Kötü Olmak Suç Değil Ki

29.Bölüm: Bu Hayat Beni Sevmiyor!

-KANKA CANAVAR SALDIRIYOR VE SEN UYUYOR MUSUN?!

-NEEE?!

Kocaman bir canavar kalkana doğru vuruyordu.

Bizim başımıza birşeyler gelmeden birgün geçirebilir miyiz?

Dışarı çıkmış olan Xaiver ve Artames canavara saldırıyorlar.

Biz ne yapıyoruz peki?

Oturup izliyoruz.

Erin ve Elizabeth kalkanı güçlendirirken ben, Oliver ve Lydia oturmuş izliyoruz.

-Kanka yardım etmemiz gerekmez mi?

-Yoo otursakta olur.

Canavar Xaiverı uzağa doğru savurdu sonrada Artamese saldırdı.

Vay ne güçlü bir canavar.

Artames canavarın saldıran kolunu kesip onu oyalarken Xaiver boynuna saldırıp kesti.

Canavar öldükten sonra bizde yola devam etmeye karar verdik.

Yolda giderken birkaç canavar daha çıktı karşımıza ama ilki gibi değil daha güçsüzleri.

Onlarıda öldürdükten sonra devam ettik ve bir kaç saat sonra sonunda Labirent Ormanının önündeydik.

Yem yeşil ve ılık bir havası vardı.

Yapraklar duvar gibi görünüyor ve bir sürü yol vardı.

Labirent gibi gözüktüğü kesin.

-Ee nasıl yapıcaz. Oliver?

-Yolu biliyorum ama sorun şu ki biz ilerlerken yol arkamızdan kapanacak veya değişecek yani ayrılmayın.

Neyyy???

Nasıl çıkacağız o zaman sonradan?

Sanırım Olivera güvenmek zorundayım.

Ama bu adamda bir şeyler var.

Nedense garip bir sezgi bana ona güvenmememi söylüyor.

Ama şunu söyleyebilirim ki büyü gücü olduğu kesin.

Aurasını hissedebiliyorum.

İlerlerken arkamızdan hışırtıları duyabiliyorum.

Yol kesinlikle kapanıyor.

-Oliver ne zaman varacağız?(Lydia)

-Daha yolumuz var. Dinlenirsek yolu kaybedebiliriz.

Burası ne kadar büyük olduğunu bilmiyorum ama dinlenmezsek kesinlikle birileri ölecek ve onların içinde bende varım.

Neden ula hayaaat!

***

Bir kaç saat geçmesine rağmen hayla yürüyoruz.

-Oliver ne zaman geleceğiz?

-Az kaldı merak etmeyin.

Emin mi acaba?

Çünkü şüphelenmeye başladım.

O sırada ayağım takıldı ve yere kapaklandım.

Evet hayat beni sevmiyor.

Ayağa kalktığımda kimseyi göremedim.

-LAN?!

Herkes nerde?

Omzuma bir el gelince hemen kavradım ve yere attım.

-O-Oliver?!

Oliver yerde bana bakarak gülümsüyordu.