GÖLGENİN İNTİKAMI (ARA VERİLDİ)

10.BÖLÜM:ŞÜPHE

Herkese selam!

Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Gölgenin İntikamı'nda 10. Bölüme geldik bile.;) Yolu neredeyse yarıladık. Bu zamana kadar yanımda olan herkese sonsuzzz teşekkür ederim❤️

O zamannn bölüme geçebiliriz. Lütfen oy vermeyi ve satır aralarına bol bol yorum yapmayı unutmayın. Bu benim için çok önemli.🌸

İYİ OKUMALAR!
.
.
.
.
.
.
.
.

"İhanetin telafisi, kahpeliğin bahanesi olmaz."
Bukowski

Ne güzel demiş dimi Bukowski? Hiçbir zaman ihanetin telafisi olmaz,olmamalı. Şu an babamın yaptığı ve benim onu asla affetmeyeceğim gibi...

Nasıl böyle bir şey yapar? Hemde bir yakınımızla...Biz ona aile olamamış mıydık? Ona o sıcaklığı verememiş miydik? Neden bunları bir başkasında aramıştı? Ah benim güzel annem,neden çıkarmamıştı sesini?

Kafamda bir sürü nedenli sorular karşımda ise onlar vardı. Babam ve babama sarılmış olan kadın...Ne yapmam gerekiyordu?

"Derin,nasılsın canım?"

Babamın iş arkadaşı Candan teyzenin merdivenlerden bana doğru seslenmesi,babamın o kadından ayrılması ve benim gözyaşlarımı silip babamın beni görmemesi için kapıdan uzaklaşmam bir oldu. Yüzüme oldukça sahte bir gülümseme yerleştirip Candan teyzeye döndüm.

"İyiyim Candan teyze,yani iyi olmaya çalışıyorum. Annem yine hastaneye kaldırıldı da onun için üzgünüm."

"Ay,çok çok geçmiş olsun canım. Şimdi nasıl annen iyi mi?"

"Teşekkür ederim,daha iyi şu an. Taburcu edilecek, doktor atak ihtimalinden dolayı babamında gelmesini istedi. Aradım ama açmadı,bende bu yüzden buraya geldim."

"Anlıyorum canım. Bir şey diyeceğim sen ağladın mı? Gözlerin kızarmış,kirpiklerin sulanmış."

"Ah,yolda gelirken annem için biraz ağladım da o yüzden."

Daha fazla üzerinde durmasın diye hızlıca gözlerimi sildim. Allah'tan ağlamak için mantıklı bir başka sebebim var. Yoksa ne diyeceğim? Candan teyze babam annemi aldatıyor da o yüzden ağlıyorum mu?

"Ağlama canım. Bak annende iyiymiş. Üzme daha fazla kendini. Şimdi benim gitmem lazım. Bir sürü işim var sonra yine görüşürüz olur mu? Selam söyle annene."

Candan teyze gelip bana sıkıca sarıldı. İçten bir sarılmaydı. Bana güç verdi.

"Tamam Candan teyze. Kolay gelsin sana,görüşürüz."

Candan teyze ile vedalaşıp hemen babamın odasına doğru emin adımlarla yürüdüm. Asla çekincem yoktu. Umarım o kadın hâlâ oradadır. Ve ben onları orada yakalıp ortalığı yakıp,yıkıp giderim.

Babamın kapısını tıklatmak için elimi kaldırmıştım ki sonradan vazgeçtim. Gerek yoktu...

İçeri birden daldığımda babam masasında oturmuş çalışıyordu. Veya çalışıyormuş gibi davranıyordu... Etrafa şöyle bir göz attığımdaysa kimsecikler yoktu. Kadın saklanmıştı veya gitmişti anlaşılan.

Babam masasından kalkıp yanıma gelip bana oldukça mesafeli bir şekilde sarıldı.

"Hoşgeldin kızım. Geçip otursana. Hayırdır,sen gelmezdin buralara bir şey mi oldu?" Gayet soğuk ve boş gözlerle babama baktım. O ise mutlu ve şaşkın görünmeye çalışarak benim buraya gelmemden rahatsız olduğunu belli etmemeye çalışıyordu. Benim sağlam olmayan psikolojimin bu gördüklerimi bu kadar kolay sineye çekmesi ve hiçbir şey olmamış gibi davranabilmem ayrı bir trajediydi. Kendimden asla böyle bir şeyi beklemezdim.