Beyaz Yalanlar

9. Bölüm🕯️

"Sonumuz hayır olsun Akasya." Arabanın yeniden bir tümseğe girmesiyle sallandık. Şoförümüz Alex'in ta kendisi olduğundan yüksek sesle konuşmamaya özelikle dikkat ediyorduk. Anlık olarak sol tarafımda oturan İnci'ye dönmek üzere başımı çevirdiğimde dikiz aynasından Alex ile göz göze geldik. Buz mavisi gözleri çok kısa bir an gözlerime baktıktan sonra geri yola döndüler. Kulaklarını açmış bizi dinlediğini bildiğimden konuşmalarıma özellikle dikkat ediyordum.

"Benimle geldiğin için o kadar mutluyum ki, anlatmaya kalksam kelimeler kifayetsiz kalır." Uzanıp kucağında duran elini ellerimin arasına aldım. Sadece küçük bir uyarı amaçlı sertçe parmağımın tırnağının ucunu hafifçe elinin içine bastırdım. Ancak tam olarak istediğim şeye ulaşamamıştım. Çünkü elinin içinde tırnağımın hafif baskısını hisseden İnci arabanın içini saniyeler içerisinde çığlığı ile doldurmuştu. Gözlerim şaşkınlıkla irileşirken refleks olarak kendimi geriye atmam ile arabanın yolun ortasında ani fren yaparak durması bir oldu.

Sırtım kapıyla buluşmuş şaşkınlıkla İnci'ye bakarken Alex oturduğu yerden dönüp bir bana bir de İnci'ye baktı. Kalp atışlarım hızlı hızlı atarken İnci dudaklarını büzerek bana baktı. "Ne oldu?" İnci'nin bir şey söylemesinden korkarak gözlerimi ona diktim. Alex sorunun bende olmadığını anlayınca o da beklentiyle İnci'ye döndü. İnci, gözümü kırpmadan ona baktığımı fark edince ürpererek Alex'e döndü. "Ş-şey... böcek!" Tekrardan bağırmasıyla ikimizde istemsizce yüzümüzü buruşturduk.

"Evet! Böcek vardı! Çok korkarım ben!" Ellerini havaya kaldırarak hayali böceğinin boyutunu Alex'e gösterdi. "Bu kadardı!" Alex şüpheyle bana döndüğünde sertçe yutkundum. Tek kaşı havalandığında başımı hızlıca aşağı-yukarı sallayarak İnci'nin yalanına ortak oldum. Alex ikimize de son bir kez daha baktıktan sonra önüne dönerek arabayı yeniden çalıştırdı. Alex'in yeniden yola dönmesiyle elimi hızlı hızlı çarpan kalbimin üzerine koyarak rahat bir nefes verdim. "Ne yapıyorsun?" İnci'nin dibime kadar girerek kulağıma fısıldamasıyla gözlerimi direkt dikiz aynasına çevirdim. Bir çift mavi gözle karşılaşmayınca İnci'nin kulağına eğildim. "Asıl sen ne yapıyorsun? Aklımı aldın!"

Başını çevirmesiyle göz göze geldik. "Korktum. O da neydi öyle?" İşaret ve baş parmaklarımın ucunu birbirine olabildiğince yaklaştırdım. İnci'nin gözleri parmaklarımdayken yavaşça sırıttım. "Ufak bir uyarı sadece." Benden aldığı cevapla birlikte parmağıma bakan gözleri yüzüme tırmandı, kaşları anlamadığını belirtircesine çatıldı. "Neyin uyarısı?" Başımı ön tarafa doğru çevirerek dikiz aynasına doğru döndüm. Benimle birlikte dikiz aynasına bakan İnci ile aynı anda buz mavisi gözlerle karşılaştık. Her ikimizde onun bakışlarını beklediğinden saçmalayarak gülümsedik. "Anladım."

İnci'nin dişlenirsin arasından dökülen kelime ile yavaşça başımı ona çevirdim. Yüzünde ki o saçma gülümsemeyi bozmadan başını omzuna doğru yatırdı, gözlerini abartılı bir şekilde kapatıp açtı.

Dakikalar sonra araba dört katlı bir binanın önünde durduğunda İnci ile birbirimize döndük. Elini bana uzatmasıyla birlikte uzattığı elini tutarak sıktım. Huzursuzca gözlerine baktım. Beni rahatlatmak istercesine şefkatle göz kırptı. "Gazamız mübarek olsun bacım." Ondan beklemediğim cümle ile elimde olmadan gülmeye başladım. Ellerimiz ayrıldığında göz kırparak parmaklarını havada şıklattı. "Biz buna İnci farkı diyoruz Akasya Hanım." Parmaklarımı dudaklarımın üzerine bastırarak zar zor dudaklarımın ucuna kadar gelen kahkahaya engel olabildim.

Kapımı açmak için döndüğümde dışarıdan birisi benden önce davrandı. Başımı kaldırıp kapımı açan kişiye baktığımda gördüğüm sima ile afalladım. Hangi ara arabadan inip buraya kadar gelmişti farkında bile değildim. İnci benden hızlı davranarak çoktan inmiş ve benim tarafıma gelerek inmemi bekliyordu. İlk adımı dışarıya attığım sırada elinin bana uzandığını fark ettim. Dışarı atacağım diğer adımım hava da kalırken başımı kaldırıp yüzüne baktım bir kez daha. Bakışlarının sertliği karşısında ürkekçe elimi uzattığı eline bıraktım.