Workaholic | Koebie

1. Bezige bij

Koen
"Kopje koffie, meneer van Heest?" De stem van Agatha laat me opkijken van mijn computerscherm. Agatha zorgt ervoor dat het kantoor leefbaar blijft; zo schenkt ze koffie en houdt ze de boel netjes. Ik knik en bedank haar voor het kopje koffie, waarna ze mijn kantoor weer uitloopt, tenminste, dat denk ik, want vlak voor de deur staat ze stil en draait ze zich om. "Oh, nog gefeliciteerd met uw verjaardag, meneer van Heest," zegt ze met een glimlach. Ik bedank haar, dit keer met een oprechte glimlach.

Mijn verjaardag 'vier' ik standaard op mijn werk. Ik werk zeven dagen in de week, dus ook op mijn verjaardag. Eigenlijk vind ik het helemaal niet erg, want bezoek had ik toch niet gekregen. Mijn ouders zijn ook aan werk vandaag, dus vanavond kan ik een telefoontje verwachten. Mijn broertje, Bram, werkt bij mijn advocatenkantoor, dus hij kwam vanochtend even langs waaien om me te feliciteren. Vanavond eet ik wel een taartje tijdens het werken voor mijn andere bedrijf; Ikwiltegoed, een webshop voor tegoed kaarten.

Ik zucht als ik weer naar mijn computer kijk. Ik vind werken heerlijk, maar dit is wel erg veel werk. Ik kijk op de klok. Hij geeft één uur aan, wat betekend dat ik wel eens een keer een pauze kan houden. Ik sluit mijn computer af, waarna ik mijn broodjes uit mijn tas gris en het kantoor uitloop. Vlak nadat de deur dicht is gegaan, bedenk ik me weer dat ik koffie had gekregen. Nou goed, ze geeft me straks maar nieuwe koffie.

Ik loop het kantoor uit en onderweg word ik door meerdere medewerkers begroet. Mijn kantoor staat naast een parkje, dus daar ben ik tijdens mijn pauzes veel te vinden. Even de benen strekken en een frisse neus halen.

Tijdens mijn rondje door het park eet ik mijn broodjes op. Even geniet ik van de natuur om me heen, maar al snel snak ik weer naar mijn kantoor, al helemaal als het tegen het einde van mijn wandeling begint te sputteren. Haastig maak ik me weer een weg naar binnen. In een rechte lijn loop ik naar mijn kantoor, die ik met mijn sleutel weer open doe. Het jasje van mijn pak trek ik uit en hang ik over een stoel, zodat deze kan drogen. Ik ga weer achter mijn bureau zitten en start mijn computer weer op, om erachter te komen dat het ding nog moet updaten. Terwijl ik wacht totdat alles geladen is, voel ik aan mijn kopje koffie. Koud, zoals wel te verwachten viel. Ik besluit een keer lief te zijn voor Agatha en mijn kopje op te ruimen.

Elke verdieping is hier voorzien van een keuken. Ik werk op de eerste etage, waarvan de keuken schuin tegenover mijn kantoor zit. Ik gooi de koffie leeg en ik zet het kopje in de vaatwasser, als ik een klop op mijn schouder voel. Geschrokken kijk ik op, waarna ik een opgeluchte zucht laat gaan als ik zie wie het is; Corneel Simons. Hij is de manager van de begane grond en dus iemand waar ik vaak nauw mee samenwerk. "Gefeliciteerd hé!" Zegt hij, terwijl hij nog een keer op mijn schouder klopt. "Dankjewel, man," zeg ik. Van iedereen hier kan ik denk ik nog wel het beste opschieten met hem, maar misschien komt dat ook doordat ik hem het vaakste spreek. "Nog plannen?" Vraagt hij, waarop ik mijn hoofd schud. "Misschien vanavond nog een taartje eten, maar moet ook nog dingen doen voor Ikwiltegoed," antwoord ik terwijl ik mijn schouders ophaal. Grinnikend schudt Corneel zijn hoofd, "Altijd bezig jij." Weer haal ik mijn schouders op, dan lopen we allebei onze eigen richting op. Als ik terug in mijn kantoor ben, zie ik dat mijn computer klaar is voor gebruik.

Drie uurtjes later sluit ik alles af. Mijn werk voor vandaag is hier weer klaar, dus is het tijd om naar huis te gaan. Ik sla de agenda nog een keer laatste keer open, om te kijken wat ik morgen te doen heb. Een paar standaard klusjes staan erin, maar ook een sollicitatiegesprek met een of andere Robbie van de Graaf. Meteen neem ik me voor om hem morgenochtend even te googelen.

Ik trek mijn jasje weer aan, die inmiddels weer droog is, en ik sla mijn tas over mijn schouder heen. Op naar huis.

Mijn huis is ongeveer tien minuten lopen vanaf het kantoor. Eenmaal daar aangekomen, gooi ik mijn tas op de eettafel en duik ik de keuken in. Laatst op een avond heb ik flink gekookt, dus kan ik kan nu gewoon een bakje uit de koelkast pakken en deze opwarmen in de magnetron. Dat ik vervolgens vier dagen achter elkaar macaroni eet, kan me dan niks schelen.

Met mijn opgewarmde macaroni plof ik op de bank neer. Ik zet de tv aan, maar actief kijken doe ik niet. De programma's op tv kunnen me echt niks boeien en om eerlijk te zien staat mijn hoofd al weer bij de taken die ik straks ga doen.

Als ik het bakje leeg heb, gooi ik het in de wasbak en vul ik het vervolgens met water, zodat het kan weken. Ik pak mijn laptop van de salontafel af en ik klap het ding open, waarna ik al snel in de agenda van Ikwiltegoed zit. Oriëntatie naar nieuwe tegoed kaarten, makkelijk.

Na een paar uur lang onderzoek te hebben gedaan, stuur ik mijn bevindingen naar mijn team. Ikwiltegoed is veel kleiner dan advocatenkantoor van Heest, zo klein dat we zelfs nog geen kantoor hebben. Iedereen werkt vanuit huis, maar dat is misschien ook wel de kracht; meegaan met de tijd. Alle sollicitatiegesprekken voer ik op mijn kantoor, puur voor de tijdswinst en omdat ik mijn personeel wel graag een keer in het echt zie.

Ik sluit mijn laptop af, waarna ik de lampen uit doe en me klaarmaak om te gaan slapen. Vandaag was een productieve dag, maar morgen moet ik ook weer door.