FUCK ME, MR.STRANGER (CRUCERO SHIP # 1)

CHAPTER 25

LEVE'S POV

"Mom, kumusta naman kayo ni Daddy diyan?" Tanong ko kay Mommy habang naka-upo sa veranda kaharap ang laptop ko at nag-babasa ng mga reports patungkol sa aking kompanya.

"We're okay anak, ikaw kumusta kana diyan?" Sagot naman ni Mommy.

Anyway, one month has passed since ng dumating ako dito sa Palacio.

Nag-kasundo na din kaming mabuti ni Xand na di na kami mag-papakasal, dahilan upang madismaya ng sobra ang pamilya niya.

Pumunta na din kaming Pilipinas last week, para pormal siyang mag-pakilala sa mga magulang ko.

At ngayon naman ay nandito lang ako sa Palacio niya dahil kapalit ng kasunduan namin, ay ang manatili ako sa kanyang tabi kahit di kami kasal.

Parang nakakalito noh? Eh parang mag-asawa na rin kami nito, kasal nalang ang kulang, but at least di kami nakatali sa isa't-isa.

"I'm okay here Mom, ibaba ko na nga pala ang tawag, may pupuntahan pa kasi akong business meeting mamaya." Paalam ko na kay mommy saka tumayo mula sa aking pag-kakaupo at nag-lakad papuntang walk-in closet para mag-bihis na.

Wala nga din pala ngayon dito ang lalaki, nasa America, may mga inasikaso sa negosyo niya.

Pag-katapos kong mag-bihis ay lumabas na kaagad ako ng bahay, saka nag-drive papunta sa pinaka malapit na restaurant upang doon kitain ang ka meeting ko.

Malaya na din kasi akong nakakalabas ngayon kahit wala ang lalaki sa tabi ko, o kahit wala pa ang permission niya. Napag-usapan na din kasi namin ang patungkol sa bagay na'to.

We already talk about a lot of things, about us and our unborn baby.

Nakapag-usap na kami sa mga dapat naming gawin, kong ano ang mga ayaw at gusto namin. Lalo na para sa ika-bubuti ng bata.

"Hello?" Sagot ko sa aking cellphone ng mag-ring ito sa kalagitnaan ng aking pag-mamaneho.

"L-leve..." It's Xand's mother.

"What happened, Mommy?" Tanong ko pa, mommy nga pala yong tawag ko sa kanya dahil iyon ang gusto niya, ganon din sa daddy ng lalaki at Lolo't Lola niya.

"It's Alexander..." Pumipiyok niyang saad dahilan upang mapatigil ako sa pag-mamaneho.

"What happened to him?" Kinakabahan kong tanong, mas lalo pang nadag-dagan ang aking kaba ng humagul-hul ng iyak si mommy mula sa kabilang linya.

"Mommy! What happened to Alexander?!" Nag-papanic kong saad, "Where is he Mommy?" Tanong ko pa.

"He's here at the hospital right now..." Di ko na pinatapos pa ang ibang sasabihin ni mommy, basta mabilis nalang akong nag-drive tungo sa hospital na binanggit niya bago ko ibaba ang tawag.

Please, God..sana walang nangyari kay Xand.

Paulit-ulit ko pang dasal sa aking isipan habang nag-mamaneho, and for me, that was the longest drive I'd ever had.

Kahit ilang metro lang naman ang layo nito mula sa Palacio, pakiramdam ko ay parang napaka-bagal ng oras.

Nanlalamig na sa kaba ang aking katawan ng makarating ako sa hospital, para na akong lumulutang sa sobrang pag-mamadali.

"Mommy!" Puno ng kaba at takot kong tawag kay mommy ng makita ko siyang umiiyak sa labas ng isang saradong kwarto.

"Mom! Where is Xand?!" I panicked at hinawakan ang kanyang mag-kabilang balikat sabay alo sa kanya na ngayon ay patuloy parin sa pag-iyak.

"L-leve...." She stammered, dahilan upang mas lalo akong manlamig.

"Where is he mom?..please tell me that he's okay..." At dahil sa sobrang kaba ay di ko man lang namalayang tumutulo na pala ang aking mga luha habang sinasabi yun.

Di ko alam kong bakit parang takot na takot ako, noon habang iniisip kong sakaling mag-hiwalay ang mga magulang ko ay di naman ako natakot, ngunit ngayon, habang iniisip kong baka napano na si Xand ay di ko alam kong bakit parang nang-hihina ako.

Pakiramdam ko'y nawawalan ako ng lakas, iniisip palang na may nangyaring masama sa kanya ay parang di ko na kakayanin.

Paano na ako? Paano na ang anak namin na sinasabi niyang gusto niya pang alagaan kasama ako?

Paano na ang mga plano namin? Paano na ang hinanda niyang kasal sa akin noon na di niya parin pinapa-cancel hanggang ngayon kong sakaling mahalin ko na daw siya at pumayag na akong maging sa kanya habang buhay?

Paano na ang lahat?

At sa gitna ng aking pang-hihina at pag-iyak ay bigla nalang bumukas ang saradong pinto, at doon bumungad sa akin ang mukha ng lalaking dahilan kong bakit ako umiiyak sa kaba, sakit at takot ngayon.

"Mommy what happened?" Naguguluhan niyang tanong, "Leve, honey why are crying huh?" Saad niya pa sabay lapit sa akin at inalo ako sa kanyang bisig.

"Sshhh...please stop crying honey.." Pag-papatahan niya sa akin ngunit ako naman ay patuloy parin sa pag-iyak habang mahinang hinahampas ang kanyang dib-dib at paulit-ulit na bumubulong ng, "I hate you.."

I hate him, I really hate him...how could he do this to me? Paano niya ako nagawang paisipin na sana pinaka-salan ko nalang siya?!

Paano niya ako pinaiiyak ng ganito at tinakot na baka mawala siya?!

I hate him! I hate him because he made me realize how much I love him because of this.

Natatakot ako na mawala siya, natatakot ako na baka kong ano ng nang-yari sa kanya at kong hindi pa pag-mamahal tong nararamdaman ko sa lalaki ay di ko na alam kong ano pa ang tawag dito.

Basta isa lang ang alam ko, at yun ay ayaw ko siyang mawala sa akin, ayaw ko siyang mawala sa tabi ko ng walang pahintulot, at mang-yayari lang yun kong kaya ko nang labanan ang kinakatakutan kong bagay at harapin siya.

At ngayong na-realize ko na kong gaano ka importante sa akin ang lalaki, kong gaano ko siya kaayaw mawala at kong gaano ko siya kamahal, ay ayaw ko na siyang bitawan pa.

To the point na kaya ko siyang pakasalan mapatuyan lang yun.

Umayos muna ako ng tayo at nag-angat ng tingin sa lalaki, sabay pahid ng mga natitira kong luha at tiningnan ng deretso ang mga berde niyang mata na ngayon ay nakatingin na puno ng pag-aalala sa akin.

Hinawakan ko naman ang kanyang mag-kabilang pisngi, saka buong pusong ngumiti sa kanya sa lalaki, "Let's get married." I directly said bago siya siniil ng halik habang nakatulala pa, "I love you." Dag-dag ko pa ng pag-hiwalayin ko ang aming mga labi.

"H-honey?" Nauutal niya namang tanong sa akin, nanunubig ang kanyang mga mata, at ramdam na ramdam ko pa ang malakas na tibok ng puso niya.

He cupped my face and before coming in to kiss me again, he whispered with all his heart, "I love you more, Leve." And there he kissed me deep before I encircled my hands into his neck.

!!!!!!!!!!!!!!

@CRISPR7

💙🦂💙