Unicode
"ဦးလေး ပြန်လာပြီလား ၊ ဘာနဲ့စားခဲ့တာလဲ။ သားက စောင့်နေတာကြာပေါ့"
လူကိုမြင်တာနှင့် ကုန်းပေါ်ကနေပြေးဆင်းလာကာ ဘေးကနေတတွတ်တွတ်ရွတ်နေသည့်ကောင်လေးက အဝါရောင်ညဝတ်ဝမ်းဆက်ကိုဝတ်ထားကာ ကြက်ပေါက်တစ်ကောင်နှင့်တူနေသည်။တစ်ပါတ်ဆယ်ရက်လောက်ပျောက်သွားပြီး ပြန်ရောက်လာတော့ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုလုပ်နေသူဟာ နိုင်ဝေထင်ထားသလို လက်လျှော့သွားပုံမပေါ်ပါ။ မျက်နှာလေး နည်းနည်းချောင်ကျသွားတာကလွဲရင် အရင်အတိုင်း သွက်လက်နေဆဲဖြစ်သည်။
"ခွေးတွေရော ကျွေးခဲ့ပြီးပြီလား။ လက်ထဲကအထုပ်ကရော ဘာလဲ။ ဦးလေးအတွက် ညလယ်စာလား"
နိုင်ဝေမဖြေပဲ ဆက်လျှောက်တော့ နောက်ကနေကပ်လျက်ပါလာသည်။ ခြံရှေ့မှာတွေ့ရသည့် ပြိုင်ကားအနီလေးက စနစ်တကျမရှိ။၊ဖြစ်သလိုရပ်ထားတာဖြစ်၏။
တောင်ကြီးကနေ ပြန်လာသည့်နေ့ကတည်းက သူတို့ပြတ်ပြတ်သားသားလမ်းခွဲခဲ့ကြတာ နိုင်ဝေမှတ်မိသည်။ အတိအကျဆို ၈ရက်နဲ့ တစ်ည ၊ ဒီကောင်လေးကို အိမ်မှာဆက်လက်ခံထားဖို့မဖြစ်ကြောင်းပြောခဲ့စဉ်က "မနေစေချင်ရင် မနေပါဘူး"ဆိုကာ အေးအေးဆေးဆေးပဲ ထွက်သွားခဲ့ပြီး ခုကျမှ သူမဟုတ်သလိုပဲ ပြန်ရောက်လို့လာပြန်သည်။
"Hotelမှာက လုံးဝသက်တောင့်သက်သာမရှိဘူး။ အလုပ်ထဲ ခေါင်းစိုက်နေရတာနဲ့ ဒီရက်ပိုင်းတအားကိုပင်ပန်းနေခဲ့တာ ဦးလေးရဲ့"
မမေးသော စကားတွေကိုဖြေရင်း ၊ မတောင်းသောဆင်ခြေတွေကိုပေးရင်း ကောင်လေးကနိုင်ဝေ့အာရုံကိုယူဖို့ကြိုးစားနေပြီ။ ခြံတံခါးဖွင့်သည်အထိ အနားမှမခွာသေးပါ။ ခြံထဲကိုနိုင်ဝေဝင်သည့်အခါ ခပ်တည်တည်ပဲ ကပ်လိုက်ရန်ကြိုးပမ်းလာသည်။
"ကိုယ် ဧည့်သည်လက်မခံဘူး"
မှောင်ရီပျိုးစအချိန်ရဲ့ အမှောင်ရိပ်တွေက ကောင်လေးကိုယ်ပေါ်သို့ ကျရောက်လို့နေသည်။ကောင်လေးရဲ့လက်ချောင်းဖြူဖြူသွယ်သွယ်တို့ဟာလည်း ခြံတံခါးကိုကိုင်လျက်သားဖြစ်၏။ ထိုအခိုက် လမ်းမီးတိုင်မှမီးရောင်က ဖျတ်ခနဲထွန်းကာဖြာကျလာသည်။ဝင်းမွတ်နေသည့် ကောင်လေးမျက်နှာကို ထင်ထင်ရှားရှားမြင်လိုက်ရ၏။ အတော်လေးနီးကပ်လွန်းတာကြောင့် ဆူပုတ်ချင်တာကို အတင်းဖြန်ဖျေဟန်လုပ်ယူထားရသော နှုတ်ခမ်းကိုပါတွေ့နိုင်သည်။
YOU ARE READING
ချစ်သူ့လက်နဲ့ရေးတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့နှလုံးသား အနဂ္ဂကဗျာ(COMPLETED)
Romanceကျွန်တော် ဝေါဟာရမကြွယ်ဝပါ။ ဒါကြောင့် အချစ်ကဗျာရေးတဲ့အခါ မည်သို့မည်ပုံရေးရမည်ကို သေချာမသိပါ။ သို့သော် ကဗျာတစ်ပုဒ် ကျွန်တော်ပိုင်ပါသည်။ ကျွန်တော့် နှလုံးသားထဲက အဲ့ဒီကဗျာကိုမူ ကျွန်တော့်ချစ်သူရဲ့အမည်နာမနှင့် ခေါင်းစဉ်တပ်ထားပါ၏။ #BL #Boylove #Myanmar #S...
