Wicked Heroine

Ch. 21 - Unforeseen Misadventures Part II

Hinila ko si Elliott para takbuhan yung overly-sized wolf na sige sa paghabol sa amin. Kaya lang wala pang 5 minutes, hinihingal na itong kasama ko.

Yung maliit na apoy na nagsisilbing ilaw namin sa napakadilim na gubat ay unti-unting nawawala na. Idagdag pa na para ng hihimatayin sa pagod itong lalaking ito.

Kaya naman bago pa mamatay ang apoy ay naghanap ako sa paligid ng pwede namin taguan pansamantala. Mabuti nalang ay may nahanap akong boulder. Hinila ko si Elliott na naghihingalo na doon at nagtago. Saktong namatay yung apoy sa kamay ni Elliot.

Bulag ata yung monster at hindi kami napansin na nag-dive kanina. I looked at Elliott, who was catching his breath. "Can you pant more quietly? The monster might hear your heavy breaths".

Sinamaan niya lang ako ng tingin. Nakahinga naman kami ng maluwag nang mapansin naming tumakbo papalayo yung monster na humabol sa amin.

"Whew!" Napapunas nalang ako ng pawis na namuo sa noo ko. That was so scary. Napatingin naman ako dito sa kasama ko.

"Your stamina is very low, Master of the Magic Tower. Do you even exercise?"

"Shut up", singhal niya sa akin. Hula ko nasanay na itong magteleport ng magteleport. Inasa na lahat sa magic. Nakalimutan na gamitin ang katawan. Tsk!

"I will not shut up. I have a lot of things to bitch about." Kinunotan naman niya ako ng noo dahil sa sagot ko. "So, do you know how to get out of this forest?"

"Of course, you just have to find the exit", simpleng sagot niya lang.

"Then, do you know where the exit is?" sunod kong tanong.

"How should I know? Do I look like someone who hangs around here?" masasabunot ko itong lalaking ito.

"You're being so useless right now. You know that, right?"

"Whatever you say, woman, the problem is the forest, not me", Hindi ko na lang pinansin yung sinabi niya. Tumayo ako sa pagkakaupo at tumingin sa paligid.

Tutal mukhang wala naman maitutulong itong lalaking ito, edi hanapin nalang natin yung exit na yan. Akmang aalis sana ako nang naramdaman kong hinila niya hem ng dress ko.

"And where do you think you're going?" nakataas kilay niyang tanong.

"Reconnaissance? Since someone is being utterly useless, I might as well look for the exit myself."

Elliott just snorted at what I said. "Well, suit yourself, saintess."

I just rolled my eyes and started making my way... which I totally regretted. Kahit saan ako magpunta may nakikita akong mga monsters. Bago pa ako makita ng mga iyun ay agad ako kumakaripas ng takbo pabalik.

After a half hour of running around, I returned to where I left Elliott. Tapos yung hinayupak nadatnan kong pa-chill chill lang.

"So, how's your reconnaissance?" he asked sarcastically.

"Don't you dare start." I forewarn.

"Why don't you save energy, especially at night? It is known that monsters in Corocier Forest are much more active in the dark."

At tuluyan ko na nga siyang sinabunutan. "You should've said that earlier."

"Ow! Stop! How..how dare I stop you? You seemed so confident earlier." Mas hinila ko pa buhok niya kaya puro daing ang maririnig ko sa kaniya.

Pero dahil sa ingay na ginawa namin ay natawag namin uli yung malaking wolf kanina na humabol sa amin. Napatigil ako sa pagsabunot kay Elliott. "F*ck!"

"Isn't this the perfect time to prove to yourself that you are not useless at all?" siko ko kay Elliott. Elliott started doing some spells without any complaints, but none were working properly. The forest is interfering with his magic. F*ck this forest!

"Can't you do something else? We're about to die!" sabay turo doon sa mga monsters na bagong dating. Dinala ata ng wolf yung buo niyang barkada.

"Why is it always me? What about you? Aren't you the saintess? Don't you have divine powers?" bulyaw naman niya sa akin. At para naman akong natauhan sa sinabi niya.

"Oh? That's right. I'm a saintess." I can't believe I forgot I have divine powers.

Tinignan ako ni Elliott na para bang gusto niya akong pektusan. Kaya naman tinignan ko yung mga monsters na ready na kaming lapain.

Kaya lang wala akong matandaan sa mga pinagtutu-turo ni High Priest Nolan na pang-attack. "Hey! Why aren't you doing anything?" rinig kong tanong sa tabi ni Elliott.

Tumingin ako sa kaniya. "I don't know how to do this."

"What the f*ck?!"

Sa nataranta ko nang biglang tumakbo sa tinatayuan namin yung mga monster, kung anu-anong mga actions, stance ang ginawa ko. I just remembered that High Priest Nolan mentioned before that I have to imagine the divine power flowing in my body like I'm controlling it and putting it wherever I want to. So, I focus it on my palm.

Bago ko pa maka-face to face yung malaking bunganga nung monster ay biglang may nagshoot ng parang laser sa kamay ko habang naka kamehame wave akong posing. Dahilan para mawala yung mga monsters na nandito lang kanina.

Napanganga nalang kaming dalawa ni Elliott habang nakatingin sa nasusunog na part ng gubat na tinamaan ng kung anuman nilabas ng kamay ko.

Napatingin ako sa palad ko. Divine power ba yun? Super Saiyan ata ako eh. Bago pa ako makapag-isip ng kung anu ay nakaramdam ako ng hilo dahilan para mawalan ako ng malay. Narinig ko pang tinawag ako ni Elliott.

"Saintess!"

====

Vote. Comment. Share and Follow me!