GÖLGENİN İNTİKAMI (ARA VERİLDİ)

7.BÖLÜM:BOŞ SAYFALAR

Lütfen oy vermeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın...;)

İYİ OKUMALAR!❤️
.
.
.
.

Salona annemin yanına gittiğimde annemin yanında 3 tane albüm vardı. Hepsinin üstünde de farklı tarihler yazıyordu. Annem doğduğum yıl çekilen fotoğraflarımın olduğu albümü alıp kucağına koydu. Salona giren beni görünce bana bakıp gülümsedi.

"Gelsene kızım. Bak bunda bebeklik fotoğrafların var. Seni ilk kucağıma aldığım zamanlar..."Annemin gözleri dolunca hemen gidip yanına oturdum.

"Tamam,hadi bakalım anne. Bende merak ediyorum o zamanları." Annem gülümsedi ve albümün kapağını açtı. Garip bir şekilde albümün ilk sayfası boştu. Annem çevirdi. Diğer sayfada boştu. Diğeri ve diğeri... Albümün ilk 13 sayfası boştu. Bir tane bile fotoğraf yoktu. Peki neden boştu? Annem normalde hiçbir şekilde o sayfaları boş bırakmazdı. Çünkü anneme göre fotoğraflar bizim ileriye yönelik bırakabileceğimiz en büyük mirasımızdı. Bu yüzden annem her fırsatta fotoğraf çekmeye çalışıyor ve çektiği fotoğrafların hepsini çıkartıyordu. Bir tane albümün bir sayfası bile boş kalsın orayı doldurmak için hemen fotoğrafçıya koşardı. Ondan dolayı bu boş sayfalar annem için çok garipsenecek bir şeydi.

"Anne."

"Hı?"

"Bu sayfalar neden boş?"

Annemin sayfaları çeviren elleri durdu. Gözleri donuklaştı.

"Anne ne oldu iyi misin? İlaçlarını getireyim mi?" Annem panik atak hastası olduğu için hergün ilaçlar kullanıyordu. Her ne kadar öyle olduğunu düşünmesem de ilaçlarını almamış olabilirdi.

Annemin sertçe yutkunuşunu ademelmasından gördüm. Kesinlikle bu boş sayfalarda bir anormallik vardı. Öyle basit bir şey değildi.

"Anne, ne oldu iyi misin?"

Annem hemen kendine gelip toparlandı.

"İ-iyiyim kızım bir şeyim yok. Ne oldu ki?"

"Hiç, öyle daldın gittin de merak ettim. Neyse, bu sayfalar neden boş anne?"

Annem benden gözlerini kaçırdı. Kesinlikle bir şey var ve ben ne olduğunu bulacağım.

"Bilmem. Boş kalmış. Koyarız orayada bir kaç fotoğraf."

Annemi daha fazla sıkmamak için şimdilik konuyu kapatacaktım.

"Tamam, hadi bakalım fotoğraflara."

..........................................................................

Saatlerce annemle oturup fotoğraflarıma bakmış,onlar hakkında sohbet etmiştik. Ne kadar çabuk büyümüştüm ben öyle? Daha hepsini dün gibi hatırlıyordum oysa.

Fotoğraflara baktıktan sonra annemle beraber akşam yemeği hazırlığına koyulduk. Annem çorbayı karıştırırken ben salata malzemelerini doğruyordum. Aklımda ise babam vardı. Babam yine işi bahane edip iki günlüğüne şehir dışına gitmişti. Ve bu akşam gelecekti.

Eskiden bunu normal karşılarken şimdi bu konu aklımı kurcalıyordu. Bu kadar iş sizce de fazla değil miydi? Annem niye bunu görmüyordu? Neden babamı hoşgörüyordu? Ben bu yaşımda anormal olduğunu anlamışken annem nasıl olurda anlamamıştı? Her ne kadar istemesemde annemle bu konuyu konuşmak zorundaydım.

"Anne, sana bir şey soracağım."

"Sor kızım."

Elimdeki bıçağı ve domatesi tezgaha bırakıp korka korka anneme döndüm.