmiyorum, bize oyun mu oynuyor yoksa abim elinde mi bilmiyorum. Hiçbir şey bilmiyorum.”

Sesim o kadar kısık ve güçsüz çıkmıştı ki duymuşlar mıydı emin değildim. Kendimi çok güçsüz hissediyordum. Abimi sağ sağlim bulamamaktan çok korkuyordum.

“Bana son gelişinde bu bileklik kolundaydı Lena.” Eylül’ün konuşması ile beni duyduklarını anladım. Bilekliği bulmamız iyi mi oldu kötü mü bilmiyorum ama bilerek bilekliği bulmamızı sağladığını biliyorum.