Gece ağlamaktan şişmiş gözlerime bakıyordum aynada. Hakediyordum belki de.
Haddimi aşmıştım dün gece. Nicolo söylediklerimin hiç birini haketmiyordu. Kendimden nefret ediyordum. Nasıl bu kadar kalpsiz olabilirdim ki ?
Bazen ağlamakla çözülmüyordu her şey. Bunu öğrenmem gerekiyordu belki de.
Milli takım sezonuna çok az kalmıştı ve iyi hazırlanmam gerekiyordu. Çok fazla maç kaçırmıştım.
1-2 haftalığına tatil yapıcaktım ve ardından milli takım maçları başlıyordu zaten.
Nicolo ile bu süreçte Miami'ye gitmeyi düşünüyorduk. Ama o da yoktu artık.
Ilık bir duş aldım ve tekrar yatağıma oturdum. Nicolo'yla konuşmak istiyordum. Belki de bana en iyi gelen şey oydu.
15.30 Ben ;
Dün gece için çok çok çok özür dilerim Nicolo. Seni her şeyden daha çok seviyorum. Sensiz bir hayat düşünemiyorum. Sen söylediklerimin hiç birini haketmiyorsun. Dün söylediğim her şey için tekrardan özür dilerim. ❤️🩹
Yazabileceğim tek şey buydu. Bir şey söylemeye bile hakkım var mıydı bundan emin değildim.
15.35 çevrimiçi
15.36 görüldü
Evet , Nicolo'dan görüldü yemiştim. Büyük ihtimalle umrunda bile değildim. Benim bir kuru özürümle uğraşacak vakti yoktu belki de.
Telefonun başında belki 10 dakika bekledim. Cevap gelmiyordu. En sonunda pes edip yataktan kalktım.
Tam o sırada gelen bildirimle beraber telefonumu elime geri aldım. Bildirimin Nicolo'dan gelmesini umuyordum sadece.
Ağzına sıçtığımın Ela'sı. Öldürecektim onu. Bir daha evden dışarıya çıkamayacaktı.
15.47 Ela ;
Arda ağzıma sıçtı resmen. Bizi barıştırman gerekiyor. Neyse , Nicolo'yla aranız düzeldi mi ??
Klasik Ela'ydı. Ama affetmeyecektim onu.
15.48 Ben ;
Uzunca bir süre gözüme gözükme Elacığım. Ayrıca uyurken camını kapatmayı ve kapını kitlemeyi unutma. İstanbul serindir. 🔪
15.48 Ela ;
Ben de seni çok seviyorum. ❤️
Telefonumu kapattım ve en doğru şeyin Nicolo'nun evine gidip onunla yüz yüze konuşmak olduğuna karar verdim. Daha ne kadar kaçacaktık ki birbirimizden ?
Tabii beni görmek istiyor mu bilmiyordum.
Üzerimdeki pijamalardan kurtuldum ve kot şortumu ardından tişörtümü giyip çıktım evden.
&&
Kapıyı bir kaç kez çaldıktan sonra açıldığında Nicolo beni baştan aşağı süzdü.
Gözleri kızarmıştı ve burnunu çekiyordu. Hasta mı olmuştu ?
Aramızda kısa süreli bir bakışma oldu. Sessizliği bozup "Hasta mısın sen ?" diye bir soru yönelttim ona.
