Ayyyyy hoşgeldiniz sefalar getirdiniz
Okuyanların nerdeyse hiç biri oy vermemişti bu üzdü
Kitaba başlamadan önce oy vermeyi ve yorum atmayı unutmayın
İyi okumalar...
Medya: Aral
"şştt alo bak artık öldüğünü falan düşünecem aloooo" duyduğum sesle tek gözümü açtım başımın uçunda konuşan can zebanisine baktım "ne oldu başımın uçunda böğürüyosun" dedim bana baktı " sabahtandır seni uyandırmaya Çalışıyorum ama sen maşallah öyle bir uyuyorsun ki sanki kış uykusuna yatmış gibi" dedi kızgınca tamam kabul ediyorum uykum biraz ağırdır ama abartıyordu.ona göz devirdim"abartma istersen " dedim ve ayağa kalktım banyoya doğru ilerledim elimi yüzümü yıkadım ve havluyla kuruladım.çıktığımda can' nın yatagımda oturduğunu gördüm ona baktım " hayırdır neden gitmedin aşağıya" dedim" hiç bir zaman ailemizin bir üyesi olamayacaksın ne benim ablam nede abilerimin kardeşi bunu kafana sok!" dedi ve bir hışımla gitti
" ulan terliksi hayvanlar ben sizin ailenizin bir üyesi olmak istemiyorum mal Allah'ın arabı"
aynadan kendime baktım altımda örümcek adam baskılı bir pijama üstümde ise bilmem kaçıncı kocam olan Tony stark' ın tişörtü vardı bence gayet güzel di.
bir de onlar için mi hazırlanacaktım telefonumu ellime aldım ve odadan çıktım sevgi hanım bana evde bir asansör olduğu' nu söylemişti bir zahmet olsun 4 katlı ev ben o kadar merdiveni inip çıkamam asansöre bindim tam tuşa basacaken içeri katil ve ateş böcüğü girdi Allah'ım sen beni koru yarabbim
katil bana baktı ve dudağının kenarı kıvrıldı asansör ikinci kata durdu ve içeri çağrı ve Berk girdi 'ALLAHIM BURADAN SAĞ SALİM ÇIKABİLEYİM' diye Allah'a dua ediyordum kısa bir stresli bekliyişin ardından sağ salim alt kata ulaşa bilmiştik
nereye gideceğimi bilmediğim için onların peşinden ilerledim ve burada yemek odası vardı şu abi takımı olmasa bu evi çok sevmiştim evde kütüphane vardı bu kitap severler için tam bir nimetti
yemek masasında cihan bey onun yanında sevgi hanım sevgi hanımın yanında dün salonda gördüğüm fakat ismini bilmediğim biyolojik abim vardı onun karşısında ise can veleti vardı sevgi hanım bize bakıp " hadi çocuklar yemeğe gelin" valla canıma minnet çünkü çok açtım hemen gittim adını bilmediğim biyolojik abimin yanına oturdum
etrafa baktım odaya gayet büyük bir odaydı duvarlarında bir çok tablo vardı bir kadın geldi ve yemeği servis etti önüme koyduğu tabağa baktım ulan bu benim karnımın neresine yetsin her hücrem bize yemek yola diyordu
cihan beyin afiyet olsun demesiyle yemeğe başladık yedi dakika sonra tabağım bitmişti sevgi hanım bana baktı " biraz daha yemek koymamı ister misin" valla çok açtım o yüzden itiraz etmedim sevgi hanım bana tekrar yemek koyarken aklım abimeydi onu çok özlemiştim
kafamı kaldırdım ve onlara göz gezdirdim ulan ben gidip hepsinin içinde gidip katil edize benzemiştim onunda benim gibi kahve saçları ve kahverengi gözleri vardı. Ulan ailedeki en kötü genleri ben almışım bende sarışın olmak istiyorumdum boşverip önüme konan yemeğe devam ettim hepimizin yedikten sonra salona geçmiştik hepimiz sesiz bir şekilde artık halı desenlerini ezberlemiştim sesizliği sevgi hanım bozmuştu " çocuklar sizi çok iyi anlıyorum iremin size yaptılarından dolayı denize ısınamadığınızı fakat insan gibi tanışabilirsiniz hm benim hatrım için"
dedi sevgi hanım önceki kız onlara ne yaptı ki neyse ben sevgi hanıma sonra sorarım adını bilmediğim biyolojik abim konuşmaya başladı " peki anne ben Aral " dedi " deniz bende memnun oldum" dedim tebessüm ederek çünkü o bana hiçbir şekilde diğerleri gibi davramadı

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abilerim mi ?
General FictionGüneş doğar mıydı batıdan? Peki ya bir anne terk eder mi kuzusunu? Hakikate ulaşır mıydı yalanlar? Hepsi olsa bile ben mutlu olacak mıydım ? "Köklerim var ama yeşeremiyorum, güneşi görüyorum ama ulaşamıyorum." Yazar: naberbendelihatun