Aşiret Paket

20

Her satırda yorum olacak şekilde, olmak yorumsuz satır, siz nah almak bölüm. Anlamak siz? PDOSJLKFKSDLFSLŞDJFLS Hadi sg okuyun bolumu sebiyom sizi.

"Abi," diye mırıldandım abimin göğsünün üzerinde uzanırken. Elleri saçlarımın arasında ahenkle dans ediyor, bazen nahifçe yüzümü okşuyordu. Abim beni çok özlemişti, hareketlerinde bile çekingenlik hakimdi sırf bu yüzden. 

"Biriciğim," dedi o da benim gibi sonunu uzatarak. 

Gülümsedim ve yanağımı okşayan elini tuttum ve sıkıca kavradım. "Amacım seni kıskandırmak değildi." dedim fısıldayarak. 

Nefes alma sesi geldi kulağıma, ardından konuştu. "Biliyorum... Sadece kabullenemedim. Bunca yıldır," dedi ve parmaklarımı okşamaya başladı. "Seni kimseyle paylaşıyordum ama şimdi kazık kadar herifler var ve benden en değerlimi... Seni paylaşmamı istiyorlar." Çocuk gibi omuzlarını kaldırıp indirdi. "İstemiyorum seni kimseyle paylaşmayı. Sadece benim kardeşim olsan olmaz mı? Sadece bana abi desen, sadece benimle paylaşsan sırlarını, sadece bana naz yapsan... Olmaz mı Selin?"

Dudaklarımı kanatmak istercesine ısırdım. "Abi... Bu artık pek mümkün değil." dedim sadece. 

"Yavaşça yerimi dolduracaklar... Abin olduğumu unutacaksın." dedi fısıldarcasına. Canı yanıyordu, canım yanıyordu.

Başımı göğsünün üstünden kaldırdım ve yastığın üstüne kafamı koydum. Şimdi göğsüme yatma sırası ondaydı. Direkt olarak kafasını göğüs kafesimin üstüne koyarken, elini bıraktım ve saçlarını okşamaya başladım.

"Sen benim abim değilsin zaten," dedim ve sustum. Hızla kafasını kaldırınca gülümsedim ve sağ elimle çenesinden kavradım hafifçe. Başparmağımla yüzünü okşarken konuştum. "Sen, benim için asla abi kelimesiyle basite indirgenecek biri değilsin. Sen benim babamsın abi. Ben kime abi dersem diyeyim, sen benim babam olarak kalacaksın..." sustum ve gülümsedim. "Ve ben de senin biricik şımarık kızın olarak."

Gözleri dolarken hafifçe yerinden yükseldi ve yanağımı sıkıca öpüp yeniden göğsümün üstüne uzandı. Ay yeto bu kadar duygusallık.

"Eee, alıştın mı kız kardeşine abiş?" diye sordum gülerek.

"Ne alışma ne alışma ama." dedi göz devirdiğine emin olduğum bir ses tonuyla.

"Eee aslanım, herkes bi Selin Dinçsoy etmiyor." dedim ve güldüm.

Yavaşça yerinden ayaklandı ve bana saçma bir bakış attı. Bu bakışı korkmamı sağlarken kaşımı havaya kaldırdım 'ne var?' dercesine. Elini yavaşça kafamın altındaki yastığa atarken, hızla yastığı kaldırdı ve yüzüme savurdu.

"Abi!" diye çığlık atmam bir olmuştu tabii.

"Abiye aslanım denir mi Selin? Denmez." dedi ve yastığı bana vurmaya devam etti.

Üstün reflex yeteneklerimle birlikte ondan kaçarken koşup yerdeki puf yastığı aldım ve hızla abime fırlattım. Tam kafasına isabet edince yüksek sesli bir kahkaha attım ve yerdeki diğer yastıkları almaya yelteniyordum ki abimden gelen yastık- pardon hocam füze füze! Füze ile vurulup göt üstü yere düşmem bir olmuştu. Abim düşüşüme tabiri caizse eeşşşşşek gibi anırırken ağlamamak için kendimi sıkıyordum.

"Abii!" diye mırıldandım ağlamaklı bir şekilde.

Kahkaha attı. "Hiç ağlama kızım, kafama gülle attığında zevkten dört köşeydin." dedi ve başka bir yastık aldı. O sırada kapı açılmıştı. Babam ilk önce kafasını içeri uzatmış şöyle bir bakmıştı. Aydınlanmayla ağlama pozisyonuna girdim.