KIZIL KURT

8.Dönüş

Hellüüüü

Umarım iyisinizdir sizi çok tutmayım okumaya geçin

Keyifli  okumalar ballar❤

Ne yaralar vardır ki görünmez ama ne yaralar vardır ki oluk oluk kanar durur.  Tıpkı yaram gibi kanar durur. Peki ya kimsenin görmediği yaram o kanar mı işte onu kimse bilemez.

Ardımı dönüp ilerlemeye başladım. Yaram ne kadar hızlı yürümeme izin verirse o kadar hızlı yürüdüm. Ama dönüp de onları da kontrol ettim. Araca binip gittiklerini gördüm.

İçimden binlerce dua okudum. Bir kez daha kaybetmeyi kaldıramazdım. Ama çok şükür iyiydiler. Kafamda bu düşüncelerle doluyken yürümeye devam ettim.

Nerdeyse bir buçuk yıldır süren bir görevdeydim. Bu seferki hedefim Resul'du. Bir çok eylemine gerçekleşmesini engellemiştim. Öyle ki her seferinde çılgına dönmüştü.

İstediği kadar çıldırabilirdi. Bu benim işime geliyordu. Çünkü kontrolu elden bıraktığı an ben ondan istediğim bilgileri alıyordum. Ama tabi bu bazen büyük sorunlara yol açıyordu.

Abdi'nin benden şüphelenmesine yol açtı. Abdi en az benim kadar kamp da söz sahibiydi. Ama ben bir anda ortaya çıkıp onun yoluna taş koyunca bana cephe almıştı. Ama bu umrumda mıydı  tabiki de hayır.

Yine başıma bir sorun çıkarmasın diye kendimi bile vurdurmuştum. Çünkü her sorunda beni öne sürmesi artık tehlikeli olmaya başlamıştı. Nihayet beni bekledikleri yere gelince artık gücüm kalmamıştı.

Beni fark eden Resul şaşkınlıkla bana bakarken ben onlara doğru ilerledim. Kendine gelen Resul hemen yanıma gelmişti ki bende kendimi bıraktım.

"Rojda nasıl oldu bu."Dedi yaramı kast ederek.

"Başkan bi...biz gittiğimiz de destek gelmişti onlara."Dedim zorlukla.

"Bunları sonra konuşucaz. Kaldırın Rojda'yı."Diye bağırdı adamlara

Adamları beni kaldırırken kendisi en önde ilerlemeye başladı. Bilinçimi yitirmemek için çok uğraşıyordum. Ancak kan kaybından dolayı bu pek mümkün olmuyordu. Direnmem başarısız olup gözlerimi kapattım.

*****

Sessizlik hertarafta bir sessizlik vardı. Bomboş bir sokak bir başına olan  ben. Kıştı her yer çok soğuktu. Bomboş sokakta ısınacak bir yer arıyordum ama yoktu.

İlerledim bir umut ısınacak bir yer bulurum diye ama yoktu. Tam sokakatan çıkacaktım ki karşıma biri çıktı. Kocaman bir adamdı. Sırıtarak bana bakıyordu.

"Nereye böyle güzellik."Dedi bana yaklaşmaya çalışarak.

Geriye doğru bir adım attım. O üzerime geldikçe kaçtım. Niyetinin kötü olduğu belliydi. Küçük bir çocuk olmama rağmen anlamıştım. Gerçi artık küçük değildim.

Tam beni yakalıyordu ki başka biri onu tuttu. Onu kimin tuttuğuna bakarken ben korkudan bir köşeye sinmiştim. Birden gelen adam ona öyle bir yumruk attı ki kendimi çığlık atarken buldum.

"Lan şerefsiz kaç kez uyarıcam seni lan. Kaç kez sana çocuklardan uzak dur diyecem lan."Diye bağırıyordu her yumruk attığında.

"Ağam affet nolur."Diye yalvarmaya başladı.

"Defol bir daha gözüm görmesin seni."Dedi adamı ileriye iterken.

Gözleri beni aramaya başladı. Beni görünce dikkatli bir şekilde yanıma yaklaşmaya başladı. İstemsizce geriye çekildim.