(ep2)

554 8 0

by UNgeFicwriter

by UNgeFicwriter

အပိုင်း ၂

သခင်မအသုံးတော်ခံသတို့သား

ဒီနေ့က မင်္ဂလာဆောင် အဝင်နေ့။
ဦးကျော်ရင်နဲ့ တွေ့ရတော့မည်။

''ဟဲ့ လာကြအေ လာကြ''

ရောက်လာကုန်ပြီ။ ဒီနေ့ တော
မလိုက်သွားဖြစ်။ အလှအပပြင်လို့
စောင့်နေမိသည်။ မချစ်သော်လည်း
အောင့်ကနမ်းရမှာကိုတော့ စိုးရိမ်သည်။

လာတာက လှည်းနဲ့။
နှင်တံကို မြှောက်ကာ တို့ကာ
မောင်းလာတဲ့ လူကြီး။ အဲ့ဒီလူကြီးလားမသိ။

ဟုတ်ပါသည်။

''ကျန်းမာပါစ ဒေါ်ဒေါ်''

''အေးပါကွယ် ဟာလီပါ လာတာပဲ''

အလို ဟာလီတဲ့။ ဦးကျော်ရင်
မဟုတ်ဘူးတဲ့လား။ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့
မီးဖိုချောင်ထဲ ပြန်ဝင်နေလိုက်တော့သည်။

''ကိုကြီးက မီးသွေးဖုတ်ကျန်နေခဲ့လို့
ညနေမှ လာမယ်တဲ့ ဒေါ်ဒေါ်''

''အော် အေး အလုပ်ကလည်း ရှိသေးတာပဲ''

''မနက်ခင်းက ကျွန်တော်နဲ့ ထင်းခုတ်ပြီး
အခု ပြန်သွားတာလေ နားပါဆိုတာကို
လုပ်စရာရှိတာ အကုန် ကျုပ်ကိုသာ
ခိုင်းနော့''

''ခင်စန်း ဟဲ့ နေမကောင်းဘူးလား''

''လှည်းဆောင့်တာမလို့အေ ပင်ပန်းလိုက်တာ''

''လာပါအေ နားနား''

''သားကြီးကတော့ ညနေမှ သူ့အဖေနဲ့
စက်ဘီးစီး လာကြမယ်တဲ့အေ
ပြောလည်းမရ အလုပ်လောဘကြီးနေတာ''

''အို အလေလိုက်တာမှမဟုတ်ပဲ
မဟုတ်လည်း တို့ရွာက စည်းလုံးပါတယ်
ဝိုင်းကူလုပ်ကြမှာ''

ဟာလီလည်း အကြံနဲ့။ လူပျိုလှည့်ချင်တာ
နဲ့ အစ်ကိုမင်္ဂလာဆောင် အစော လိုက်လာခဲ့
သည်။

'' အို ဘာလိုလို့လဲ ''

''ဗျာ အော် ဟို မီးခြစ်လေးများ ရမလားလို့''

''အွင်း ဒီမှာရှင့်''

လှလိုက်တာ။ ဘယ်လိုတောင်
လူကို ရူးအောင် ဖမ်းစားနိုင်ရသလဲ။

ဟာလီဆိုတဲ့ မတ်ဖြစ်လာမဲ့သူရဲ့
အကြည့်တွေကို လှလေးပို ဘဝင်မကျ။
အလုပ်တွေ လုပ်တိုင်း မျက်လုံးရိုင်းရိုင်းကြီး
တွေနဲ့ ကြည့်တာကို မုန်းသည်။