Workaholic | Koebie

4. Verveling

Robbie
Een paar dagen geleden belde de collega van Koen me op met het nieuws dat ik de baan niet gekregen heb. Dat bedrijf was mijn enige hoop en dus ben ik weer terug bij af. Wat een kutzooi. 

Het enige voordeel hiervan is dat de nieuwe FIFA net uit is en dat ik dus alle tijd heb om dat spel te spelen. Toch had ik gewild dat ik meer te doen had. FIFA is leuk hoor, maar na drie dagen lang dat spel non stop gespeeld te hebben, begin ik me af te vragen of er nog wel meer in de wereld is dan alleen dit. 

Mijn telefoon pak ik voor de zoveelste keer weer op. Veel meldingen krijg ik niet, dus veel entertainment haal ik er ook niet uit. Met een paar berichtjes van mijn ouders en vrienden uit Eindhoven houdt het wel weer op. Toch licht het scherm op als ik het apparaat van de salontafel afpluk. 

Koen van Heest: Yoo, hoe is het?

Ik staar even naar het berichtje. Het feit dat hij me wat stuurt, vind ik verassend. De laatste keer dat we contact hadden, was een paar uur nadat hij me geholpen had tijdens een aanval. Ik stuurde hem dat het, na een dutje, weer prima met me ging, waarop hij met een duimpje terug reageerde. Hij leek niet heel geïnteresseerd in me te zijn, maar toch besluit ik nu eerlijk antwoord te geven.

Koen
Enigszins verveeld zit ik te luisteren naar de meeting. Het was van groot belang dat ik, als de baas van het bedrijf, digitaal bij deze meeting aanwezig zou zijn, maar om eerlijk te zijn, zie ik dat grote nut nog niet. Alle managers van de verschillende etages zitten bij elkaar om te bespreken hoe het nu gaat en wat er verbeterd kan worden. Veel inbreng heb ik niet, want al mijn verbeterpunten hebben zij al genoemd en deze kunnen ze ook zelf oplossen.

Mijn ogen glijden naar mijn tweede scherm, waar ik whatsapp op geopend heb. Ik scroll door mijn chats heen, maar eigenlijk is niemand die me geappt heeft. Niet echt een wonder. Aangezien ik te weinig tijd heb om vriendschappen te onderhouden, hebben alle vrienden die ik had me verlaten. Mijn ogen vallen op de chat met Robbie. Een paar dagen geleden is hij gebeld met het nieuws dat hij de baan niet gekregen heeft. Het was een telefoontje die ik Corneel heb laten plegen, want zelf kon ik het niet over mijn hart verkrijgen. Die jongen heeft me zowat zijn hele leven uitgelegd, inclusief alle problemen. Ik vind het, voor het eerst, oprecht kut voor hem dat hij niet bij me kan werken. Hij is een gezellige gozer die oprecht wil werken, maar zijn epilepsie maakt hem instabiel. Voor een groeiend bedrijf als Ikwiltegoed kan een instabiele factor vreselijke gevolgen hebben, dus is er gekozen voor een andere sollicitant. 

Ik besluit hem een berichtje te sturen en hem te vragen hoe het gaat. Iets waar ik oprecht benieuwd naar ben. Hoe zou hij nu zijn tijd indelen?

U: Yoo, hoe is het?

Al snel zie ik hem online komen en typen, waarna zijn antwoord op mijn scherm verschijnt. 

Robbie van de Graaf: Prima, alleen verveel me de tyfus

U: Ik ook, helaas

Robbie van de Graaf: Niet aan het werk?

U: Jawel, alleen ik zit in een digitale meeting. Beetje de verbeterpunten van het bedrijf doornemen. Ik moest hier bij zitten, alleen ik heb echt geen toevoeging.

Robbie van de Graaf: Ah. Klinkt vrij saai idd. Ik speel al drie dagen lang non stop de nieuwe FIFA, word ook saai

U: Is 'ie vet? Ik heb er veel over gehoord, alleen ik heb nooit tijd voor dat soort dingen. 

Robbie van de Graaf: Ja! Kom anders maar een keer langs, dan doen we een potje :)

"Meneer van Heest, bent u er ook mee eens?" De stem van de voorzitter haalt me uit het gesprek met Robbie. Ik spiek snel op de aantekeningen die er gemaakt zijn in het word document, voor ik instem met de plannen. Alle verbeterpunten hebben ze zelf opgelost, wat voor mij alleen maar mooi is. Nu hoef ik alleen nog maar over een paar maanden een nieuwe meeting te plannen waarin we dit evalueren. We sluiten de meeting af en ik open mijn e-mail. Verschillende mailtjes zijn in de tussentijd binnengekomen, waardoor eentje van een nieuwe medewerker. Hij mailt dat hij morgen zal beginnen, waarop ik antwoord dat dat prima is. Ik drink de laatste slok van mijn koffie op, terwijl ik weer naar whatsapp ga. 

U: Moet even kijken wanneer ik daar tijd voor heb, maar kan vast wel een keer!